Κάλο Καλοκαίρι

ΠΑΙΔΕΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΗΡΘΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!! ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΣΤΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΟΣΧΟΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ...

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΙ

!!! ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !!!

Φιλικά Lord Ellanor

Ένα Μικρό Παραμύθι

Μια μικρή όμορφη αλληγορική ιστορία, δεν είναι τρομακτική όμως έχει και αυτήν τι δόση μυστήριου της θα αξίζει να την πει κάποιος σε μια καλή παρέα:

Κάποτε υπήρχε ένα τυφλό κορίτσι που μισούσε τον εαυτό της ακριβώς επειδή ήταν τυφλή.

Μισούσε τους πάντες, εκτός απ' τον αγαπημένο της φίλο. Αυτός ήταν πάντα εκεί για εκείνη. Είχε πει ότι αν ποτέ μπορούσε να δει τον κόσμο, θα παντρευόταν το φίλο της.

Μια μέρα, κάποιος της χάρισε ένα ζευγάρι μάτια και τότε εκείνη μπορούσε να δει τα πάντα, Ο φίλος της τότε τη ρώτησε: "Τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς?" Το κορίτσι σοκαρίστηκε όταν είδε ότι και ο φίλος της ήταν τυφλός και αρνήθηκε να τον παντρευτεί...

Ο φίλος της έφυγε μακρυά πικραμένος και αργότερα της έγραψε ένα γράμμα λέγοντάς της: "ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ......"

ΕΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ BLOG ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΕΝΑ LIKE ΣΤΟ FACEBOOK ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!

Το Γράμμα από την Κόλαση του Τζακ του Αντεροβγάλτη

Είναι επίσης γνωστό ως «το γράμμα του Lusk» και ταχυδρομήθηκε στις 15 Οκτώβρη. Αποδέκτης του ήταν ο George Lusk ο οποίος το παρέλαβε στις 16 του ίδιου μήνα. Ο Lusk άνοιξε ένα μικρό κουτί, όπου μέσα βρήκε ένα ανθρώπινο νεφρό, που είχε διατηρηθεί σε αιθανόλη, όπως είπε αργότερα ένας γιατρός. Ένα από τα νεφρά της Eddowes πράγματι είχε αφαιρεθεί από τον δολοφόνο. Αυτός που έγραψε το γράμμα ισχυρίζεται πως είχε τηγανίσει και φάει το άλλο νεφρό. Σχετικά με το αν το νεφρό ανήκε όντως στην Eddowes ή ήταν απλά μια κακόγουστη μακάβρια φάρσα υπάρχουν ακόμα διαφωνίες.

From hell.
Mr Lusk,
Sor
I send you half the Kidne I took from one woman and prasarved it for you tother piece I fried and ate it was very nise. I may send you the bloody knif that took it out if you only wate a whil longer signed
Catch me when you can Mishter Lusk

Πηγή: http://el.wikipedia.org
Πηγή: http://www.casebook.org/ripper_letters/

ΕΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ BLOG ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΕΝΑ LIKE ΣΤΟ FACEBOOK ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!

Άνω Πόλη - Οδός Μαύρης Πέτρας

Θυμάμαι ήμουν τρίτη γυμνασίου όταν άκουσα για την Περιβόητη πλέων οδό Μαύρης Πέτρας. Νομίζω το είχαμε διαβάσει στο Βιβλίο "Μυστική Θεσσαλονίκη" και κάναμε την δικιά μας τότε μικρή ερευνά στο φόρουμ του Esoterica χωρίς μεγάλη επιτυχία....

Ο Μύθος λέει ότι η συγκεκριμένη οδό είναι αδιέξοδος και ότι κάθε 15 μέρες στης 12 η ώρα το βράδυ και για 15 λεπτά ανοίγει μια πύλη σε κάποια άλλη διάσταση... Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να περάσει σε αυτήν άλλα αν δεν επιστρέψει στον προβλεπόμενο χρόνο θα μείνει τουλάχιστον για δεκαπέντε μέρες στην άλλη πλευρά...

Χθες Παρασκευή, 8 Ιουλίου 2011 Πείρα δυο φιλαράκια και ξεκινήσαμε να ανακαλύψουμε την περιβόητη Οδό Μαύρης Πέτρας.... Η ώρα ήταν 7:30 (σας προτείνουμε τώρα το καλοκαίρι να ξεκινήσετε μετά της 9 γιατί έχει αρκετή ζέστη)Οι Οδηγίες που βρήκαμε στο Ίντερνετ ήταν σαφείς και ξεκινήσαμε οι καημένοι με τα ποδιά από την Κάμαρα....

Η Οδός είναι πολύ εύκολη να βρεθεί. Οδικώς ή με τα πόδια είναι περίπου η ίδια η διαδρομή. Αν π.χ. είναι κάποιος στην Καμάρα και θέλει να πάει προς τα εκεί, απλά ανεβαίνει τέρμα πάνω την Εθνική Αμύνης, συνεχίζει προς τον Άγ. Δημήτριο (νοσοκομείο) και στην συνέχεια, στρίβει δεξιά στην Ακροπόλεως. Εκεί, μετά από 200 μέτρα περίπου, ο δρόμος χωρίζει (πάνω και κάτω). Πηγαίνει προς τα πάνω και στα 20 μέτρα υπάρχει μία στάση λεωφορείου όπου ακριβώς από πίσω της είναι το στενάκι της οδού Μαύρης Πέτρας (να σημειωθεί εδώ ότι παλαιότερα δεν υπήρχε εκεί η στάση του λεωφορείου…)

Έμοιαζε σαν ένα παιχνίδι κριμένου Θησαυρού. Είχε πολύ ανηφόρα και είναι αρκετά μεγάλη απόσταση καλύτερα να πάρετε το 23 λεωφορείο που όπως ανακαλύψαμε σας αφήνει μπροστά ακριβώς (!) άλλα παρόλα αυτά είχε πολύ πλάκα και βγάλαμε αρκετές και όμορφες φωτογραφίες.

Τώρα φτάνοντας στον τελικό προορισμό είδαμε μια φιλική οικογένεια να κάθετε στο πλακόστρωτο στενάκι. Μη θέλοντας να τους τρομάξω τους ρώτησα αν βγάζει κάπου αυτό το στενάκι μου είπαν πως βγάζει πάνω στα κάστρα ... Ψιλό απογοητευτικά, έκανα νόημα στα παιδιά, τους χαιρετίσαμε και συνεχίσαμε να περπατάμε στην Οδό Μαύρης Πέτρας...

Ούτε δέκα μετρά παρακάτω ανεβήκαμε κάτι σκαλάκια τα οποία μας έβγαλαν σε ένα δρομάκι το οποίο είχε σπίτια από την μια και από την άλλη μια μοναδική θεά στο τείχος του κάστρου και την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη... Οι θέα εκεί άξιζε...

Η μοναδική θέα της Οδού Μαύρης Πέτρας

Κάτι που μου έκανε εντύπωση δεν ένιωσα τίποτα το περίεργο στο σημείο πέρα του ενθουσιασμού μου που την είχαμε βρει ανάμικτο με λίγη απογοήτευση που δεν είδα το μεγάλο εκείνο " μαγικό αδιέξοδο" που χρονιά φανταζόμουν ότι κάποτε θα ανακαλύψω...

Ανεβήκαμε έναν παράδρομο της οδού με σκάλες και βρεθήκαμε στην κάτω πλευρά του τείχους κάναμε μια ακόμα βολτούλα και μετά καθίσαμε για τσιπουράκι σε ένα πολύ όμορφο ταβερνάκι που είχε ζωντανή μουσική

Είχε πια νυχτώσει για τα καλά όταν αποφασίσαμε να κατεβούμε στην διαδρομή συναντήσαμε πολλά ερειπωμένα και ίσως τρομακτικά σπίτια... Φαντάζομαι όλο και κάποιος θρύλος θα υπάρχει και για αυτά.

Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από την Οδό Μαύρης Πέτρας, άλλα η βόλτα μέσα στα στενά της Άνω Πόλης είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία. Το μόνο που χρειάζεται είναι Χρόνος, Υπομονή, Φωτογραφική Μηχανή και ίσως λίγη Φαντασία η οποία θα σε ταξιδέψει στην πιο μαγική γωνιά της Θεσσαλονίκης....

Ακολουθούν μερικές ακόμα φωτογραφίες


Είσοδος Οικήματος που βρίσκετε κάτω από το ύψος του πεζοδρομίου


Στο τέλος της Ακροπόλεως κάτω ακριβώς από τον πύργο που βλέπετε στο βάθος υπάρχει αυτό το μικρό εγκαταλελειμμένο σπιτάκι.


Αυτό μάλιστα θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει ως σχεδόν στοιχειωμένο την εμφάνιση την έχει, ίσως του λείπουν τα περίεργα φαινόμενα, ίσως πάλι και όχι....

ΕΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ BLOG ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΕΝΑ LIKE ΣΤΟ FACEBOOK ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!

Και τα ζώα έχουν Ψυχή

Ίσως το παρακάτω βίντεο να μην κολλάει με την θεματολογία του συγκεκριμένου Blog, ίσως πάλι και όχι.... Οι παρακάτω εικόνες είναι πέρα για πέρα αληθινές και τραβηχτήκαν κάπου στα Βόρεια Προάστια της Αθηνάς σε κεντρική λεωφόρο την Κυριακή 26/06/2011. Ελπίζω να σας σοκάρουν και να σας χαραχθούν στο μυαλό όπως χαράχθηκαν και σε μένα...

Δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο...

Καπάκια στην Θεσσαλονίκη

Άλλες δυο εικόνες από καπάκια που έχω δει κάπου, κάπως, κάποτε στην όμορφη πόλη της Θεσσαλονίκης. Οι φωτογραφίες δεν μου ανήκουν της βρήκα ΕΔΩ αν τύχει να συναντήσω ξανά τέτοια καπάκια θα φροντίσω να ενημερώσω το Blog για την θέση που τα είδα.

Το συγκεκριμένο σύμβολο που απεικονίζετε μου θυμίζει τον Μασονικό Γνώμων και Διαβήτης.

ΕΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ BLOG ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΕΝΑ LIKE ΣΤΟ FACEBOOK ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!

Καπάκι Υπονόμου Στην Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης

Εδώ και χρόνια έχω παρατηρήσει, όπως φαντάζομαι και αρκετοί άλλοι που μένουν σε αυτή την μαγική πόλη, ένα περίεργο και τόσο μυστηριακό, κυκλικού τύπου, καπάκι υπονόμου το οποίο βρίσκετε μπροστά στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης επί της οδού Εθνικής Αμύνης στο ύψος της Αλεξάνδρου Σβόλου.

Δεν μοιάζει με κανένα από τα υπάρχοντα καπάκια της Θεσσαλονίκης καθώς δεν έχει κάποιο στοιχείο που να δηλώνει την εταιρία που το τοποθέτησε εκεί (πχ ΕΥΑθ). Στο κέντρο του υπάρχει ένας κύκλος, ο οποίος ισαπέχει από της γωνίες ενός ισοπλεύρου τριγώνου το οποίο είναι σχεδόν εγγεγραμμένο σε έναν ακόμα μεγαλύτερο κύκλο. Γύρο από τον κύκλο και στα σημεία των γωνιών εμφανίζονται τρία τμήματα ενός ακόμα μεγαλύτερου κύκλου. Ενώ ακολουθούν 10 τμήματα ενός ποιο χοντρού κύκλου τα οποία φαίνεται να επαναλαμβάνονται και στην επόμενη σειρά αυτήν τη φορά μεγαλύτερα από την προηγούμενη.

Δυστυχώς χθες που έτυχε να περνάω από εκεί ήταν παρκαρισμένη μια μηχανή στην άκρη του και έτσι δεν μπόρεσα να έχω το τέλειο πλάνο άλλα ελπίζω ότι δεν χάνετε η γενική εικόνα της φωτογραφίας.

Και τώρα τα ερωτήματα:

• Γιατί κάποιος να μπει στην διαδικασία να σχεδιάσει ένα τόσο όμορφο καπάκι υπονόμου?
• Είναι τυχαία η θέση του ή αποτελεί κάποιο σημείο αναφοράς σε ένα ευρύτερο δίκτυο ?
• Τι σχέση έχει με την βιβλιοθήκη?
• Π0ιους εξυπηρετεί?
• Που οδηγεί?
• Πρόκειται για κάποια φάρσα με απώτερο σκοπό να εξάψει την φαντασία των περαστικών στηριζόμενο σε μια σύγχρονη Νεομυθολογία?
• Τι σημαίνει το περίεργο αυτό σύμβολο ?

Όποιος μπορεί να μας πει περισσότερα για αυτό παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μας.

ΕΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ BLOG ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΕΝΑ LIKE ΣΤΟ FACEBOOK ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!

Orion's Horsehead Nebula

Τα φαντάσματα του Αλκατράζ

Φύλακες ασφαλείας αναφέρουν ανατριχιαστικούς θορύβους και την αίσθηση ύπαρξης κάτι του ανεξήγητου στην - από καιρό κλειστή φυλακή: Το νησί του Αλκατράζ είναι μια τουριστική ατραξιόν που το διαχειρίζεται το National Park Service. Η πρώην φυλακή στον Κόλπο του San Francisco έχει θεωρηθεί αρκετές φορές ως στοιχειωμένη από τους αξιωματικούς της τοπικής αστυνομίας που φροντίζουν για την ασφάλεια.

Νησί του Αλκατράζ, Καλιφόρνια: Κάθε μέρα μετά την δύση του ηλίου κι ενώ το τελευταίο ferry boat αποχωρεί από αυτό το ερημωμένο κι ανεμοδαρμένο νησί, μόνο ένας άνθρωπος μένει πίσω. Είναι ο νυχτερινός φύλακας του Αλκατράζ.

Υπό το φως του φακού του, ο Gregory Johnson κάνει εξονυχιστικό έλεγχο στην σκοτεινή πτέρυγα της πρώην φυλακής που κάποτε ήταν ο τόπος που φιλοξενούσε τους πιο μοχθηρούς δολοφόνους και ψυχωτικούς εγκληματίες της χώρας.

"Τι θόρυβος είναι αυτός;" ρωτάει, ρίχνοντας φως σε μια μισάνοιχτη πόρτα ενός κελιού απομόνωσης. Κοντοστέκεται κι ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους μπροστά σε ένα ακόμη ανεξήγητο φαινόμενο του Αλκατράζ. Αναφέρει ψιθυριστά: "Φίλε, δεν θα μπορούσα να είμαι εδώ τη νύχτα χωρίς το όπλο μου".

Μέχρι την στιγμή που το πρώτο ferry boat καταφτάνει με την αυγή, ο αξιωματικός της U.S. Park Police περνάει τη νύχτα με τεταμένα νεύρα και φαντασία που καλπάζει, κάνοντας περιπολία στο μέρος που κάποτε ήταν γνωστό ως το Νησί του Διαβόλου της Αμερικής.

Ορδές απελπισμένων ανδρών

Στο πέρασμα των χρόνων, το Αλκατράζ ήταν η εφιαλτική τελική κατάληξη για 1576 δολοφόνους, γκάνγκστερ κι επικηρυγμένους εγκληματίες από το Κράτος. Γνωστό ως "Ο Βράχος", το νησί με έκταση 12 εκτάρια ήταν διαβόητο για τα φρικτά κελιά και την αυστηρή πειθαρχία που πολλές φορές απαιτούσε απόλυτη ησυχία. Ύστερα από αρκετές δεκαετίες λειτουργίας, η φυλακή έκλεισε στις 21 Μαρτίου του 1963 με τον αποχαιρετιστήριο λόγο του Frank Weatherman ο οποίος ανέφερε: "Η φυλακή του Αλκατράζ ποτέ δεν ήταν καλή για κανένα" ενώ ό,τι απέμεινε είναι ο αριθμός των απεγνωσμένων ανθρώπων που κάποτε φυλακίστηκαν εκεί.

"Δεν πιστεύω στα φαντάσματα καθαυτά", είπε ο 38χρονος Johnson. Κρατώντας μια αρμαθιά κλειδιά κάνει τη νυχτερινή του περίπολο στον γύρο του νησιού. Διασχίζει τον διάδρομο με τα κελιά στα οποία έζησαν κάποτε ο ληστής και γκάνγκστερ Arthur "Doc" Barker κι ο απαγωγέας Alvin Karpavicz, γνωστός ως "ο ανατριχιαστικός Karpis", ο τέως νούμερο 1 δημόσιος κίνδυνος.

Ελέγχει την ιατρική πτέρυγα στην οποία ο Robert Stroud, "ο άνθρωπος πουλί του Αλκατράζ" πέρασε 17 χρόνια. Κρυφοκοιτάζει μέσα στον χώρο με τα πλυντήρια όπου ο γκάνγκστερ Alphonse Capone, γνωστός ως "ο Σημαδεμένος", προσπάθησε να διαφύγει σπρώχνοντας τους καθαριστές. Περιπολεί το γραφείο των διοικητών της φυλακής που είχαν ψευδώνυμα όπως "Αλμυρό νερό, Γύφτος, Cowboy κι υποσχόμενος Paul".

Κατά καιρούς, του φαίνεται ότι η παλιά φυλακή παίζει παιχνίδια με το μυαλό του. Μια νύχτα, την στιγμή που ηχούσε το κουδούνισμα του πλοιαρίου και το προειδοποιητικό κουδούνι για την ομίχλη, ορκίζεται πως άκουσε κάποια ποτήρια να χτυπάνε μεταξύ τους, όπως γίνεται σε μια πρόποση. Ακούει τα ποντίκια να διασχίζουν τα πατώματα των διαδρόμων και τον αέρα να ουρλιάζει και που πολλές φορές ακούγεται σαν ένα τρανταχτό γέλιο.

Όπως αναφέρει: "Αυτό το μέρος είναι εφιαλτικό όταν πέφτει το σκοτάδι. Μπορεί να κάνει τις τρίχες σου να σηκωθούν όρθιες."

Βίαια παιχνίδια μυαλού

Για πολλά χρόνια οι υπάλληλοι της εταιρίας των ferry boat αναλάμβαναν τη νυχτερινή βάρδια στο νησί όμως από το προηγούμενο φθινόπωρο που το National Park Service ανέλαβε την διαχείριση του Αλκατράζ άλλαξαν οι παρεχόμενες υπηρεσίες των εταιριών ferry boat κι ανέλαβαν την φύλαξη οι αστυνομικοί, έως ότου κάποιος καινούριος εργολάβος αρχίσει τις εργασίες. Οι αξιωματικοί παρακολουθούν και τις αποβάθρες των ferry boat και παράλληλα έχουν κι ομοσπονδιακές αρμοδιότητες, όντας σε εγρήγορση για ταραχοποιούς και διαδηλωτές. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, πολεμώντας για τα πολιτικά τους δικαιώματα μια φορά, είχαν καταλάβει το Αλκατράζ για 19 μήνες από το Νοέμβριο του 1969.

Ο Johnson αρχικά αρνούμενος να εκτελέσει τα καθήκοντα του μαζί με τους υπόλοιπους αξιωματικούς, ανέφερε: "Μου αρέσει να τρομάζω αλλά όχι να τρομάζω τόσο πολύ! Έπρεπε να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι δεν υπάρχει τίποτα εδώ πέρα παρά μόνο εγώ. Έβγαλα λοιπόν αυτή την σκέψη από το μυαλό μου".

Μεταξύ του 1934 και του 1963, αυτό το φρούριο της εποχής του Εμφυλίου Πολέμου, μετατράπηκε σε σωφρονιστικό ίδρυμα, στο οποίο οι έγκλειστοι είχαν πολύ δύσκολες στιγμές επειδή κατά κύριο λόγο αυτό το τοπίο τους υπενθύμιζε συνέχεια την απώλεια της ελευθερίας τους. Ο George DeVincenzi, ένας φύλακας στο Αλκατράζ από το 1950 έως το 1957 ανέφερε ότι αυτή η γειτνίαση με την κουλτούρα της Καλιφόρνια οδήγησε πολλούς φυλακισμένους στην παράνοια.

Όπως λέει: "Τα γιοτ περικύκλωναν το νησί κι οι άνδρες στο τρίτο διάζωμα του δεύτερου και τρίτου τετραγώνου μπορούσαν να δουν τις κοπέλες να φορούν μπικίνι και να πίνουν κοκτέιλ. Ήταν τόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα τόσο μακριά."

Τα νοητικά παιχνίδια έγιναν ακόμη πιο βίαια.

"Όταν νύχτωνε, το μέρος γινόταν πιο κρύο κι υγρό", λέει ο DeVincenzi. "Μπορούσες να ακούσεις το κουδούνισμα από τις σειρήνες ομίχλης. Ήταν ένας ήχος που πολλές φορές γινόταν τρομακτικός ακόμη και για τους δολοφόνους που βρίσκονταν ανάμεσα μας."

Οκτώ άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Αλκατράζ από τους έγκλειστους. Ένας φύλακας δολοφονήθηκε ύστερα από επίθεση που δέχθηκε στα πλυντήρια των φυλακών στα μέσα του 1930 και δύο κατά την διάρκεια μιας οργανωμένης εξέγερσης το 1946. Πέντε έγκλειστοι σκοτώθηκαν από ξαφνικές επιθέσεις κι άλλοι πέντε αυτοκτόνησαν.

Τσίμπημα στα οπίσθια

Για χρόνια μετά από το κλείσιμο της φυλακής, η αίσθηση της απομόνωσης του νησιού παραμένει ακόμα. Μέχρι την εποχή των κινητών τηλεφώνων οι νυχτερινοί φύλακες είχαν ένα τηλέφωνο που επέτρεπε την επικοινωνία από το πλοίο στην ακτή.

Ο Erik Novencido είχε αναλάβει τη νυχτερινή βάρδια φύλαξης του νησιού για 10 χρόνια. Το χειρότερο ήταν να διασχίζει τους διαδρόμους του δωματίου θεραπείας με ηλεκτροσόκ. Μια φορά το φωτογράφισε για να το δείξει στους φίλους του. Όταν εμφάνισε το φιλμ, όπως λέει, η φωτογραφία δείχνει ένα πρόσωπο μέσα στο δωμάτιο το οποίο στεκόταν πίσω του και τον κοιτούσε. Ποτέ δεν κατάλαβε τι ήταν αυτό.

Αναφέρει χαρακτηριστικά: "Απλά τρομοκρατήθηκα! Οι φύλακες εδώ μου έλεγαν διάφορες ιστορίες για το τι συνέβαινε εδώ. Και τους έλεγα να τις κρατήσουν για τον εαυτό τους καθώς εγώ έχω ήδη τις δικές μου."

Ο βετεράνος φύλακας του πάρκου, Craig Glassner, φοβόταν ακόμη και την ημέρα, λέγοντας: "Μια φορά ήμουν σε ένα απομονωμένο σημείο κι άκουσα έναν ήχο σαν κάποιος να φυσούσε μέσα σε ένα μεγάλο μπουκάλι της coca cola. Σκέφθηκα να τρέξω και τότε αντιλήφθηκα ότι ο αέρας φυσούσε ανάμεσα από τα κάγκελα ενός φράχτη. Πραγματικά φοβήθηκα!"

Η Mary McClure που δούλευε νύχτες στο Αλκατράζ για 12 χρόνια προτιμούσε την απομόνωση. "Ήταν η ιδέα ότι είσαι μόνος σε όλο το νησί", όπως είπε.
Κι όμως, υπήρξαν διάφορα περίεργα περιστατικά.

Όπως αναφέρει η McClure, μια 52χρονη πρώην βοηθός ιατρού: "Πολλές φορές τη νύχτα είχα την αίσθηση ότι κάποιος με τσιμπούσε στα οπίσθια. Αυτό συνέβαινε με μεγάλη συχνότητα. Δεν έχω κάποια εξήγηση για αυτό και δεν το αναφέρω σε άλλους ανθρώπους γιατί ξέρω ότι θα με κάνει να ακούγομαι σαν τρελή."

Ο 83χρονος John Banner ήταν έγκλειστος στο Αλκατράζ για 4 χρόνια την δεκαετία του 1950. Ακόμη θυμάται τον οξύ ήχο που έκανε ο αέρας το βράδυ. "Παρέμενα άγρυπνος, ακούγοντας τον ήχο του αέρα, προσπαθώντας να έχω κατά νου τη λογική που είχα αφήσει πίσω μου και πάντα σκεφτόμουν την σκληρότητα αυτής της φυλακής", λέει ο κατάδικος ληστής τραπεζών που ζει στην Αριζόνα.

Το υλικό των φωτογραφιών εγκλημάτων

Όταν νυχτώνει δε μπορείς να φύγεις από το Αλκατράζ, μόνο "δραπετεύεις". Ένας δασοφύλακας δίνει στον Johnson τα κλειδιά του νησιού, κατευθυνόμενος προς το ferry boat το οποίο μεταφέρει τους τελευταίους 5000 επισκέπτες. Ο Johnson στέκεται ανάμεσα στους γλάρους. Αυτά τα μεγάλα πουλιά είναι παντού, παρατεταγμένα στους τοίχους και πετάνε σαν όρνια, κάνοντας τον να νιώθει άβολα.

Όπως λέει: "Είναι σα να με παρακολουθούν για να δουν αν θα καταρρεύσω, όπως στην ταινία The Birds του Alfred Hitchcock." Κάνει έναν έλεγχο μήπως ξέμεινε κάποιος τουρίστας πίσω και προετοιμάζεται για τη μεγάλη νύχτα. Ο πατέρας του Johnson ήταν φύλακας στις φυλακές της Νέας Υόρκης. Είναι σα να έχει την δουλειά αυτή στο αίμα του όμως το Αλκατράζ είναι κάτι το διαφορετικό.

Όταν κι οι τελευταίες αχτίδες του ηλίου χάνονται, το φρούριο του νησιού μετατρέπεται σε ένα θλιβερό κι άχαρο μέρος το οποίο ήταν το υλικό για τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες εγκλημάτων την δεκαετία του 1950. Ο Johnson ακούει μουσική από το iPod του. Πληρώνεται με υπερωρίες για την 18ωρη βάρδια του (από τις 3 μ.μ. έως τις 9 π.μ.) όμως πολλές φορές στην έρημη νύχτα σκέφτεται ότι αυτά τα χρήματα είναι σα "ματωμένα".

Στις 8 π.μ. το ράδιο του κατακλύζεται από φωνές των αστυνομικών του πάρκου κι ο Johnson καταλήγει στην αρχική του θέση καθώς τα πουλιά φεύγουν γρήγορα από τα περβάζια. Το φυλάκιο φαίνεται σαν ένα στοιχειωμένο κάστρο. Διασχίζει τον διάδρομο των κελιών που οι έγκλειστοι κάποτε αποκαλούσαν ως Broadway και Sunset Alley and Seedy Street. Καθώς μπαίνει σε ένα έρημο κελί ακούει την βαριά σιδερένια πόρτα να τρίζει. Ο μικρός χώρος φαίνεται εντελώς μαύρος παρόλο που τα μάτια του έχουν συνηθίσει σ' αυτόν.

Σταματάει στο κελί του Frank Lee Morris του οποίου το θαρραλέο ξέσπασμα απαθανατίστηκε στην ταινία "Απόδραση από το Αλκατράζ". Ο Morris και δύο ακόμη άνδρες άφησαν κάποια ομοιώματα των κεφαλιών τους από σαπούνι και χαρτί τουαλέτας μέσα στα κελιά τους. Το σχέδιο τους ήταν να εξαπατήσουν τους φύλακες ενώ αυτοί θα δραπέτευαν μέσα από τις τρύπες που είχαν σκάψει στους τοίχους των κελιών τους.

Ο Johnson κοιτάζει το σχεδιάγραμμα του ψεύτικου κεφαλιού στο κελί όπως το έχει σχεδιάσει ένας τουρίστας. Καταλαβαίνει πως θα ένιωθαν οι άνδρες εδώ καθώς λέει: "Δέκα χρόνια εδώ; Θα είχα τρελαθεί πολύ πιο πριν."

Την αυγή ο νυχτερινός φύλακας είναι πια κουρασμένος από τον "Βράχο". Δίνει τα κλειδιά στον δασοφύλακα και κάνει την δική του απόδραση από το Αλκατράζ, με τον ήλιο να πέφτει στο πρόσωπο του.

Πηγή: http://tech.pathfinder.gr

Slimer Το φάντασμα που όλοι Αγαπάμε

Ο Slimer είναι το τραγελαφικό πράσινο φάντασμα που πρωταγωνιστεί στις ταινίες "Ghostbuster" και τα κινούμενα σχέδια. Είναι πράσινος, ενοχλητικός, γκαφατζής και γλοιώδεις.

Παρόλα αυτά είναι ένας από τους αγαπημένους χαρακτήρες των παιδιών προσφέρει άφθονο γέλιο στους θεατές.

!!!Επισκεφτείτε την Σελίδα μας Στο Facebook!!!

Το Κεφάλι του Φιδιού

Λένε ότι αν κόψεις από ένα φίδι το κεφάλι του αυτό θα συνεχίσει να λειτουργεί για μερικά λεπτά. Το παρακάτω βίντεο το επιβεβαιώνει...

Ανοίγει πανιά το Πλοίο - Φάντασμα

Μια ξεχωριστή εμπειρία θα ζήσουν τον Οκτώβρη, οι 400 επιβάτες του Ghost Ship που θα μπαρκάρει από το Newport κατά τη διάρκεια του Halloween. Τέρατα, λαβύρινθοι, φαντάσματα ακόμα και νυχτερινές “εκτελέσεις” θα περιλαμβάνει το μενού του ταξιδιού.

“Μια ήσυχη και ξάστερη νύχτα του 1939, ένα πολυτελές πλοίο, που χρησιμεύει σαν πλωτό άσυλο των εγκληματικά τρελών, εξαφανίστηκε περίπου 100 μίλια έξω από την ακτή της Καλιφόρνια. Τώρα το πλοίο βρέθηκε και είστε καλεσμένοι σε μια κρουαζιέρα 75 λεπτών με οικοδεσπότες τους τρόφιμους…”, αναφέρει η διαφήμιση του εν λόγω event.

Οι επιβάτες θα είναι ελεύθεροι να εξερευνήσουν το πλοίο με το δικό τους ρυθμό, όμως οι διοργανωτές υπόσχονται ότι τα 75 αυτά λεπτά θα είναι λεπτά αδυσώπητου και συνεχούς τρόμου – ακατάλληλο για καρδιακούς!

Το Ghost Ship θα έχει τρία καταστρώματα με στοιχειωμένα αξιοθέατα , τα οποία θα κανονίζονται από 35 παράφρονες εγκληματίες. Κανένα σημείο του πλοίου δεν θα είναι ασφαλές…

Στο χαμηλότερο κατάστρωμα, οι επιβάτες θα μπουν μέσα σε ένα λαβύρινθο, το οποίο θα περιέχει τα δωμάτια θεραπείας των ψυχασθενών, όπως δωμάτιο θεραπείας – σοκ , δεξαμενή υδροθεραπείας και… νεκροτομείο!

Στο μεσαίο κατάστρωμα, οι επιβάτες θα δοκιμάσουν κοκτέιλς σε ένα κατεστραμμένο μπαρ της δεκαετίας του 1930 , όμως θα πρέπει να προσέχουν πολύ τους σερβιτόρους…

Τέλος, στο πάνω κατάστρωμα, θα γίνει μια δημόσια “εκτέλεση” ζωντανά στα μάτια των θεατών – φυσικά όχι αληθινή – ενώ οι τρόφιμοι θα γίνουν πιο τρομακτικοί από ποτέ!

Πηγή: http://www.otherside.gr

Φάντασμα Κοριτσιού σε Μεξικάνικο Νεκροταφείο

Το παρακάτω βίντεο τραβήχτηκε σε ένα Μεξικάνικο νεκροταφείο. Μοιάζει να είναι αληθινό, αν και δεν θα έπαιρνα όρκο...

Το Κοριτσάκι που Κλαίει

Ένα πραγματικά τρομακτικό βίντεο, 1000% ψεύτικο. Μου θυμίζει αρκετά την Μάγισσα από το Left For Dead. Άλλα παρόλα αυτά αξίζει να το δείτε.

Το Φάντασμα Στον Καθρέφτη

Το παρακάτω βίντεο τραβήχτηκε στην Ιαπωνία και μάλλον είναι ψεύτικο.

Η Μαμά του Bambi είναι Ζόμπι...

Φάντασμα Στο δάσος

Ο Steve είναι ένας εργαζόμενος στον τομέα μηχανικής στη βορειοανατολική Χιούστον του Τέξας. Εκείνος και η ομάδα του είχαν διεξάγει μια μελέτη μηχανικής σε ένα ανοιχτό μέρος στις 10 Οκτωβρίου 2006, όταν μια θύελλα ξέσπασε γύρω στο μεσημέρι. Η καταιγίδα ήταν τόσο δυνατή που άρχισε να βρέχει, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τη μελέτη και την επιστρέψουν στο γραφείο.

Πίσω στο γραφείο στην αναθεώρηση των φωτογραφιών που ελήφθησαν εκείνη την ημέρα, ο Steve άκουσε την κραυγή από μία συνάδελφο. Όλοι έσπευσαν στο πόστο της για να δουν τι είχε γίνει...

Έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν την σιλουέτα της γυναίκας να εμφανίζετε σε μια από τις φωτογραφίες. Κανείς στην ομάδα δεν την είχε παρατηρήσει την ώρα που εργάζονταν στο πεδίο.

!!!Επισκεφτείτε την Σελίδα μας Στο Facebook Για να δείτε περισσότερες Φωτογραφίες Φαντασμάτων!!!

Το Κορίτσι μέσα στην Πυρκαγιά

300 Post Φίλοι μου και 12.000 εμφανίσεις σελίδας σε ένα διάστημα 5 μηνών!!! σας ευχαριστώ για την υποστήριξη σας.

Τραβήχτηκε στις 19 Νοεμβρίου 1995, στο Δημαρχείο του Shropshire, στην Αγγλία το οποίο και κάηκε ολοσχερώς.

Πολλοί παρακολούθησαν, καθώς καιγόταν,Ο O'Rahilly ήταν ένας από τους θεατές που πήραν φωτογραφίες από τη σκηνής, με έναν τηλεφακό 200 χιλιοστών από την απέναντι πλευρά του δρόμου. Μία από τις φωτογραφίες έδειξε την μερικώς διαφανή νεαρή κοπέλα να στέκεται στην πόρτα.

Το 1677 λέγεται ότι μια πυρκαγιά κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης, και ένα νεαρό κορίτσι, η Jane Churm, οι οποία και ξεκίνησε κατά λάθος την φωτιά από ένα αναμένω κερί που είχε στο εξοχικό της. Ο μύθος λέει ότι το φάντασμα της στοιχειώνει την περιοχή και για αιώνες.

Θα μπορούσε αυτό το κορίτσι να είναι η Jane Chum;

Απο την περαιτέρω εξέταση των αρνητικών αποδείχθηκε οτι η εικόνα-φάντασμα είναι αυθεντική, και δεν έχει αλλοιωθεί. Το δεν κορίτσι φέρεται ως αγνοούμενο μετά την πυρκαγιά.

!!!Επισκεφτείτε την Σελίδα μας Στο Facebook Για να δείτε περισσότερες Φωτογραφίες Φαντασμάτων!!!

Φάντασμα στο Παράθυρο

Αυτή είναι μια φωτογραφία άγνωστων στοιχείων. Όπως μπορείτε να δείτε στο παράθυρο του αυτοκινήτου αποτυπώνετε η μορφή ενός φαντάσματος.

!!!Επισκεφτείτε την Σελίδα μας Στο Facebook Για να δείτε περισσότερες Φωτογραφίες Φαντασμάτων!!!

Φάντασμα Βικάριος

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στο ναό Eastry κοντα στο Sandwich, της κομητείας του Κεντ το 1956. Ο φωτογράφος επέμεινε ότι όταν πήρε τη φωτογραφία, τα μόνα πρόσωπα στην εκκλησία ήταν η σύζυγός του και η καθαρίστρια.

!!!Επισκεφτείτε την Σελίδα μας Στο Facebook Για να δείτε περισσότερες Φωτογραφίες Φαντασμάτων!!!

Φαντάσματα στις γραμμές των Τρένων

Ένας περίεργος θρύλος περιβάλλει τα σημεία τομής των οδικών αξόνων και σιδηροδρομικών γραμμών. Ένα φοβερό ατύχημα στο οποίο πολλά παιδιά σκοτώθηκαν. Ο θρύλος λέει ότι τα φαντάσματα τους εξακολουθούν να περιφέρονται στο σημείο και θα οδηγούν τα αυτοκίνητα πάνω στις γραμμές των τρένων. Πολύ άνθρωποι πιστεύουν ότι η εικόνα στη φωτογραφία μοιάζει με ένα μικρό κορίτσι με ένα σκυλί να κάθεται δίπλα της.

!!!Επισκεφτείτε την Σελίδα μας Στο Facebook Για να δείτε περισσότερες Φωτογραφίες Φαντασμάτων!!!

Η Brown Lady του Raynham

Αυτή είναι μια από της πιο διάσημες φωτογραφίες φαντασμάτων. Τραβήχτηκε το 1936. Λέγεται ότι είναι το φάντασμα της Brown Lady που στοιχειώνει το Raynham Hall στην Αγγλία. Αυτή η εικόνα φαντάσματος θεωρείται από πολλούς ως μια από της καλύτερες, από όλες τις γνωστές φωτογραφίες του φαντάσματος. Σε πολλές περιπτώσεις, παρουσιάζεται ως πραγματική απόδειξη για την ύπαρξη των φαντασμάτων. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην πραγματική ηλικία της εικόνας. Το να ληφθεί το 1936 εξαλείφει την πλειοψηφία των τεχνικών φάρσα που διατίθενται σήμερα. Η Brown Lady του Raynham είναι το φάντασμα της Lady Townshend που ήταν παντρεμένη με τον Charles Townshend. Ο οποίος όταν ανακάλυψε ότι η γυναίκα του των απατούσε τη φυλάκισε στο κτήμα της οικογένειας στο Raynham Hall, στο Norfolk της Αγγλίας. Ποτέ δεν της επέτρεψε να φύγει από εκεί, ακόμα και να δει τα παιδιά της. Παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατό της.

!!!Επισκεφτείτε την Σελίδα μας Στο Facebook Για να δείτε περισσότερες Φωτογραφίες Φαντασμάτων!!!

Φύλακας άγγελος ή φάντασμα;

Αυτή η εικόνα τραβηχτικέ στη σκηνή ενός φρυκτού αυτοκινητιστικού ατυχήματος, πολύ σύντομα μετά τη πρόσκρουση του. Κάποιοι λεν ότι πρόκειται για έναν άγγελο. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι καπνός από καποια κοντινή εστία. Οι επιβάτες επέζησαν. Από την εμφάνιση του οχήματος συμπεραίνουμε ότι ένας άγγελος θα ήταν οπωσδήποτε απαραίτητος.

!!!Επισκεφτείτε την Σελίδα μας Στο Facebook Για να δείτε περισσότερες Φωτογραφίες Φαντασμάτων!!!

Το Φάντασμα του Λόρδου Cobermere

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1891 από την Sybell Corbet. Διακρίνετε η φιγούρα ενός ανθρώπου που κάθετε στην καρεκλά αριστερά. Το κεφάλι του, ο γιακάς και το δεξί του χέρι στο υποβραχιόνιο είναι ορατά. Πιστεύεται ότι είναι το φάντασμα του Λόρδου Combermere.

!!!Επισκεφτείτε την Σελίδα μας Στο Facebook Για να δείτε περισσότερες Φωτογραφίες Φαντασμάτων!!!