Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Αμερική: Οδηγίες για επέλαση . . Ζόμπι

Τα Κέντρα Πρόσληψης και Ελέγχου Ασθενειών σε ολόκληρη την Αμερική έχουν αφισοκολλήσει όλες τις απαραίτητες οδηγίες για το τι θα έπρεπε να κάνουμε σε μια επικείμενη επέλαση... ζόμπι, συμβουλεύοντας μας μάλιστα να μην πυροβολήσουμε του απέθαντους!

Μπορεί να γελάτε με αυτά που διαβάζεται, όμως όπως γράφουν στην ανακοίνωσή τους που αναρτήθηκε πρώτα στο διαδίκτυο, όλα είναι πιθανά. Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε κάθε πολίτης να κάνει, είναι να ετοιμάσει ένα βαλιτσάκι με τα είδη ανάγκης, και στη συνέχεια να ψάξει να κατασκηνώσει σε ένα μέρος που δεν θα βρίσκεται κοντά στα σαρκοφάγα πλάσματα.

Βέβαια, πίσω από την άκρως περίεργη και πρωτότυπη αυτή καμπάνια κρύβονται άλλα εξίσου σημαντικά και πιο επίκαιρα προβλήματα, στα οποία ιδίως οι Αμερικάνοι είναι ιδιαίτερα συνηθισμένοι, όπως οι φυσικές καταστροφές. «Υπάρχουν πολλά είδη καταστάσεων ανάγκης για τα οποία θα έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι» λέει ο ειδικός για τις μολυσματικές ασθένειες Dr Ali Khan.

«Πάρτε για παράδειγμα μια επέλαση ζόμπι. Μπορεί τώρα να γελάτε, αν όμως γίνει κάτι τέτοιο τότε θα χαίρεστε που διαβάσατε αυτό το κείμενο, και ποτέ δε ξέρεις, μπορεί να σας φανεί χρήσιμο και σε μια αληθινή κατάσταση ανάγκης» τονίζει ο Khan. Το άρθρο στο Ίντερνετ είχε τόσο μεγάλη επισκεψιμότητα που το site «έπεσε» για αρκετές ώρες από την πρώτη κιόλας μέρα.

Σύμφωνα με τις οδηγίες, θα έπρεπε όλοι να έχουμε στο βαλιτσάκι μας απαραιτήτως, νερό, φαγητό, φάρμακα, ραδιόφωνο με μπαταρίες, έναν μικρό σουγιά και κάποια απαραίτητα έγγραφα. Τα ζόμπι, λέξη που προέρχεται από την τελετή βουντού κατά την οποία το σώμα χάνει τη συνείδησή του, έγιναν ιδιαίτερα γνωστά ύστερα από την προβολή της ταινίας του 1968 «Night of the Living Dead».

πηγη protothema.gr

Ετικέτες

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Φωνές από την κόλαση

Πριν μερικά χρόνια, λίγο μετά το 1960 επί Σοβιετικής Ένωσης, γινόταν στη Σιβηρία μια έρευνα από γεωλόγους. Χρησιμοποίησαν γεωτρύπανο που μπορούσε να μπει στη γη πολύ βαθειά. Οι Ρώσοι διαθέτουν τέτοια γεωτρύπανα που μπορούν να φτάσουν σε περίπου 20 km βάθος, και τα πουλάνε σε χώρες όπως η Ινδία και η Κορέα, που έχουν πετρέλαιο σε κοιτάσματα με πολύ μεγάλο βάθος, για να μπορούν να το εξορύξουν.

Τότε όμως έγινε κάτι πολύ εντυπωσιακό και απρόβλεπτο, που μαθεύτηκε πρώτα στη Μόσχα και μετά στη Φινλανδία, από την οποία κυρίως μέσω της έγκυρης εφημερίδας Ammenusastia η είδηση έφτασε και στη Δύση. Συγκεκριμένα, όταν το γεωτρύπανο έφτασε τα 14,4 χιλιόμετρα βάθος, ξαφνικά άρχισε να μην βρίσκει αντίσταση και γύρναγε τρελά, ενώ καταγράφηκε μια εκπληκτική θερμοκρασία 1100 βαθμών Κελσίου. Κατάλαβαν ότι είχαν πέσει σε κενό δηλ. κάτι σαν σπήλαιο μέσα στη γη. Είχαν μαζί τους ένα μικρόφωνο για να καταγράφουν τον ήχο από τις μετατοπίσεις των πλακών που γίνονται σε αυτά τα βάθη. Τους ξάφνιασε πρώτα κάτι σαν τεράστια νυχτερίδα που βγήκε από την τρύπα, μαζί με ένα ρεύμα αερίου, μόνο που αυτή είχε πολύ λαμπερά φτερά που έγραφαν 'έχω κυριαρχήσει' και χάθηκε στον ουρανό. Όταν έβαλαν το μικρόφωνο στην τρύπα άκουσαν τρομακτικές ανθρώπινες κραυγές.

Επικεφαλής στο πείραμα ήταν ο Δρ. Ασσάκωφ (Azzacove). Αυτός δήλωσε: 'Σαν κομμουνιστής δεν πιστεύω στον Ουρανό ή τη Βίβλο, αλλά σαν επιστήμονας τώρα πιστεύω στην Κόλαση. Είναι περιττό να πω ότι είμαστε σοκαρισμένοι που κάναμε μια τέτοια ανακάλυψη. Αλλά ξέρω τι είδαμε, και ξέρω τι ακούσαμε. Και είμαστε απόλυτα πεισμένοι ότι τρυπήσαμε μέχρι τις Πύλες της Κολάσεως'!

Γεγονός είναι ότι οι μισοί επιστήμονες εγκατέλειψαν στη μέση το πείραμα.

'Αντί για μετακινήσεις πλακών, λέει ο Δρ. Ασσάκωφ, ακούσαμε ανθρώπινη φωνή που ούρλιαζε από τον πόνο'. Και συνεχίζει: 'Στην αρχή νομίζαμε ότι η φωνή ερχόταν από τα σύνεργά μας, αλλά όταν προσδιορίσθηκε η προέλευσή της, οι χειρότερες υποψίες μας επιβεβαιώθηκαν. Δεν ήταν κραυγές από ένα μόνο άτομο, αλλά από χιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπους'.

Στον Σύνδεσμο αυτό υπάρχει τμήμα της ηχογράφησης που έγινε έμενα μου φαίνεται σαν φωνές από γήπεδο που από πάνω τους έχουν περάσει κάτι σαν κραυγή. ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!

Πηγή: http://triquetra.freeforumsblog.com/

Ετικέτες ,

30 Νοεμβρίου

Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο να βρίσκεσαι έξω μέχρι πολύ αργά, την τελευταία νύχτα του Νοέμβρη, καθώς είναι η τελευταία νύχτα οπού οι νεκροί πηγαίνουν να χορέψουν με τα νεραιδικα στους γκρεμούς και τις πλάγιες. Μέτα από αυτό θα πρέπει να επιστρέψουν πίσω στους τάφους τους, να πλαγιάσουν στην κρύα, παγωμένη Γη, χωρίς μουσική και κρασί, μέχρι ο επόμενος Νοέμβρης να έρθει ξανά. Τότε θα ξεχυθούν ξανά στις πλάγιες και στους γκρεμούς, κάτω από το φως της Πανσελήνου ...

Θυμάμαι μια ιστορία που μου είχε πει η γιαγιά μου, με τον Νεκρικό Χορό. Όταν κάποτε στο χωρίο της μια κοπέλα, η οποία επέστρεφε αργά από το χωράφι. Γύρναγε την ώρα των Νεκρών. Κάποια στιγμή κουράστηκε και έκατσε σε μια πλάγια να ξεκουραστεί, μετά από λίγο εμφανίστηκε ένας νεαρός μπροστά της.

Η κοπέλα τον αντιλήφθηκε και ο νεαρός της είπε να περιμένει για να δει τον πιο πανέμορφο χορό που είχε δει πότε της, στην άκρη της πλάγιας. Η κοπέλα όση ώρα μιλούσε ο νεαρός, τον παρατηρούσε επίμονα ώσπου κάποια στιγμή τον αναγνώρισε. Τον ρώτησε γιατί είναι λυπημένος και χλωμός σαν να είναι νεκρός. Ο άντρας την ρώτησε αν τον αναγνώρισε. Η κοπέλα του απάντησε πως ήξερε ποιος ήταν άλλα και το πως πέθανε. Ο άντρας της ξαναείπε να δει στην άκρη της πλάγιας τον χορό και θα καταλάβει γιατί είναι εκεί.

Η κοπέλα έγειρε προς την πλαγιά να κοιτάξει και είδε μια μεγάλη παρέα να χορεύει με μια γλυκιά μουσική να τους συνοδεύει. Ανάμεσα τους ήταν ορισμένοι νεκροί τους οποίους είχε αναγνωρίσει. Αντρές, γυναίκες, παιδιά. Όλοι ήταν μέσα στα λευκά και χλωμοί στο πρόσωπο σαν την Σελήνη.

Ξαφνικά ο άντρας την έσπρωξε και τη διάταξε να τρέξει για τη ζωή της. Τα νεραιδικα της είπε θα την κυνηγήσουν για να μπει στο χορό. Γιατί μόλις μπει στο χορό δεν θα μπορέσει να τους αφήσει, που σημαίνει ότι θα πεθάνει.

Την ώρα που μίλαγαν, τα νεραιδικα ανεβήκαν την πλάγια και άρχισαν να χορεύουν γύρω από την κοπέλα, με ενωμένα τα χεριά. Η κοπέλα σωριάστηκε στη γη. Λιποθύμησε...

Την επόμενη μέρα την βρήκαν και είδαν το πρόσωπο της που είχε γίνει χλωμό σαν της Σελήνης. Όλοι κατάλαβαν ότι είχε δεχτεί χτύπημα από τα νεραιδικα. Την πήγαν σε μάγο γιατρό, σε μάγισσες. Με βοτάνια προσπαθούσαν να την επαναφέρουν στη ζωή άλλα με κανένα αποτέλεσμα. Είχε περάσει ένας χρόνος προσπαθώντας να κάνουν κάτι για αυτήν ώσπου έφτασε ένα απογευμα που η κοπέλα τελικά πέθανε. Το ίδιο βραδύ καθώς ξεπρόβαλε το φεγγάρι στον ουρανό, η κοπέλα βρισκόταν ανάμεσα στους νεκρούς, να χορεύει στο ρυθμό του μεθυστικοί τραγουδιού...

Ιστορίες σχετικά με τον Νεκρικό Χορό υπάρχουν πολλές. Με διάφορες και ομοιότητες. Άλλα σημασία έχει ότι η νύχτα εκείνη κρύβει πολλά μυστήρια...

Πρωτοτυπώ Κείμενο: http://triquetra.freeforumsblog.com/t101-topic

Ετικέτες ,

Στοιχειό σε δάσος Το Βίντεο

Το παρακάτω βίντεο αποτελεί συνεχεία του άρθρου Κυνηγός φωτογράφισε στοιχειό σε δάσος οπού και φαίνεται το πλάσμα.

Ετικέτες

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Σπηλιά του Νταβελη: Ο Ελληνικός στρατός

Μέχρι και ο Ελληνικός στρατός έχει ανάμειξη στην υπόθεση της σπηλιάς του Νταβέλη. Τη δεκαετία του 80, η πολεμική αεροπορία μπήκε στο παιχνίδι. Η περιοχή κρίθηκε κατάλληλη για την εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης!!! Άρχισαν διάφορες εργασίες, οι οποίες ίσως αποτέλεσαν το έδαφος για κάποιες μαρτυρίες κατοίκων αναφορικά με περίεργα φώτα μέσα στη νύχτα και παράξενους θορύβους. Έκλεισαν, ή προσπάθησαν να κλείσουν την περιοχή για να χτίσουν ένα τεράστιο σύστημα από τούνελ γύρω από την σπηλιά, και να συνδέσουν τη σπηλιά με αυτό το τούνελ. Η επίσημη εξήγηση ήταν, και είναι ακόμα, ότι ολόκληρο το σύστημα των τούνελ, είναι ένα μέρος προγράμματος του ΝΑΤΟ. Τόσο η χωροφυλακή όσο και το Υπουργείο πολιτισμού δεν έδωσαν ποτέ καμία εξήγηση για την ακριβή φύση των έργων αυτών, ενώ το Γενικό Επιτελείο Στρατού αρνήθηκε αρχικά την οποιαδήποτε ανάμιξη στην υπόθεση. Αργότερα όμως και μετά από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" της 6ης Οκτωβρίου 1977 το Γ.Ε.Σ. παραδέχτηκε πως ο στρατός είχε ξεκινήσει άκρως απόρρητα έργα στη σπηλιά της Πεντέλης! Εν πάση περιπτώσει, μετά από μερικά χρόνια, σταμάτησε η κατασκευή του συστήματος των τούνελ, και οι άνθρωποι της πολεμικής αεροπορίας εγκατέλειψαν την περιοχή. Παλιοί κάτοικοι της περιοχής, σχετικά με τα στρατιωτικά έργα, λένε πως η απάντηση που τους είχε δοθεί τότε για την κατασκευή των διαφόρων τούνελ, ήταν ότι θα τα χρησιμοποιούσαν για την φύλαξη στρατιωτικού υλικού, το οποίο υλικό, ήταν ανάγκη να φυλάσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας. Το περίεργο της υπόθεσης όμως, είναι ότι το ένα από τα δύο τούνελ μπορείς να το ακολουθήσεις για 80 μέτρα περίπου, και το γεγονός ότι η υγρασία είναι σε πολύ ανεβασμένα επίπεδα, τα καθιστά ακατάλληλα για την φύλαξη στρατιωτικού υλικού. Η ευρύτερη περιοχή γύρω από τη σπηλιά, είχε κηρυχτεί στρατιωτική. Υπήρχε φρούρηση από στρατιώτες και απαγορευόταν η προσέγγιση πολιτών για τουλάχιστον 3 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξαν πολλές αναφορές από τους εργαζομένους εκεί, για παράξενα φαινόμενα, όπως ΑΤΙΑ κλπ.... Είναι επιβεβαιωμένο ότι διάφοροι εργαζόμενοι, πέθαναν μετά από μερικά χρόνια, όλοι από την ίδια αιτία. Τον Καρκίνο!

Πηγή: http://www.mistiria.com/misterigreece/penteli.html

Ετικέτες ,

Σπηλιά του Νταβελη: Ο θησαυρός

Υπήρχε κάποτε ένας θρύλος, που έλεγε ότι στην "Σπηλιά του Νταβέλη", υπήρχε κάπου θαμμένος ο θησαυρός του τρισένδοξου λήσταρχου Νταβέλη. Μάλιστα οι φήμες οργίαζαν και έλεγαν ότι ο θησαυρός ήταν κρυμμένος κάτω από τα δυο ιερά του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνα, με αποτέλεσμα να έχουν σκάψει όλη την περιοχή πίσω από τα ιερά. Οι φήμες όμως καλπάζανε, και κάποιοι φτάσανε στο σημείο να λένε ότι ο σταυρός που υπάρχει πάνω από τους ναούς της σπηλιάς χρησίμευε ως μοχλός, ο όποιος αν κάποιος τον μετακινούσε, τότε άνοιγε μια καταπακτή η όποια έβγαζε σε ένα υπόγειο χώρο όπου βρισκόταν ο θησαυρός του Νταβέλη. Από ότι φαίνεται όμως, μετά από τόσο καιρό ψαξίματος από όλους τους κυνηγούς θησαυρών όλα αυτά τα χρόνια, θησαυρός του Νταβέλη ουδέποτε υπήρξε στην περιοχή της σπηλιάς. Εξάλλου, ένας τόσο τρανός λήσταρχος όπως ο Νταβέλης, δεν υπήρχε περίπτωση να κρύψει τον θησαυρό του σε ένα τόσο πολυσύχναστο μέρος, καθώς από την συγκεκριμένη περιοχή, πέρναγε πληθώρα κόσμου καθημερινά, καθώς το μέρος ήταν αρκετά γνωστό στην τότε Αθήνα.

Πηγή: http://www.mistiria.com/misterigreece/penteli.html

Ετικέτες ,

Σπηλιά του Νταβελη: Περίεργα σύμβολα

Διάφορες ιστορίες κυκλοφορούν σχετικά με τα σύμβολα που είναι ζωγραφισμένα, ή χαραγμένα στους βράχους της σπηλιάς. Η πιο σημαντική ιστορία από όλες, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι μία παλάμη η οποία είναι χαραγμένη στους μετακινείτε από σημείο σε σημείο, όσο περνάνε τα χρόνια. Η εν λόγω παλάμη, σήμερα βρίσκεται στο αριστερό τοίχωμα της σπηλιάς, περίπου 1 μέτρα ψηλότερα από το έδαφος. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναφερθεί από τους επισκέπτες της σπηλιάς, ότι έχει μετακινηθεί τουλάχιστον τρεις φορές.

Το ανάγλυφο χέρι στα τοιχώματα της σπηλιάς

Πηγή: http://www.mistiria.com/misterigreece/penteli.html

Ετικέτες , ,

Βίντεο από το εσωτερικό της σπηλιάς του Νταβέλη

Ετικέτες ,

Φωτογραφίες: Η Σπηλιά του Νταβέλη στην Πεντέλη

Η σπηλιά περιστοιχίζεται από πολλές μαρτυρίες για παραφυσικά φαινόμενα. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί που τη θεωρούν πύλη για άλλες διαστάσεις, ενώ άλλοι δεν διστάζουν να μιλούν για εξωγήινους, κρυμμένους θησαυρούς και άλλα παράξενα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κατά καιρούς εξελίσσονταν κάποια έργα, άγνωστο από ποιους, τα οποία έχουν καταστρέψει μεγάλο μέρος της σπηλιάς, όπως και τα δυο βυζαντινά εκκλησάκια που βρίσκονται στην είσοδο της.

Στην είσοδος της σπηλιάς του Νταβέλη υπάρχει ένα εκκλησάκι
Άποψη της Σπηλιάς από το εσωτερικό της

Είσοδος σπηλαίου

Ευχαριστώ τα παιδιά που ανέβασαν αυτές της φωτογραφίες στο panoramio.com και έτσι έχουμε την χαρά να της δούμε

Διάβασε περισσότερα: http://www.angelfire.com/space/erevos/ntaveli.html

Ετικέτες , ,

Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Τρομακτική Ιστορία: Η Ομάδα του Σκότους

Ήταν περίπου πριν 2 χρόνια όταν συνέβη.Εγώ όπως κάθε χρόνο περνάω το καλοκαίρι στο χωριό μου.Εκείνη τη χρονιά είχε δολοφονηθεί ένας τύπος από το χωριό που κανείς δεν τον συμπαθούσε.Είμαι σίγουρος ότι κανένας από τους χωριανούς δεν τον είχε δολοφονήσει!

Ήταν το πρωτελευταίο μου βράδυ εκεί.Έτσι λοιπόν θα το περνούσα με τα ξαδέρφια μου.Ξάφνου η συζήτηση έφτασε και στο θλιβερό γεγονός του καλοκαιριού.Μου είπαν οτι ο τύπος δεν είχε πεθάνει φυσιολογικά,κάποιος του είχε αφαιρέσει όλο το αίμα.Επίσης δεν είχαν βρει ίχνος από τον δολοφόνο, παρά μόνο ένα σημάδι μπότας στο τοίχο.

Έτσι είχαμε τη φαεινή ιδέα να πάμε στο σπίτι που έμενε να δούμε.Όταν φτάσαμε (φυσικά μόνο εγώ και ένας ξάδερφος μου είχαμε τα κότσια να μπούμε) μπήκαμε μέσα.Ήταν ένα μεγάλο σπίτι , με πρασινοκόκκινους τοίχους και λάμπες τόσο παλιές που απορούσες που τις είχανε βρει.

Σε κάποια φάση ένας γδούπος ακούστηκε,και το ξαδερφάκι μου έφυγε τρέχοντας.Έγω δε θα έμενα εκεί μέσα ολομόναχος !Μα πριν φύγω άκουσα ομιλίες.Προχώρησα πιο μέσα με ένα ξύλο στο χέρι.Τότε είδα 4 μαυροντυμένες φιγούρες να λένε κάτι σε μια παράξενη γλώσσα.Όταν με είδαν ένας από αυτούς μου ρίχτηκε,τον χτύπησα με ένα ξύλο και έφυγα τρέχοντας.

Όταν βγήκα έξω είχαν όλοι φύγει!Ποτέ δε πρόκειται να το ξεχάσω,εκείνο το κρύο που επικρατούσε στο δωμάτιο και εκείνη την παράξενη γλώσσα!Πάντως δε ξαναπατάω σε εκείνο το σπίτι...

Δημήτρης

Πηγή: http://www.xrisima.gr/

Ετικέτες ,

Τρομακτική Ιστορία: Και μη Χαθούμε

Αν κάποτε κάνω τοπ 5 ιστορίες αυτή θα είναι σίγουρα μια από αυτές!!!

Γεια σας. Με λένε Παναγιώτα και είμαι 29 χρονών.

Την ιστορία που στέλνω την αφηγείται ξανά και ξανά ο παππούς μου με την πρώτη ευκαιρία. Όταν στα νιάτα του ζούσε στο χωριό έπρεπε συχνά να κάνει μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια για να επισκεφτεί φίλους σε γύρω χωριά ή για να κάνει κάποια εργασία. Ένα απόγευμα είχε βγει για να πάει σε κάποιον φίλο του σε ένα χωριό που απέχει 8 χλμ. από το δικό μας. Θα περνούσε τη νύχτα εκεί. Περπατώντας σύντομα άρχισε να σκοτεινιάζει και τότε βέβαια δεν υπήρχαν φώτα στους δρόμους και τέτοια. Δεν έβλεπε και πολύ καλά. Σε λίγο όμως είδε μπροστά του έναν άνθρωπο να προχωράει, ο άνθρωπος αυτός ήταν ψηλός και γεμάτος και περπατούσε κάπως καμπουριαστά. Υπέθεσε ότι θα ήταν κάποιος από το χωριό, κανένας γερός αλλά όταν τον πλησίασε κι άλλο κατάλαβε ότι αυτόν δεν τον γνώριζε. Στο τέλος επειδή ο γέρος προχωρούσε αργά τον έφτασε και τον χαιρέτησε. Ο γέρος του απάντησε, γεια σου παλικάρι και γύρισε. Ο παππούς δεν τον είδε με καλό μάτι, κάτι δεν του καθότανε καλά σ` αυτόν τον γέρο. Πιάσανε όμως κουβέντα και ο γέρος τον διαβεβαίωσε ότι ήταν από το διπλανό χωριό, αυτό στο οποίο πήγαινε και ο παππούς μου και ότι είχε έρθει στο δικό μας χωριό για να δει την αδερφή του. Το όνομα της αδερφής του που έδωσε ήταν άγνωστο στον παππού που φυσικά ήξερε όλους τους κατοίκους του χωριού. Αυτό τον έκανε να υποψιαστεί περισσότερο και επειδή ήταν και νύχτα άρχισε να φοβάται πάρα πολύ.

Ο γέρος του φαινότανε πολύ περίεργος και μιλούσε για πράγματα και πρόσωπα για τα οποία ο παππούς δεν είχε ιδέα. Ο παππούς είχε τρομάξει τόσο πολύ που για να γλυτώσει από το γέρο του ζήτησε να τον περιμένει για λίγο για να πάει να κατουρήσει. Πήγε δίπλα στο δρόμο σε κάτι δέντρα και όταν βεβαιώθηκε ότι δεν τον έβλεπε ο γέρος το έσκασε μέσα από τα χωράφια και αποφάσισε επειδή ήταν αργά να γυρίσει στο σπίτι του. Όμως καθώς προσπαθούσε να γυρίσει χάθηκε μέσα στα χωράφια. Σε κάποια στιγμή νόμισε ότι βρήκε το δρόμο και κατέβηκε σε μια κατηφόρα ώσπου ξάφνου είδε φως από κερί ή φανάρι. Πήγε προς εκείνο το δεντρό που είδε το φως για να δει ποιος ήταν και να ρωτήσει για το δρόμο του. Εκεί είχε όντως ένα φανάρι κρεμασμένο αλλά δεν ήταν κανείς. Και τότε ξαφνικά...μέσα από τους θάμνους βγάζει το κεφάλι του ο γέρος και με ένα σατανικό χαμόγελο του λέει: πού ήσουν εσύ; σ' έχασα! Ο παππούς άρχισε να φωνάζει και να τρέχει μακριά από το γέρο για τον οποίο κατάλαβε ότι ήταν βρυκόλακας. Λίγο μετά κατάφερε να βρει το δρόμο για το χωριό και να πάει στο σπίτι του. Πίστευε ότι ήταν βρυκόλακας ο γέρος ή κάτι τέτοιο γιατί ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ μυστήριος και γιατί αλλιώς θα ήταν αδύνατον να είχε κάνει όλον αυτόν τον δρόμο και να ξαναπετύχει τον παππού εκεί που τον πέτυχε που ήταν τελείως έξω από το δικό του δρόμο. Ο παππούς δεν τον ξαναείδε ποτέ αλλά και δεν ξανά έκανε την ίδια διαδρομή βράδυ ποτέ.

Πηγή: http://www.xrisima.gr

Ετικέτες ,

Ο μύθος του Ζητιάνου της Άνδρου

Στη Xώρα της Άνδρου τριγυρίζει ένας ζητιάνος που είναι ακίνδυνος αλλά πηγαίνει και κολλάει τη μούρη του στα τζάμια των σπιτιών. Μιλούσα με τη νύφη μου και εκείνη ήταν σκυμμένη στο νεροχύτη, πάνω της ανοιχτό το παράθυρο της κουζίνας. Εκείνος έφερε το πρόσωπό του στο παράθυρο κοιτάζοντας μέσα και εξαφανίστηκε μέχρι να την ειδοποιήσω να τον δει. Κανείς δεν τον ξέρει , δεν ξέρει που μένει , από που έρχεται.

Μόνο ένας μύθος υπάρχει για κάποιον που πέθανε την ώρα που του είπαν μια ψεύτικη είδηση πως τάχα πέθανε ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Για 3 χρόνια πήγαινε στα σπίτια των φίλων του που είχαν συνεργήσει στην ψεύτικη ειδηση. Ο 1 ήταν απ τους Μύλους , ο άλλος απ' το Νημποριό , ο άλλος απ' τον κάμπο στο Παραπόρτι. Παραμονή του Αγ. Σπυρίδωνα τον έχει δει μια φιλιπινέζα οικιακή βοηθός να κρατάει απ' τα γκέμια ένα καφετί άλογο και να το πηγαίνει στο Ναύτη !

Αντιπαθεί τον καύσωνα και τη δυνατή βροχή, έτσι ακριβώς όπως όταν ζούσε. Η δασκάλα που του μίλησε στην πλατεία του Δημαρχείου είχε μια δυσάρεστη έκληξη: Εξαφανίστηκε προς τα πίσω σαν ατμός , αφήνοντας μια στριγκλιά. Η κυρία Ιωάννα που έμενε κάτω απ' το νηπιαγωγείο του κράτησε λίγο το ρούχο να τον αναγκάσει να μείνει να της μιλήσει, της έμεινε σκόνη και άμμος στα χέρια. Στη συνέχεια για 41 ημέρες ερχόταν και άνοιγε την εξώπορτά της και την άφηνε να την βροντάει ο αέρας όλη τη νύχτα. Αν την έκλεινε η κ.Ιωάννα , εκείνος την ξανάνοιγε.

Τον είδε και ολόκληρη η ποδοσφαιρική ομάδα της Xώρας σε μια προπόνησή της, καθισμένο σε μια πέτρα να τους παρακολουθεί ανάμεσα σε αγριοβιολέττες, με βλέμμα φλογισμένο. Χάθηκε αμέσως.

Τέλος, κάποιο κρύο βράδυ του χειμώνα που κάποιες κυρίες κατέβαιναν απ' τις Στενιές και τ' Αποίκια με αυτοκίνητο προς την χαρτοπαικτική λέσχη στη Χώρα, τον είδαν να κάθεται πλάι τους στο κάθισμα του αυτοκινήτου και να κοιτάει αδιάφορα τριγύρω , όπως προχωρούσαν. Εξαφανίστηκε μετά το ποτάμι.

Πολέμης

Πηγή: http://www.xrisima.gr/

Ετικέτες

Πάνω στη γέφυρα της κόλασης

Αυτό το περιστατικό που θα σας διηγηθώ συνέβη πριν από περίπου δύο χρόνια και το θυμάμαι ακόμα σαν να έγινε εχθές.

Ήταν μεσημεράκι και έκανα τα μαθήματά μου για την επόμενη μέρα. Σε κάποια στιγμή θέλησα να πάρω ένα βιβλίο το οποίο ήταν τοποθετημένο στο πιο ψηλό ράφι της βιβλιοθήκης μου. Για να πάρω λοιπόν αυτό το βιβλίο έπρεπε να ανέβω σε μια καρέκλα. Πήρα κι εγώ την καρέκλα μου, η οποία είναι ψηλή και περιστρεφόμενη, κι ανέβηκα.

Κι ενώ προσπαθούσα να φτάσω το βιβλίο, έκανα μια απότομη κίνηση, στριφογύρισε η καρέκλα, στραμπούληξα πάνω σε αυτήν το πόδι μου κι έπεσα κάτω στο πάτωμα με το κεφάλι.

Εκείνη τη στιγμή έχασα τις αισθήσεις μου κι ένιωσα κάτι πάρα πολύ παράξενο: Η ψυχή μου έφευγε από το σώμα μου κι άρχισα να ανεβαίνω ψηλά. Και σε κάποια στιγμή βρέθηκα στην αρχή μιας γέφυρας όπου κάτω από αυτήν υπήρχε λάβα ενώ στο τέλος της υπήρχε ένας κήπος με λουλούδια. Και πάνω στην ώρα που πήγαινα να την διασχίσω, άκουσα μια δυνατή κραυγή. Χάθηκε η εικόνα αυτή από μπροστά μου κι ένιωσα σαν να ξυπνάω από βαθύ ύπνο.

Τότε άνοιξα τα μάτια μου και είδα μπροστά μου τη μαμά μου να προσπαθεί να με συνεφέρει. Έριξα μια ματιά γύρω μου και είδα ότι βρισκόμουν στο δωμάτιό μου. Ρώτησα τη μαμά μου εάν ήταν αυτή που είχε τσιρίξει και μου απάντησε πως αυτή είχε τσιρίξει γιατί κατατρόμαξε όταν με είδε κάτω στο πάτωμα να... παραμιλάω. Της εξήγησα τί είχα δει, όμως δεν μπόρεσε να μου δώσει καμία εξήγηση. Μήπως εσείς μπορείτε να με βοηθήσετε και να μου δώσετε μια λογική απάντηση σχετικά με ό,τι μου συνέβη;

Τώνια

Πηγή: http://www.xrisima.gr

Ετικέτες

Προσοχή όφης

Σε ένα μικρό χωριό των Χανίων βρίσκεται ένα παλιό έρημο εκκλησάκι. Δεν είναι ένα κοινό εκκλησάκι, πριν αρκετά χρόνια είχε εξορκίσει κάποιον!

Ο θρύλος λέει ότι κάποιος σκότωνε τα ζώα βάναυσα, κανείς δεν ήξερε ποιος είναι ο τρελός, μέχρι που βρήκανε σε ένα απόκρημνο σπίτι στοιχεία σατανιστών.

Οι αρχές πιάσανε ένα παλαβό που έλεγε ότι είναι δαίμονας που συζεί στο ίδιο σώμα με εκείνο τον άντρα.

Ο παπάς που τον πήγαν είπε ότι δεν είναι ψέμα και το επόμενο βράδυ όλοι είχαν μαζευτεί στην εκκλησία. Αυτός έλεγε πράγματα για τους άλλους, αμαρτίες, απιστίες, που ήταν πέρα για πέρα αληθινά! Όταν ο παπάς του έριξε το άγιο νερό στο πρόσωπο του εμφανίστηκε ένα τεράστιο φίδι.

Από εκείνη τη μέρα όλοι φοβούνται εκείνο το σημείο και λένε ότι αν δεις ένα μαύρο όφη τρέξε γιατί είναι το τιμωρημένο σώμα του δαίμονα!!!

Πηγή: http://www.xrisima.gr

Ετικέτες

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Όταν ένα ζόμπι Ερωτεύεται!!

Ετικέτες

Φωτογραφια απο Πνευματιστικη συνεδρία

Στις αρχές του περασμένου αιώνα, οι πνευματιστικές συνεδρίες (séance) ήταν ιδιαίτερα στην μόδα για την αριστοκρατία! Τα αποτελέσματα δε, ήταν άκρως εντυπωσιακά! Παρατηρήστε για παράδειγμα σ’ αυτή την φωτογραφία την μετεώριση του τραπεζιού.

Ετικέτες ,

Φωτογραφίζοντας το τέρας του Λοχ Νες

Η διάσημη φωτογραφία γνωστή ως "φωτογραφία του χειρουργού" (οδοντίατρου Robert Kenneth Wilson) που είδε το φως της δημοσιότητας το 1934. 60 χρονιά μετά όμως, το 1994, λίγο πριν τον θάνατό του, ομολόγησε ότι η φωτογραφία είναι πλαστή.

Ετικέτες , ,

Ο Αριστοκράτης

Μολονότι του καταλογίζονται 80 με 600 φόνοι και χαρακτηρίστηκε ως το πρότυπο του κατά συρροή δολοφόνου, ο Τζιλ ντε Ράις, βρίσκεται στη 10 μόλις θέση γιατί τα γαλλικά αρχεία είναι αναξιόπιστα και δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν όλα τα γεγονότα. Ο ντε Ράις ήταν ένας ισχυρός Γάλλος ευγενής του 15ου αιώνα που μάλιστα πολέμησε στο πλευρό της Ιωάννας της Λορένης. Ο «αριστοκράτης», όπως έμεινε γνωστός, προσέλκυε ξανθά, γαλανομάτικα αγόρια αγροτών και μαζί με μερικούς υποτιθέμενους συνεργούς τα βίαζαν, τα βασάνιζαν και τα ακρωτηρίαζαν. Το 1440, το εκκλησιαστικό δικαστήριο της Νάντης τον καταδίκασε σε θάνατο.

Ετικέτες

Το Πρόσωπο της Οργής

Από μικρό παιδί θυμόταν ότι θύμωνε πολύ εύκολα. Αφού καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή σκότωσε κάποιον στη φυλακή, ο Κάρλ Πάνζραμ, απείλησε ότι θα σκοτώσει όποιον προσπαθήσει να ανατρέψει την δικαστική απόφαση. Στην αυτοβιογραφία του, «Το Ημερολόγιο ενός δολοφόνου», υιοθέτησε έναν καθημερινό τόνο για να ομολογήσει τις 21 δολοφονίες και το βιασμό 1,000 αγοριών, προσθέτοντας, «Για όλα αυτά, δεν λυπάμαι καθόλου». Χαρακτηριστικά αφού βίασε και σκότωσε ένα αγόρι, ο Πάνζραμ έγραψε : «Τα μυαλά του έβγαιναν από τα αυτιά του όταν τον άφησα. Δε λυπήθηκα καθόλου. Η συνείδησή μου είναι καθαρή. Κοιμάμαι ήσυχος και έχω γλυκά όνειρα».

Ετικέτες

Οι Αιμοσταγείς Μπέντερ

Tο σπίτι των Μπέντερ στο Κάνσας το 1872 ήταν πάντα ανοιχτό για τους περαστικούς. Κάτι σαν πανδοχείο για κουρασμένους ταξιδιώτες. Οι φιλοξενούμενοι κάθονταν πάντα στην κεφαλή του τραπεζιού κατά τη διάρκεια του γεύματος. Η γοητευτική Κέιτ Μπέντερ, κόρη του Τζον Μπέντερ, συχνά έλεγε στους φιλοξενούμενους τη μοίρα τους, καθώς ο πατέρας της κρύβονταν πίσω από τη μεγάλη κουρτίνα, έτοιμος να χτυπήσει το κεφάλι τους με ένα σφυρί. Στη συνέχεια έπαιρναν από το θύμα όλα τα τιμαλφή και έκαιγαν ό,τι απέμενε στον κήπο τους. Η οικογενειακή αυτή επιχείρηση λειτουργούσε πολύ αποτελεσματικά σχεδόν για ένα χρόνο πριν αποκαλυφθεί η δράση τους. Ωστόσο, λέγεται, ότι η οικογένεια Μπέντερ ξέφυγε και ποτέ δεν αντιμετώπισε πραγματικά τη δικαιοσύνη.

Ετικέτες

Η Ταπεινή Βοηθός

Η Έλενα Ζεγάδο, μια οικιακή βοηθός στη Γαλλία του 19ου αιώνα, πρέπει να ήταν μια ανυπόμονη γυναίκα: Αν κάποιος την ενοχλούσε, δεν του έδινε και πολλές ευκαιρίες για να βελτιώσει τη συμπεριφορά του. Από το 1833 μέχρι το 1841 τουλάχιστον 36 άνθρωποι, εργοδότες ή οικότροφοι που τόλμησαν να την επιπλήξουν, κατέληξαν νεκροί από δηλητηρίαση με αρσενικό. Εξαιτίας του ταπεινού της παρουσιαστικού δεν κινούσε υποψία στις αρχές. Το 1851, κατά τη διάρκεια ανάκρισης και χωρίς να την έχουν κατηγορήσει, βιάστηκε να δηλώσει ότι είναι αθώα. Η δηλητηριάστρια συνελήφθη και καταδικάστηκε για τουλάχιστον τρεις φόνους. Ένα χρόνο αργότερα αποκεφαλίστηκε στη λαιμητόμο.

Ετικέτες

Ο Χάρος του Ροστόφ

Η δολοφονική δραστηριότητα του Αντρέι Τσικατίλο ξεκίνησε το 1978 με το φόνο ενός 9χρονου κοριτσιού. Συνεχίστηκε δε για δώδεκα αιματοβαμμένα χρόνια, φτάνοντας τα 52 συνολικά θύματα. Μέχρι να δέσουν την υπόθεση οι σοβιετικές αρχές κράτησαν μυστική τη δράση του για λόγους προπαγάνδας σε σημείο που οι κάτοικοι του Ροστόφ να πιστεύουν ότι στην πόλη τους κυκλοφορεί λυκάνθρωπος. Στις 15 Φεβρουαρίου 1994, εκτελέστηκε με μια σφαίρα πίσω από το δεξί του αφτί.

Ετικέτες

Το Κτήνος της Φλόριντα

Όταν ήταν παιδί, ο Τζέραλντ Τζον Σέφερ, συνήθιζε να σκοτώνει ζώα, να φοράει εσώρουχα και να κρυφοκοιτάζει από τα παράθυρα. Ως ενήλικας έγινε αστυνομικός στη Φλόριντα. Χρησιμοποιώντας τη θέση του, αρχικά απήγαγε δύο έφηβα κορίτσια, τα οποία όμως ξέφυγαν πριν προλάβει να κάνει κάτι. Αν και συνελήφθη, αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και σε αυτό το χρονικό διάστημα βίασε και σκότωσε δύο άλλες έφηβες. Συνδυάζοντας τα δύο περιστατικά, η αστυνομία οδηγήθηκε στο Σέφερ που τελικά δικάστηκε δύο φορές ισόβια. Μια έρευνα στο σπίτι του έδωσε στοιχεία που τον συνέδεσαν με την εξαφάνιση τουλάχιστον οχτώ ακόμα κοριτσιών ενώ οι αρχές των ΗΠΑ θεωρούν ότι υπάρχουν ενδείξεις για συμμετοχή του σε πάνω από 30 φόνους. Τελικά μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου μέσα στη φυλακή πριν αποδειχθεί οποιαδήποτε σχέση του.

Ετικέτες

Ο Χασάπης του Ανόβερο

O Φριτς Χάαρμαν , ένας σεμνός κατά τα άλλα και συμπαθητικός άντρας, δολοφόνησε τουλάχιστον 14 πόρνους. Εκμεταλλευόμενος τη φιλική του φυσιογνωμία προσέλκυε τα θύματα του και τα δολοφονούσε σε πολλές περιπτώσεις δαγκώνοντας και μασώντας το λαιμό του. Αν και για πολλά χρόνια λειτουργούσε σαν πληροφοριοδότης της αστυνομίας, όλα τελείωσαν όταν ανθρώπινα κεφάλια άρχισαν να ξεβράζονται στις όχθες του ποταμού Λάιν.

Ετικέτες

Ο Κανίβαλος του Ζιέμπιτσε

Ο Κάρλ Ντένκεν ήταν ένας ευσεβής χριστιανός που μάλιστα έπαιζε και εκκλησιαστικό όργανο. Διατηρούσε μια μικρή επιχείρηση πουλώντας διάφορα αγαθά από πόρτα σε πόρτα: Τα προϊόντα του ήταν από δερμάτινες ζώνες και κορδόνια μέχρι χοιρινό κρέας χωρίς κόκαλο. Το Δεκέμβρη του 1924, ένας άντρας έφτασε τρέχοντας στο αστυνομικό τμήμα ισχυριζόμενος ότι ο Ντένκε του είχε επιτεθεί με ένα τσεκούρι. Ο Ντένκε συνελήφθη και φυλακίστηκε αλλά όταν οι αρχές πήγαν να ψάξουν το σπίτι του, αυτοκτόνησε. Στο σπίτι του Ντένκε οι αρχές βρήκαν ζώνες και ελατήρια φτιαγμένα από ανθρώπινο δέρμα, κορδόνια φτιαγμένα από ανθρώπινα μαλλιά και βάζα με παστό κρέας ανθρώπου, το περίφημο «χοιρινό χωρίς κόκαλο». Ο αριθμός των θυμάτων του κυμαίνεται από 20 μέχρι 40.

Ετικέτες

Ο Κυνηγός Αγοριών

Καταγόμενος από το Πακιστάν, ο Τζαβέντ Ίκμπαλ, προσπαθούσε να προσελκύσει νεαρά αγόρια ανοίγοντας καταστήματα βίντεο, σχολές, ενυδρεία και γυμναστήρια. Συνελήφθη πολλές φορές με την κατηγορία του σοδομισμού, αλλά τα χρήματα του πατέρα του πάντα τον γλίτωναν. Τελικά ο Κυνηγός ομολόγησε ότι σκότωσε 100 αγόρια μέσα σε μόλις 5 μήνες και ό,τι προτιμούσε να τα φαρμακώνει, να τα βιάζει, να τα στραγγαλίζει και να τα τεμαχίζει. Στη συνέχεια, είτε θα έβαζε τα πτώματα τους σε μια δεξαμενή με οξύ κοντά στο σπίτι του ή θα τα παρατούσε στον υπόνομο. Πριν καταδικαστεί σε θάνατο δήλωσε: «Δεν ντρέπομαι για τις πράξεις μου… Δεν μετανιώνω… Σκότωσα 100 παιδιά... Μου κόστισε 120 ρούπιες (3 ευρώ) για να εξαφανίσω το κάθε πτώμα».

Ετικέτες

Ντοκιμαντέρ: Αληθινός Τρόμος Επ. 5o Μάγισσες

Ετικέτες

Ντοκιμαντέρ: Αληθινός Τρόμος Επ. 4o Ζόμπι

Ετικέτες

Ντοκιμαντέρ: Αληθινός Τρόμος Επ. 3o Λυκανθρώποι

Ετικέτες

Ντοκιμαντέρ: Αληθινός Τρόμος Επ. 2ο Δαίμονες

Ετικέτες

Ντοκιμαντέρ: Αληθινός Τρόμος Επ. 1ο Βαμπίρ

Ετικέτες

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Πρόσεχε τι Εύχεσαι

Η ιστορία μου αυτή είναι αληθινή. Μου τη διηγήθηκε η μητέρα μου και συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του '60 με πρωταγωνίστρια τη γιαγιά μου.

Η δεύτερη κόρη της γιαγιάς μου (η θεία μου), είχε πάει στην Αυστραλία. Εκεί παντρεύτηκε με πρόξενο κάποιον Ελληνα ο οποίος ήταν φίλος ενός συγγενή εξ αγχιστείας. (Ο συγγενής ήταν ξάδελφος του γαμπρού της γιαγιάς μου από μια άλλη κόρη της). Αυτός ο συγγενής συμβούλεψε τον φίλο του να παντρευτεί τη θεία μου μόνο για να πάρει άδεια παραμονής (γιατί είχε πάει λαθραία στην Αυστραλία) και μετά να την εγκαταλείψει. Έτσι και έγινε.

Εκείνα τα χρονιά ήταν άσχημο να χωρίζει κάνεις και η θεία μου δεν το είπε αμέσως στη γιαγιά μου για να μην την στενοχωρήσει. Η γυναικά του συγγενή είχε έρθει στην Ελλάδα και επισκέφθηκε το χωρίο και τον πάππου και τη γιαγιά μου. Η γιαγιά μου τη ρώτησε για τους ξενιτεμένους συγγενείς στην Αυστραλία. Η γυναικά ανέφερε και το χωρισμό της θείας μου, σχολιάζοντας ειρωνικά πόσο άσχημη τύχη ήταν και πως σε κάτι θα έφταιγε και η θεία μου. Η γιαγιά μου που δεν ήξερε τίποτα στεναχωρήθηκε πολύ και θύμωσε με την άδικη ειρωνεία και είπε εντελώς αυθόρμητα "Αυτός που χώρισε το παιδί μου, έτσι και ο Θεός να τον χωρίσει και αυτόν".

Ενάμιση μηνά μετά, μαθεύτηκε πως ο συγγενής σκοτώθηκε ακαριαία σε τροχαίο ατύχημα. Αργότερα, η γιαγιά μου έμαθε πως εκείνος έφταιγε για το χωρισμό της θείας μου. Και μαθεύτηκε αργότερα ακόμη, πως ο φίλος του, ο οποίος είχε εγκαταλείψει τη θεία μου, σκοτώθηκε και αυτός σε τροχαίο.

Η γιαγιά μου πότε δεν μπόρεσε να το εξηγήσει. Όταν τη ρώτησα για το γεγονός, μου είπε πως έτσι αυθόρμητα είπε εκείνα τα λογία χωρίς να ξέρει τι θα γινόταν. Μου τόνισε όμως πως είχε στενοχωρηθεί πολύ για την κόρη της και ένοιωσε πολύ άδικη τη κριτική.

Ήταν σύμπτωση λοιπόν να σκοτωθούν, η έπιασε η επίκληση της μάνας που έγινε κατάρα? Πόσες φόρες δεν έχουμε ακούσει σε δημοτικά τραγούδια για παρόμοιες κατάρες από μάνες όταν υπάρχει αδικία. Εγώ πάντως δεν περίμενα να ακούσω από πρώτο χέρι μια τέτοια ιστορία.

Χρύσα
Πηγή: http://www.xrisima.gr

Ετικέτες

Ήθελε το παιδί να πάρει το όνομά του

Όταν η γιαγιά μου ήταν λεχώνα και είχε τον μπαμπά μου μωρό, της συνέβη η εξής περίεργη ιστορία: τον είχε κοιμίσει ένα μεσημέρι και έπεσε κι αυτή να κοιμηθεί δίπλα στο μωρό.

Ξάφνου η πόρτα του σπιτιού ανοίγει και κάποιος που η γιαγιά μέσα στον ύπνο της δεν κατάλαβε ποιός ήταν της είπε να ξυπνήσει γιατί θα έρχονταν επίσκεψη κάποιοι συγγενείς. Αυτή ξύπνησε και καθόταν στο κρεβάτι με τα μάτια ανοιχτά, αλλά ήταν ακόμα γλαρωμένη. Βλέπει τότε να ανοίγει πάλι η πόρτα και να μπαίνει μέσα ένας γέρος που αν και δεν τον είχε ξαναδεί ποτέ της, κατάλαβε αμέσως με την διαίσθηση ότι ήταν ο πεθαμένος πεθερός της. Δεν τον είχε ξαναδεί ποτέ, ούτε σε φωτογραφία. Ο γέρος πήγε πάνω από το μωρό, έσκυψε και το κοίταξε, χαμογέλασε και εξαφανίστηκε! χάθηκε μπροστά στα μάτια της.

Η γιαγιά μου τότε πάγωσε γιατί θεώρησε ότι για να ήρθε ο πεθαμένος να δει το μωρό αυτό ήταν κακό σημάδι και ότι γρήγορα θα το έπαιρνε μαζί του! Όμως αυτό δεν συνέβη και απ' ότι φάνηκε ο γέρος ήθελε μόνο να καμαρώσει το εγγόνι του. Τότε η γιαγιά μου θεώρησε ότι αυτό ήταν σημάδι από τον πεθερό της ότι θα ήθελε το παιδί να πάρει το όνομά του. Μέχρι τότε, δεν θέλανε να δώσουνε στο παιδί αυτό το όνομα, η επίσκεψη όμως του νεκρού πεθερού τους έπεισε.

Η γιαγιά μου ξαναείδε άλλη μια φορά το φάντασμα του πεθερού της σε ένα σαρανταλείτουργο που κάνανε οικογενειακά για τους νεκρούς. Είχαν κάτσει πολλοί συγγενείς στο σπίτι της γιαγιάς μέχρι αργά και μετά όταν φύγανε την γιαγιά την πήρε ο ύπνος. Τότε ξάφνου η πόρτα του σπιτιού ανοίγει και πάλι και εμφανίζεται ξανά ο γέρος. Έσκυψε και κοίταξε στο εσωτερικό και όταν είδε τα κόλλυβα, χαμογέλασε και έφυγε. Όπως είπε η γιαγιά μου με αυτόν τον τρόπο έδειξε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι δεν ξεχνούσαν αυτόν και τους άλλους νεκρούς.

Αντωνία

Πηγή: http://www.xrisima.gr/

Ετικέτες ,

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Πώς να χρησιμοποιήσετε ένα πίνακα ouija

Ξεκινώντας θα θέλαμε να Προειδοποιήσουμε τους αναγνώστες του Spooky Greek Story ότι το παρακάτω κείμενο Αποτελεί Μετάφραση Αυτής Της Σελίδας και έγινε από εμάς. Δεν έχουμε προσωπική εμπειρία, δεν ενστερνιζόμαστε την άποψη που εκφράζετε και δεν συνιστούμε σε εσάς ή τους φίλους σας να το κάνετε. Αν ακόμα μπείτε σε αυτήν την διαδικασία θα πρέπει να το ψάξετε καλύτερα, να διαβάσετε ιστορίες ανθρώπων που το έκαναν και να δώσετε προσοχή σε αυτές. Το Ouija δεν είναι ένα απλό επιτραπέζιο παιχνίδι και πρέπει να αντιμετωπιστεί με την αρμόζουσα σοβαρότητα. Η απόφαση είναι δίκη σας!



Ένας πίνακας Ouija είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι μια πόρτα σε έναν άλλο κόσμο και προειδοποιούν για τη χρήση του. Οι περισσότεροι άνθρωποι το βλέπουν σαν μια ακίνδυνη εμπειρία, ιδιαίτερα αν δεν έχει ληφθεί πάρα πολύ σοβαρά. Εδώ είναι μερικές οδηγίες.

Δυσκολία: Μικρή
Απαιτούμενος χρόνος: 15 λεπτά έως 1 ώρα

01. Χρειάζονται τουλάχιστον δύο για να παίξουν το Ouija. Ένα άτομο δεν είναι σε θέση να εργαστεί στο Ouija. Πάρτε έναν φίλο σας για να το κάνετε. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι συνήθως συνίστανται.

02. Πότε να το παίξετε. Οι περισσότεροι επαγγελματίες προτείνουν τη χρήση του Ouija νύκτα, όταν, λένε, λιγοστεύουν οι παρεμβολές στην ατμόσφαιρα.

03. Δημιουργία ατμόσφαιρα. Το Ouija είναι πιο διασκεδαστικό αν χαμηλώσετε τα φωτά στο το δωμάτιο ή ανάψετε κεριά. Κλείσε την τηλεόραση και κάθε μουσική για να ελαχιστοποιήσετε ήχους (παρεμβολές) που μπορεί να σας αποσπάσουν την προσοχή.

04. Πάρτε θέση. Οι δύο χρήστες θα πρέπει να κάθονται απέναντι ο ένας από τον άλλο, με τα γόνατα ενωμένα, αν είναι δυνατόν, με τον πινάκα στα πόδια τους. Μην χρησιμοποιήσετε τραπέζι.

05. Αποφασίστε ποιος θα είναι αυτός που θα κάνει της ερωτήσεις ή αλλιώς θα είναι το Μέσο. Όλοι μπορούν να κάνουν ερωτήσεις στο "πνεύμα" ακόμα και κάποιος ο οποίος δεν συμμετέχει στο παιχνίδι άλλα βρίσκετε στο δωμάτιο. Οι ερωτήσεις πρέπει να υποβάλλονται στο άτομο που έχει οριστεί ως Μέσο και με τη σειρά του αυτός να ρωτά το πνεύμα.

06. Τοποθετήστε τα δάχτυλά σας στο Planchette. Εσείς και ο συμπαίκτης σας θα πρέπει να ακουμπήσετε τα δάχτυλα των δύο χεριών πολύ ελαφριά στο planchette, ή δείκτη.

07. Κούνησε τον δείκτη. Εσκεμμένα μετακινήσετε το planchette γύρω σε έναν κύκλο στο πίνακα του Ouija μια - δυο φόρες για να «ζεσταθεί».

08. Στάση. Μην αφήσετε τον έλεγχο στο πνεύμα. Το μέσο θα πρέπει να ξεκινά με την αναγγελία ότι η σύνοδος θα επιτρέψει μόνο θετικά πνεύματα ή μια υψηλότερη καλή "οντότητα" και ότι οι αρνητικές ενέργειες δεν είναι ευπρόσδεκτοι.

09. Αρχίστε με εύκολα. Ξεκινήστε με μια απλή ερώτηση, μια που να απαιτεί ένα ναι ή όχι.

10. Να είστε υπομονετικοί. Μπορεί να μην πάρετε αμέσως απαντήσεις. Δώστε στον πίνακα χρόνο για να «ζεσταθεί».

11. Να είστε ευγενικοί. Όταν ο πίνακας αρχίζει να δουλεύει, να ευχαριστήσετε την οντότητα για την φανέρωση και την επικοινωνία μαζί σας.

12. Μη κάνετε ηλίθιες ερωτήσεις. Αποφύγετε ερωτήσεις όπως, "Πότε θα πεθάνω;" γιατί ίσως απλά ανησυχήσεις χωρίς λόγο.(βλ. 14.)

13. Μην ζητάτε αποδείξεις για την φυσική του υπόσταση. Πολλοί έμπειροι χρήστες προειδοποιούν να μην ζητήσετε από το πνεύμα να κάνει αισθητή την παρουσία του. (σ.τ.μ. σηκώνοντας πράγματα στον αέρα και τέτοια παρόμοια)

14. Μην πιστεύετε ό, τι σας λέει. Ακριβώς όπως με οποιαδήποτε άλλη πηγή πληροφοριών, μη δέχεστε ότι σας λέει, ανεξάρτητα αν υποστηρίζει ότι είναι η αλήθεια ή ακριβής.

15. Κλείστε την επικοινωνία. Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα. Όταν τελειώσετε με τη συνεδρία, μετακινήστε το planchette στο 'GOODBYE' και μετά βγάλτε τα χέρια σας.

Συμβουλές:

1. Να εχετε κάποιον να γράφει τις απαντήσεις. Μερικές φορές ο δείκτης κινείτε πολύ γρήγορα και είναι δύσκολο να παρακολουθείτε τι λέγεται. Ένα τρίτο άτομο με χαρτί και στυλό μπορεί να γράψει το μήνυμα που δημιουργείτε.

2. Παίξτε νηφάλιοι. Θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα, αν δεν έχετε πιει ή καπνίσει.

3. Διατηρήστε των ελέγχο. Εάν η συνεδρία ξεκινήσει λαμβάνοντας αγενή, χυδαίο, άσεμνο ή άλλως δυσάρεστες απαντήσεις, να διακόψει τη συνεδρίαση αμέσως.

Παρακαλούμε εάν επιθυμητέ να αντιγράψετε κάπου το κείμενο κάντε το με παραπομπή (link) σε εμάς
Ευχαριστούμε...

Ετικέτες

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Το Κοριτσάκι και η Κούκλα της

Ζούσε κάποτε ένα κοριτσάκι που το λέγαν Μαργαρίτα. Ήταν ένα πολύ όμορφο κοριτσάκι και οι γονείς του το αγαπούσαν πολύ και του έκαναν όλα τα χατίρια. Είχε δυο πράσινα υπέροχα ματάκια. Ένα απόγευμα, η Μαργαρίτα και η μαμά της πήγαν για ψώνια. Η Μαργαρίτα είχε ψηλώσει πολύ τον τελευταίο καιρό και τα φορέματα της δεν της έκαναν πια. Αγόρασαν ένα γαλάζιο φόρεμα και μια τούλινη ομπρέλα και γαλάζια γάντια. Μετά πήγαν σ' ένα άλλο μαγαζί κι εκεί αγόρασαν ένα ζευγάρι μαύρα λουστρίνια, γιατί η Μαργαρίτα σύντομα θα πήγαινε για πρώτη φορά στο σχολείο και η μαμά έλεγε πως έπρεπε να είναι ευπαρουσίαστη. Γυρνώντας σπίτι, η Μαργαρίτα και η μαμά της είδαν ένα κατάστημα που δεν είχαν ξαναδεί. Ήταν ένα ολοκαίνουριο και αστραφτερό μαγαζί με παιχνίδια. Μπροστά-μπροστά, στη βιτρίνα, ήταν μια κούκλα. Ήταν μια πολύ όμορφη κούκλα, με πορσελάνινο πρόσωπο, με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια. Φόραγε ένα γαλάζιο φόρεμα και μαύρα λουστρίνια και κρατούσε μια τούλινη ομπρέλα. Τα χέρια της ήταν σκεπασμένα με γαλάζια γάντια.

Μόλις την είδε, η Μαργαρίτα ήξερε πως την ήθελε. Κοίταξε τη μαμά της ικετευτικά και της είπε πως αν της έπαιρνε αυτή την κούκλα δε θα ζητούσε τίποτ' άλλο, ποτέ ξανά. Όμως η μαμά της ήταν κουρασμένη και δεν είχε άλλα χρήματα μαζί της, οπότε η κούκλα έμεινε στη βιτρίνα. Αλλά η Μαργαρίτα υποσχέθηκε από μέσα της πως θα πήγαινε να την πάρει, γιατί ήταν σίγουρη πως και η κούκλα, επίσης, την ήθελε. Οι μέρες όμως περνούσαν και η Μαργαρίτα άρχισε να πηγαίνει σχολείο και η μαμά δεν της αγόρασε την κούκλα και η Μαργαρίτα σιγά-σιγά το ξέχασε. Στο κάτω-κάτω, ήταν πολύ μεγάλη για να παίζει με κούκλες.

Ώσπου ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Μαργαρίτα είδε ένα μεγάλο πακέτο να την περιμένει κάτω απ' το δέντρο κι αμέσως θυμήθηκε την κούκλα και κατάλαβε τι ήταν μέσα στο κουτί. Οι γονείς της κοίταζαν τα δύο κοριτσάκια, το αληθινό και το πορσελάνινο, να παίζουν και να στροβιλίζονται και καμιά φορά δεν μπορούσαν να πουν ποιο ήταν ποιο, τόσο πολύ έμοιαζαν. Η Μαργαρίτα πήρε την κούκλα στο κρεβάτι της εκείνο το βράδυ, το ίδιο και το επόμενο, το ίδιο και το βράδυ μετά απ' αυτό.

Η Μαργαρίτα μεγάλωνε, αλλά η κούκλα έμενε πάντα ίδια. Μόνο που τώρα το φόρεμά της έμοιαζε γκρι από τη βρωμιά, η τούλινη ομπρέλα της είχε χαθεί και το ένα της γάντι ήταν σκισμένο. Είχε ένα βαθύ ράγισμα κατά μήκος του προσώπου της και το ένα της μάτι είχε φύγει από τη θέση του. Η Μαργαρίτα ακόμη την έπαιρνε στο δωμάτιό της τα βράδια, αλλά την άφηνε σε μια γωνία, πάνω σ' ένα σωρό από λούτρινα αρκουδάκια. Την τοποθετούσε πάντα με το πρόσωπο στον τοίχο, γιατί το άδειο μάτι της την τρόμαζε και δεν ήθελε να το βλέπει.

Ώσπου, μια νύχτα, η Μαργαρίτα ανέβηκε για ύπνο χωρίς την κούκλα. Μόλις είχε δει μια κάπως "ενήλικη" ταινία και υπήρχαν κάποια πράγματα που ήθελε να δοκιμάσει, μόνη της, χωρίς να νιώθει καρφωμένο πάνω της το άδειο μάτι της κούκλας που την τρόμαζε. Έτσι, η κούκλα έμεινε στο σαλόνι, με το λειψό της βλέμμα να ατενίζει το κενό. Και ήταν τόσο θλιμμένο αυτό το βλέμμα.

Στη μέση της νύχτας, η Μαργαρίτα ξύπνησε απότομα. Της φάνηκε πως άκουσε κάτι. Κάτι σαν ψίθυρο...ή σύρσιμο. Αφουγκράστηκε προσεκτικά.

- Μαργαρίτα;

Ήταν μια λεπτή, παιδική φωνή, όμοια με τη δική της φωνή όταν ήταν μικρή. Σκέφτηκε πως παράκουσε και προσπάθησε να ξανακοιμηθεί. Αλλά η φωνή επέμεινε.

- Μαργαρίτα...γιατί με ξέχασες;

Η Μαργαρίτα ανακάθισε στο κρεβάτι της και κοίταξε γύρω της. Η καρδιά της χτυπούσε ξέφρενα. Μετά από λίγα λεπτά ησυχίας, γλίστρησε και πάλι κάτω από το πάπλωμα κι έκλεισε σφιχτά τα μάτια της.

- Γιατί δεν παίζεις πια μαζί μου;

Η φωνή ήταν λυπημένη και γεμάτη παράπονο.

- Μήπως επειδή έχω σπασμένο πρόσωπο; Αλλά...εσύ μου το έσπασες, Μαργαρίτα.
Η Μαργαρίτα τότε κατάλαβε σε ποιον ανήκε η φωνή κι αμέσως ησύχασε. Προφανως ονειρευόταν. Στο κάτω-κάτω, ήταν μονάχα μια κούκλα. Όμως, την επόμενη φορά, η φωνή ακούστηκε πιο κοντά κι η Μαργαρίτα δεν ήταν πια τόσο σίγουρη.

- Μήπως επειδή μου λείπει ένα μάτι; Αλλά...εσύ μου το έβγαλες, Μαργαρίτα.
Η Μαργαρίτα τυλίχτηκε στο πάπλωμα κι έκλεισε τ'αφτιά της. Δεν ήθελε ν' ακούει, δεν ήθελε.

- Μήπως επειδή είμαι βρώμικη και τα γάντια μου σκισμένα; Αλλά...κι αυτά εσύ τα έκανες, Μαργαρίτα.

Μόνο τότε κατάλαβε η Μαργαρίτα πως η φωνή ακουγόταν μέσα στο κεφάλι της. Τράβηξε τα χέρια της από τ' αφτιά της. Ένας θόρυβος ακούστηκε από τις σκάλες. Έμοιαζε με βήματα. Η Μαργαρίτα έπνιξε μια τρομαγμένη κραυγή.

- Μαργαρίτα, Μαργαρίτα, είπε τραγουδιστά η φωνή. Φοβάσαι;

Ένα καμπανιστό, παιδικό γέλιο ακούστηκε έξω από την πόρτα της. Η Μαργαρίτα έτρεμε κάτω από το πάπλωμα. Η πόρτα έτριξε σιγανά.

- Μη φοβάσαι...εγώ ήρθα μόνο για να παίξουμε, είπε η κούκλα κι η φωνή της ήταν ξανά λυπημένη και γεμάτη παράπονο.

Το πρωί, η Μαργαρίτα άργησε να ξυπνήσει για να πάει σχολείο. Η μαμά της ανέβηκε να δει αν ήταν καλά.

- Μαργαρίτα;

Στεκόταν με το πρόσωπο στον τοίχο, μπροστά από τη στοίβα με τα λούτρινα αρκουδάκια. Φόραγε ακόμη το νυχτικό της.

- Μαργαρίτα;ρώτησε και πάλι, αβέβαια.

Όμως η Μαργαρίτα δεν της απάντησε ούτε τότε. Την πλησίασε και την άγγιξε στον ώμο. Ήταν παγωμένη και παράξενα άκαμπτη. Τρόμαξε και τη γύρισε προς το μέρος της. Μια βαθιά χαρακιά κατέβαινε στο πρόσωπό της και το ένα της μάτι ήταν βγαλμένο. Ούρλιαξε. Το πτώμα παρέμεινε όρθιο, με κάποιο μυστηριώδη τρόπο και την κοίταζε. Δεν υπήρχε τρόμος στο λειψό του βλέμμα, μόνο θλίψη και στα χείλη του ήταν χαραγμένο ένα πικρό χαμόγελο.

Το μαγαζί με τα παιχνίδια είχε καινούρια παραλαβή εκείνο το πρωί. Μέσα σ'ένα από τα κουτιά υπήρχε μια κούκλα. Είχε ξανθά μαλλιά και πορσελάνινο πρόσωπο. Φόραγε ένα αστραφτερό, γαλάζιο φόρεμα και μαύρα λουστρίνια. Κράταγε μια τούλινη ομπρέλα και τα χέρια της ήταν καλυμμένα με γαλάζια γάντια. Το ένα της μάτι ήταν γαλάζιο και το άλλο πράσινο.

Bella Cullen
Πηγή http://thetwilightsaga.forumgreek.com/t93p135-topic

Δείτε όλες της Τρομακτικές μας Ιστορίες στον Κατάλογος Ιστοριών

Ετικέτες ,

Το Κοριτσάκι στο Πρώτο Θρανίο

Ήταν ένα κοριτσάκι που μετακόμισε και όταν πήγε σχολείο δεν της μιλούσε κάνεις (πήγαινε Α-Β Λυκείου..) και γι αυτόν τον λόγο πήγε και έκατσε μονή της στο πρώτο θρανίο. Την δεύτερη μέρα πάλι τα ίδια. Δεν της μιλούσε κάνεις. Το ίδιο και την τρίτη.

Το απόγευμα της τρίτης μέρας, ήρθε ένα κοριτσάκι στο σπίτι της. Το κοριτσάκι φαινόταν στην ηλικία της και είχε μια χαρακτηριστική ουλή στο μάγουλο. Της συστήθηκε ως μια γειτόνισσα, που απλώς εκείνες τις μέρες ήταν άρρωστη άλλα θα πήγαινε στο ίδιο σχολειό και στην ίδια τάξη με αυτήν και θα καθόντουσαν μαζί. Το μόνο που ήθελε ήταν να της δώσει τα μαθήματα. Και αυτό έκανε. Το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε για καμιά βδομάδα. Το κοριτσάκι ήταν άρρωστο και κάθε απόγευμα περνούσε να πάρει τα μαθήματα. Μέχρι που μια μέρα έρχεται μια συμμαθήτρια της και της λέει:

"Συγνώμη που δεν σου μιλάμε, άλλα βλέπεις, στην θέση που κάθεσαι καθόταν παλιά μια φίλη μας, η Μαρία Πετράκη. Και την σκότωσε πρόσφατα ο πατέρας της με ένα τσεκούρι".

Όταν επιστρέφει από το σχολείο το λέει στον πάτερα της και εκείνος της λέει ότι δεν είναι ανησυχητικό και το πιο πιθανόν είναι να είναι μια απλή πλάκα-φάρσα. Το απόγευμα έρχεται και πάλι το κορίτσι και αφού της δίνει τα μαθήματα την ρωτάει αυτό που την έτρωγε όλη μέρα. "Σε λένε Μαρία Πετράκη;".

Τοτε το κοριτσάκι έσκυψε απειλητικά κοντά της και το πρόσωπο της παραμορφώθηκε "Ναι" είπε.

Ετικέτες ,

Καταληψη σε Ουίζα

Βροχερή Νύχτα σήμερα στην Θεσσαλονίκη... Κεραυνοί χτυπούν τριγύρω μας... Είναι Ιδανική νύχτα για τρομακτικές ιστορίες και ένα βιντεακι από παιχνίδι Ουίζα μάλλον αληθινό μπορεί να μας βάλει στο κλίμα της...

Ετικέτες ,

Βράδυ Ψυχοσάββατο

Μια TOP Ιστορία την λάτρεψα! Τα συγχαρητήρια μου στη Marzaki Cullen από το http://thetwilightsaga.forumgreek.com/

Αυτό έγινε πέρσι, σε ένα πάρτι. Όσα έγιναν στο σπίτι μου είναι αλήθεια. Όσα έγιναν στο σπιτι της κοπελας που εκανε το παρτυ δεν ξερω αν ειναι...

Πέρσι η Έλενα (η φίλη μου) έκανε πάρτι για τις απόκριες. Εγώ δεν μπορούσα να πάω γιατί ήμουν άρρωστη(να πάρει..). Εκείνη την μέρα ήταν Σάββατο, και για την ακρίβεια Ψυχοσάββατο... Έχετε ακούσει φαντάζομαι τι λένε για το Ψυχοσάββατο- ότι βγαίνουν οι ψυχές των νεκρών και τέτοια...

Όταν ήταν στο πάρτι, τα παιδιά είχαν πάρει έμενα τηλέφωνο για να μου πουν περαστικά και μιλούσαμε. Είχε πάει 11 το βράδυ και φύσαγε πάρα πολύ! Η Έλενα και τα παιδιά εκείνη την ώρα έλεγαν τρομακτικές ιστορίες. Ξαφνικά ένας από την παρέα ανέφερε ότι είναι ψυχοσάββατο. Εκείνη την ώρα άκουσα μια στριγκλιά και τα φωτά και το τηλέφωνο έκλεισαν.

Ο αέρας φύσαγε πιο δυνατά και άκουσα την πόρτα να ανοιγοκλείνει, και κάτι να σέρνεται στο πάτωμα. Αυτό συνεχίστηκε για μια ώρα.. Όταν πήγε 00:01 τα πάντα σταμάτησαν, τα φωτά άναψαν και το τηλέφωνο άνοιξε..

Την επόμενη μέρα πήρα την Έλενα τηλέφωνο και την ρώτησα τι συνέβη. Μου είπε ότι άκουσαν μια στριγκλιά, έκλεισαν τα φωτά και είδαν σκιές στο παράθυρο.. Και στις 00:01 όλα έγιναν φυσιολογικά...

Ήταν Κυριακή...

Μέτα δεν κοιμόμουν τα βράδια για μια βδομάδα...
Και ακόμα και σήμερα, όταν είναι ψυχοσάββατο ακούω τον αέρα να φυσάει και δεν κοιμάμαι από τον φόβο μου!!!

Ετικέτες ,

Το Πνεύμα ενός Δολοφόνου

Αυτή την ιστορία μου την έχει πει η γιαγιά μου και είναι 1.000% αληθινή. Ήταν αυτή και η αδερφή της (η οποία τώρα πια δεν ζει) και περπατούσανε 12 η ώρα αν μου είπε καλά στο χωριό (ήταν μικρές 15 με 16 ) και όπως προχωρούσανε πέρασαν έξω από την εκκλησιά και είπαν να ανάψουν ένα κερί μπαίνουν και ρωτάνε αν είναι κανείς εκεί απάντηση....καμία όλα τα φώτα κλειστά έκτος από τα κεριά και τα καντήλια, πάνε να βγούνε έξω και βλέπουν μια γυναικά συχωριανή τους ήταν με πολύ βαθιές γρατσουνιές στον λαιμό, την ρωτάνε τι συνέβη και τους λέει να μην τολμήσουν και πατήσουν το πόδι τους στο σπίτι που βρίσκετε λίγο πιο κάτω από το νεκροταφείο. Εντάξει?

-Εντάξει. Αλλά επειδή ήταν περίεργες δεν την άκουσαν και πήγαν την άλλη μέρα την ίδια ώρα και είδαν με τα ίδια τους τα μάτια την συγχωριανή τους να πνίγει με τα ίδια της τα χέρια το μωρό της πήγαν το είπαν στην αστυνομία και μετά από λίγο καιρό ανακάληψαν ότι την είχε κυριέψει το πνεύμα ενός δολοφόνου του χωριού και την έβαζε να πνίγει την οικογένεια της!

Elizabeth _ Cullen <3
Πηγή: http://thetwilightsaga.forumgreek.com/

Ετικέτες ,

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Μυστηριώδης λίθος έσωσε ιαπωνικό χωριό από το τσουνάμι

Ο οβελίσκος που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού Ανεγιόσι μπορεί να φαίνεται συνηθισμένος, όμως προστάτευσε τις ζωές των κατοίκων από το φονικό τσουνάμι που χτύπησε την Ιαπωνία στις 11 Μαρτίου.

Βρίσκεται εκεί εκατοντάδες χρόνια και έχει πάνω του χαραγμένα τα λόγια των προγόνων των σημερινών κατοίκων του Ανεγιόσι. «Μην χτίζετε τα σπίτια σας κάτω από αυτό το σημείο!», προειδοποιεί μία από τις φράσεις που είναι γραμμένες επάνω του.

Οι 34 κάτοικοι του χωριού δεν παραβίασαν την αρχαία συμβουλή και έτσι η μικροσκοπική κοινότητα γλίτωσε από το καταστροφικό παλιρροϊκό κύμα, παρόλο που γεωγραφικά βρίσκεται σε μία από τις πιο βαριά χτυπημένες περιοχές.

Την αρχαία πέτρα έστησαν εκεί όσοι επέζησαν από κάποιο άλλο γιγαντιαίο τσουνάμι που σάρωσε τις βορειοανατολικές ακτές της Ιαπωνίας, σε κάποια στιγμή της ιστορίας.

Το 1896 είχε καταγραφεί το ως τώρα μεγαλύτερο κύμα σε ύψος στην περιφέρεια Ιουάτε, που είχε φτάσει τα 38 μέτρα. Τότε είχαν χάσει τη ζωή τους 22 χιλιάδες άνθρωποι.

Η συσσωρευμένη εμπειρία των Ιαπώνων από τα συχνά πλήγματα του τσουνάμι ανά τις εποχές είναι καταγεγραμμένη σε τέτοιου είδους οβελίσκους, οι οποίοι υπάρχουν σε διάφορα σημεία της χώρας, για να προστατεύουν τις επόμενες γενιές από τους φυσικούς κινδύνους.

Πηγή: http://visaltis.blogspot.com/

Ετικέτες

Death Time στο Facebook

Κάποτε, δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα, υπήρχε μια σελίδα που σου έλεγε την ημερομηνία που θα πεθάνεις Death Clocks κάτι τετοιο ....


Ε λοιπόν τώρα αυτό το Application μπήκε και στο Facebook


Επισκεφτείτε την Σελίδα Death Time και μάθετε πότε με το κακό!

Ετικέτες

Ο Ηλεκτρικός σταθμός στο Θησείο

Ένα χαμόσπιτο πίσω από το σταθμό του ηλεκτρικού σταθμού στο Θησείο, κρύβει μια τραγική ιστορία. Εκεί, γύρω στα 1935, κατοικούσε μαζί με τη μητέρα της, μια πανέμορφη κοπέλα, η Αθανασία, που εργαζόταν μέρα-νύχτα για να μαζέψει χρήματα για την προίκα της και να παντρευτεί τον καλό της. Όμως, μια μέρα, η μητέρα της, της άρπαξε τις οικονομίες της και εξαφανίστηκε με τον εραστή της! Η φτωχή κοπέλα, εγκαταλειμμένη από τον αρραβωνιαστικό της μαράζωσε και έδωσε τέλος στη ζωή της. Άλλοι λένε οτι πρώτα σκότωσε τη μητέρα της και ύστερα αυτοκτόνησε. Όποια όμως και αν είναι η αλήθεια, στο σπιτάκι, που χρόνια τώρα είναι έρημο, πολλοί λένε οτι τις νύχτες ακούγεται ακόμη το γοερό κλάμα της άτυχης Αθανασίας.

Ετικέτες

Ο Μονόχειρας της οδού Αλκιβιάδου

Οι παλαιότεροι Αθηναίοι ασφαλώς θα έχουν ακούσει την ιστορία με τον μονόχειρα και πιθανότατα να θυμούνται τη χαρακτηριστική φιγούρα του, που περιφερόταν στην περιοχή της Πλ.Βάθης γύρω στα 1920. Ο μονόχειρας με την αγριωπή όψη, ζούσε σε ένα από τα παλαιότερα σπίτια, στον πύργο της οδού Αλκιβιάδου και αποτελούσε φόβο και τρόμο για τους πιτσιρίκους της γειτονιάς. Η ιστορία με τον μονόχειρα πέρασε από στόμα σε στόμα, 60 περίπου χρόνια μετά τον θάνατό του και έγινε θρύλος. Ένας θρύλος που λέει ότι ο μονόχειρας έγινε φάντασμα και εξακολουθεί να κόβει την ανάσα στους κατοίκους της περιοχής και σε όσους τύχει να περάσουν νύχτα έξω από τον πύργο της οδού Αλκιβιάδου.

Ετικέτες

Το Διώροφο της Λασκαρίδου

Στην οδό Λασκαρίδου στην Καλλιθέα, βρίσκεται το διώροφο κτίριο της οικογένειας της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου. Μέσα σ'αυτό, εδώ και χρόνια κρύβεται ένα ερωτικό δράμα που κατέληξε στο θάνατο. Η ιστορία εκτυλίσσεται στα 1900, όταν ο ποιητής Περικλής Γιαννόπουλος ερωτεύτηκε παράφορα τη Σοφία. Η νεαρή ζωγράφος, ενώ ήταν κι αυτή ερωτευμένη μαζί του, του έκανε πείσματα και του φερόταν με αδιαφορία, απορρίπτοντας την πρόταση γάμου που της είχε κάνει.

Ο άτυχος νέος, απογοητευμένος και βλέποντας τα όνειρά του να χάνονται το ένα μετά το άλλο, έθεσε τέρμα στη ζωή του, πέφτοντας από το άλογό του στο Σκαραμαγκά. Η κοπέλα, μή αντέχοντας το βάρος από τον χαμό του αγαπημένου της, κλείστηκε στον εαυτό της, σφράγισε τις πόρτες του σπιτιού της και περιφερόταν στα δωμάτια ως το τέλος της. Μετά το θάνατό της πολλοί ισχυρίζονταν πως αν περνούσε κανείς νύχτα από εκεί, έβλεπε το φάντασμά της να τριγυρίζει και να μουρμουρίζει μελαγχολικά το όνομα του αγαπημένου της...

Πηγή: http://www.afipnisis.gr/

Ετικέτες

Βίλα Καζούλη

Στην λεωφόρο Κηφισίας υπάρχει η Βίλα Καζούλη, που τώρα βρίσκεται σε διαδικασία αναπαλαίωσης. Είναι ένα κτίριο (άνω των) 90 ετών που το 1952 εγκαταλείφθηκε από τους ιδιοκτήτες του και που στο παρελθόν γνώρισε μέρες δόξας και φιλοξένησε πολλούς επώνυμους, όπως τον βασιλέα Γιώργιο ή τον Φαρούκ.

Όμως η βίλα γνώρισε και μαύρες ημέρες επί Κατοχής, όταν επιτάχθηκε από τους Γερμανούς και στεγάστηκε εκεί το φρουραρχείο των Ες-Ες. Στα υπόγειά της βασανίστηκαν απάνθρωπα, εκατοντάδες παλικάρια, αγωνιστές της Αντίστασης,όπου άφησαν και την τελευταία τους πνοή.

Μετά την αποχώρηση των κατακτητών, το κτίριο συνδέθηκε με ένα σωρό φοβερές ιστορίες. Πολλοί ήταν οι κάτοικοι της περιοχής που ισχυρίζονταν οτι άκουγαν τα ουρλιαχτά και τα κλάματα των θυμάτων και έβλεπαν τα φαντάσματά τους να κυκλοφορούν τις νύχτες και να ζητούν βοήθεια. Επίσης διάφορες οπτασίες και τραγούδια έχουν στοιχειώσει το οίκημα.

Πηγή: http://www.afipnisis.gr/

Ετικέτες

Πικέρμι Αττικής

Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι. Από την αρχαιότητα ήταν γνωστή τοποθεσία όπου λάμβαναν χώρο παράδοξα φαινόμενα. Σε αυτήν, το 18ο και το 19ο αιώνα, άνθρωποι χάνονταν, ενώ υπήρχαν συχνές εμφανίσεις ξωτικών (α, ρε Gildor Smile ) και νεράιδων. Το συγκεκριμένο σπίτι, τώρα, χτίστηκε το 1910 απο τον Περικλή Καλλέργη, ο οποίος αυτοκτόνησε αφού δολοφόνησε τη γυναίκα του.

Στην Κατοχή χρησιμοποιήθηκε απο τον ιταλικό στρατό ως τοπικό φρουραρχείο και στα υπόγειά του γίνονταν βασανιστήρια απο τους στρατιώτες. Οι μετέπειτα ένοικοι του σπιτιού έμεναν σε αυτό μόνο μικρά χρονικά διαστήματα, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια, άγνωστοι σκάβουν το υπόγειο λόγω διαφόρων φημών περί κρυμμένου θησαυρού.

Οι μάρτυρες των περίεργων φαινομένων είναι πολλοί και μεταξύ αυτών και ο τραγουδιστής Γιώργος Γερολυμάτος μαζί με άλλα έντεκα άτομα: Ένα βράδυ που είχαν επισκεφτεί το σπίτι (μου κάνει μεγάλη εντύπωση! Τί ήθελαν εκεί, αφού το σπίτι είναι ακατοίκητο εδώ και χρόνια; Και δεν το λέω υπονοώντας κάτι το "πονηρό", αλλά κάτι πολύ πιο "μυστηριακό"!), άκουγαν για αρκετή ώρα έναν παράξενο ήχο σαν σύρσιμο και ένα ουρλιαχτό που ακολουθούσε.Το σπίτι, εκτός των άλλων, έχει και άλλες ιδιαιτερότητες λόγω της περίεργης αρχιτεκτονικής του.

Μερικές από αυτές είναι η έλλειψη αυλής, η πρόσοψή του (που απεικονίζει έναν ακτινωτό ήλιο) και ο προσανατολισμός του (όμοιος με αυτόν των εκκλησιών). Αποτελέσματα ερευνών που έγιναν στο παρελθόν έδειξαν αλλαγή, χωρίς εμφανή εξωτερική αιτία, στον ιονισμό της ατμόσφαιρας γύρω στα 30-50 μέτρα γύρω από το σπίτι. Συγκεκριμένα σημεία του σπιτιού, όπως το βορειοανατολικό παράθυρο, εμφάνισαν υπέρ βολικές διακυμάνσεις, που οι εντάσεις τους ποικίλλαν απο την ανατολή ως τη δύση του ηλίου.

Πηγή: http://www.afipnisis.gr/

Ετικέτες

Η Ιστορία για το σπίτι στην Βασιλίσσης Ολγας

«Το στοιχειωμένο σπίτι της Βασιλίσσης Ολγας είναι πολύ γνωστό στη Θεσσαλονίκη και όποιος τολμάει ας το επισκεφτεί! Εγώ προτιμώ να μην περνάω ούτε απ' έξω. Κανείς ποτέ δεν έχει δει κάποιο φάντασμα εκεί μέσα, αλλά όσοι έχουν μείνει εκεί τη νύχτα ακούνε φοβερούς θορύβους. Οσοι το νοίκιασαν μέχρι τώρα το εγκατέλειψαν από το φόβο τους» γράφει κάποιος σε σελίδα μυστηρίου στο Ίντερνετ.

Το συγκεκριμένο σπίτι λέγεται πως παλιά ήταν αρχοντικό κάποιου Εβραίου. Σήμερα είναι ετοιμόρροπο και δεν κατοικείται, ενώ οι φήμες λένε ότι όσοι πέρασαν το κατώφλι του νύχτα άκουσαν θορύβους από φαντάσματα. Το σπίτι συνοδεύει μια κατάρα που λέει ότι όποιος μείνει εκεεί κινδυνεύει να τρελαθεί, ενώ όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει ή να το ανακαινίσει κινδυνεύει να πεθάνει.

Λέγεται ότι στο παρελθόν δύο εργολάβοι που το πήραν για να το κατεδαφίσουν πέθαναν, ο ένας από καρδιακή προσβολή και ο άλλος σε τροχαίο. Μια μεγάλη οικογένεια Τσιγγάνων που αγνόησε τις φήμες πήγε να κατοικήσει στο σπίτι και το εγκατέλειψε την πρώτη νύχτα, όταν άκουσαν δυνατούς θορύβους από τα δωμάτια. Για άλλους, ψυχραιμότερους, το σπίτι δεν κατοικείται εξαιτίας ενός ιδιοκτησιακού προβλήματος και όχι εξαιτίας φαντασμάτων.

ΝΙΚΟΣ ΠΙΤΣΙΑΚΙΔΗΣ
http://www.espressonews.gr/

Ετικέτες

Το σπίτι του Μαύρου Λύκου

ΕΡΕΥΝΑ "ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ"
Επιμέλεια θέματος ΧΡΟΝΟΣ
Φωτογραφική επιμέλεια CLOUDZERO

Οι αναφορές για το συγκεκριμένο σπίτι-πύργο στο διαδίκτυο είναι συγκεκριμένες και έχουν ως εξής: Ένα παράξενο φάντασμα “φιλοξενεί” ο πύργος της οδού Σμολένσκυ 4 στο Ν.Φάληρο.

Ένα φάντασμα που ανήκει σε έναν άνθρωπο που μοναδική του φιλοδοξία ήταν να αποκτήσει ένα αξίωμα. Ο ιδιοκτήτης του πύργου, ο έμπορος υφασμάτων Καρτάλης, παρά τα πλούτη που είχε, ποθούσε απεγνωσμένα να αποκτήσει ένα τίτλο, γι’αυτό και οι φίλοι του τον αποκαλούσαν “κύριο Δήμαρχο” ή “κύριο Υπουργό”! Στα τελευταία του λένε πως τρελάθηκε και αφού έχασε όλη την περιουσία του, κλείστηκε μέσα στον πύργο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή (κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες). Πολλοί ισχυρίζονται οτι για χρόνια έβλεπαν το φάντασμά του να τριγυρίζει στα δωμάτια και να μουρμουρίζει: “Μακριά από τον πύργο! Είναι δικός μου!”.

Με τον πύργο ασχολήθηκε και η τηλεοπτική εκπομπή Πύλες του ανεξήγητου, ενώ κάποιες άλλες αναφορές χαρακτηρίζουν τον πύργο ως το “σπίτι του μαύρου λύκου” !(...)

Τώρα αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι πρόκειται για ένα κτίσμα του 19 αιώνα ,το οποίο βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση. Τα πατώματα έχουν πέσει μερικώς, η ξύλινη κουπαστή που συνδέει τον πρώτο με τον δεύτερο και εν συνεχεία με τον πύργο του τρίτου ορόφου τρίζει και είναι έτοιμη να σωριαστεί στο πάτωμα ενώ ένα τμήμα του σπιτιού έχει καταστραφεί από φωτιά.

Το μόνο που καταφέραμε να μάθουμε είναι ότι ο τελευταίος άνθρωπος που έζησε στο σπίτι πέθανε το 1978 και ενώ πρώτα είχε πεθάνει το 1976 η αδερφή του.

Το περίεργο της όλης υπόθεσης είναι ότι το σπίτι παρακολουθείται από έναν αινιγματικό τύπο, τον έκανα περίπου 60 ετών και ο οποίος μου ισχυρίστηκε ότι έχει αγοράσει τον πύργο , και επειδή συνεχώς μπαίνουν μέσα άγνωστοι και προξενούν φθορά στον πύργο ψάχνοντας για κρυμμένους θησαυρούς αυτός καταγράφει τις πινακίδες των αυτοκίνητων που προσεγγίζουν το χώρο.

Κάλο είναι οποίος θελήσει να το επισκεφθεί να έχει το νου του γιατί το πιο πιθανό είναι να βρει κάνα ναρκομανή μέσα.

>>>>>>---->> Διαβάστε περισσότερα: http://paysanias.blogspot.com/#ixzz0zROs7Sh1

Ετικέτες

Το παλιό αρχοντικό του Φιξ

Απέναντι από το νοσοκομείο «Παναγία» στην Αρετσού υπάρχει ένα παλιό αρχοντικό όπου λέγεται ότι κατοικούν κακά πνεύματα που σημάδεψαν τους πρώην ιδιοκτήτες του στο παρελθόν. Σύμφωνα με ανθρώπους από το χώρο των κατασκευών, η αλήθεια γι’ αυτό το κτίριο είναι ότι ήταν ιδιοκτησίας της οικογένειας Φιξ, η περιουσία της οποίας δεσμεύτηκε από το Δημόσιο λόγω χρεών, ενώ η θέση του δίπλα στη θάλασσα απαγορεύει τη δόμησή του.

Πηγή: http://www.espressonews.gr/

Μαρτύρια Elizabeth _ Cullen <3 στο http://thetwilightsaga.forumgreek.com/
"Περνούσαμε μπροστά από το παλιό αρχοντικό του Φιξ που τώρα πλέων λένε ότι είναι στοιχειωμένο και όπως περάσαμε βλέπουμε το ένα από τα παράθυρα ανοιχτό και να στέκεται εκεί μια φιγούρα με κόκκινα μάτια ! Τρομάξαμε βάλαμε τις φωνές και τρέξαμε πολύ γρήγορα ... "

Ετικέτες

Προβλήματα στο Matrix

Είναι προσωπική εμπειρία..

Επιστρέφαμε με μια φίλη από ένα πάρτι το σαββατόβραδο. Λίγο πιο κει είδαμε μια παρέα αγοριών με μαύρα ρούχα. Στην αρχή τρομοκρατηθήκαμε μήπως και είναι επικίνδυνοι αλλά καθώς περνούσαμε από δίπλα τους δεν μας έκαναν τίποτα. Ε, μετά από λίγο τους ξεχάσαμε και αρχίζαμε να συζητάμε. Λίγο πιο κάτω... είδαμε την ίδια παρέα αγοριών με τα μαύρα να έρχεται ξανά προς το μέρος μας και πάλι χωρίς να γίνει τίποτα. Εγώ και η φίλη μου? Πάγος..

soulitsa@xd
Πηγή http://thetwilightsaga.forumgreek.com/

Ετικέτες ,

Μην Ανάψεις το Φως

Ήταν δυο φοιτήτριες και κολλητές στη Θεσσαλονίκη. Ένα βράδυ η μία έφυγε για να πάει έξω σε νυχτερινό μαγαζί. Κατά τις 4 βαρέθηκε και γύρισε σπίτι. Η συγκάτοικος της κοιμόταν στο δωμάτιο. Ήθελε λοιπόν η κοπέλα να ξεντυθεί και να ξεβαφτεί αλλά χρειαζόταν αυτό το υγρό που βάζουνε όταν ξεβάφονται. Το είχε στο δωμάτιο της συγκάτοικου, οπότε λοιπόν χτυπάει μήπως και ήταν ξύπνια.. δεν απάντησε η συγκάτοικος οπότε άνοιξε την πόρτα, δεν άνοιξε το φως για να μην την ξυπνήσει και ψηλαφώντας στο σκοτάδι πήρε στα γρήγορα το μπουκαλάκι με το ξεβαφτικό και πήγε στο δωμάτιο της. Το πρωί που ξύπνησε ήθελε να ξυπνήσει τη συγκάτοικο της για να πάνε για ψώνια. Χτύπησε αλλά δεν απάντησε. Ανοίγει για να την ξυπνήσει και την βρίσκει σφαγμένη και δίπλα της ένα χαρτί που έγραφε:

"ΑΝ ΑΝΟΙΓΕΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΟΥΝΑ ΚΙ ΕΣΥ ΣΦΑΓΜΕΝΗ"

Δείτε όλες της Τρομακτικές μας Ιστορίες στον Κατάλογος Ιστοριών

Ετικέτες ,

Το Φάντασμα Στο Πάρκο

Ήταν βράδυ. Κοντά στο σπίτι μου υπάρχει ένα τεράστιο πάρκο και τις καλοκαιρινές βραδιές πολλά παιδιά μαζεύονται εκεί και κάθονται. Έτσι λοιπόν ένα βράδυ σαν όλα τ άλλα, μη με ρωτήσετε ώρα ήταν σίγουρα μετά τις 9 είχε νυχτώσει μα την ακριβή ώρα δε μπορώ να την γνωρίζω γιατί πολύ απλά δεν ήμουν εκεί μια παρέα σαν όλες τις άλλες είχε καθίσει κάπως πιο απόμερα από τις υπόλοιπες. Ήταν η παρέα της κολλητής μου. Διπλά από το παγκάκι τους υπήρχε μόνο μια λάμπα άλλα από εκείνο το σημείο και προς τα πάνω το μόνο που έβλεπες ήταν δεντρά και σκοτάδι. Εκεί λοιπόν συνέβη κάτι το ανεξήγητο.

Τα παιδιά της παρέας εκείνης ορκίζονται ότι μια λευκή φιγούρα ξεπρόβαλε αργά κάπου ανάμεσα στα δέντρα. Άρχισαν να φοβούνται και έτσι έφυγαν αμέσως μα η φιγούρα έμεινε εκεί απόκοσμη και αχνή όπως μου περιέγραψαν.

Φυσικά δε φαντάζομαι να με έχετε για άνθρωπο που δεν είναι περίεργος. Έμαθα όσα μπορούσα για το πάρκο. Και το σημαντικό είναι ότι ήταν κάποτε φυλάκιο... Πήγα σ εκείνο το σημείο παρότι ήταν σκοτεινά μα τίποτα.

Όποτε μάλλον όλα αυτά ήταν ένα γλυκό παραμυθάκι ή το φάντασμα δε με συμπάθησε. :P Πάντως ήταν διασκεδαστικό δε μπορώ να πω...

kate_a17
Πηγή: http://thetwilightsaga.forumgreek.com/

Ετικέτες ,

Κόντρα με μηχανές

Κλασική πλέων η ιστορία την έχω ξαναγράψει σε άλλη εκδοχή της άλλα αυτή είναι πολύ καλύτερα γραμμένη.

Υπάρχει ένας δρόμος ο οποίος ξεκινάει με στροφές μέσα από δάσος και καταλήγει σε μία ευθεία περίπου 2 χλμ.Φώτα δεν υπάρχουν πουθενά. Χρησιμοποιούσαμε αυτή την ευθεία για κόντρες με τα μηχανάκια, λόγω της ερημιάς και τις αρκετές εξόδους αποφυγής των μπάτσων μέσου του δάσους. Ήταν μία φορά ένα παλικάρι και ασχολιόταν πολύ με κόντρες και είχε γλυτώσει αρκετές φορές από σοβαρό τραυματισμό.

Ένα βράδυ που ετοιμαζόταν για κόντρα,η κοπέλα του επέμενε να μην πάει γιατί είχε άσχημο προαίσθημα. Αυτός όμως δεν σήκωνε κουβέντα, λόγω του ότι ντρεπόταν να την ακυρώσει. Τότε η κοπέλα του πήγε και του έβαλε κρυφά κάτω από τη σέλα μία εικόνα με 3 αγίους. Αυτός ξεκίνησε κανονικά για την κόντρα, όταν βγήκε στην ευθεία και έφτασε στο σημείο που κανονίζονται τα τελευταία της κόντρας διαπίστωσε ότι δεν ήταν κανένας εκεί. Αφού περίμενε λίγο αποφάσισε να φύγει.

Στον γυρισμό έτρεχε πάρα πολύ και ξαφνικά στην μέση του δρόμου είδε ένα μαυροφορεμένο.Φρέναρε απότομα και με ψιλονευριασμένο ύφος γύρισε και κοίταξε τον τύπο. Είχε σκυφτό το κεφάλι,αλλά διακρινόταν το μισό του πρόσωπο γερασμένο. Το παλικάρι γύρισε και του είπε γιατί δεν προσέχεις βραδυάτικα και κάθεσαι στη μέση του δρόμου. Τότε ο γέρος τον κοίταξε με κάτι μάτια που γυάλιζαν και του είπε: ''Θα σε σκότωνα αλλά σε προστατεύουν 3''. Τότε το παλικάρι τρόμαξε και έφυγε γρήγορα και γύρισε σπίτι του. Την επόμενη που το είπε στην κοπέλα του,εκείνη του είπε για την εικόνα.

Έχουν ακουστεί πολλά γιαυτό το μέρος, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι αλήθεια.

Ετικέτες , ,

Σταμάτης Γαρδέλης: Ο Χυλός

Μια ιστορία που δεν θα ξεχάσει ποτέ, πραγματικά βγαλμένη μέσα από μυθιστόρημα… Κι όμως, ο ηθοποιός Σταμάτης Γαρδέλης την έζησε και τη διηγείται στο περιοδικό «Nitro».

«Καλοκαίρι του ’86. Ήμουν στην Κρήτη, έπειτα από παράσταση, και πήγα με την κοπέλα μου στο πατρικό ενός φίλου μου από την Αθήνα, που με είχε καλέσει, έξω από τα Χανιά.

Ήταν μοναχογιός, οι δικοί του μας υποδέχτηκαν εγκάρδια, ''φάτε, πιείτε'' μας έλεγαν συνεχώς. Μας σέρβιραν ένα πράσινο χυλό κι ένα θαμπό δύσοσμο κρασί. Στην παρέα τους βρισκόταν και η γυναίκα του παπά του χωριού, η οποία έμοιαζε με διάβολο, τα μάτια της ήταν κίτρινα και μιλούσε συνεχώς με έναν ψηλό ξερακιανό, ο οποίος της έλεγε κάτι με νόημα.

Ο πατέρας του φίλου μου είχε ένα γυάλινο μάτι, έλεγε κάτι παράξενες ιστορίες σαν να μονολογούσε, η δε μάνα του στεκόταν πάνω απ’ την κατσαρόλα και ανακάτευε συνεχώς το χυλό. Ο φίλος μας τελικά μέθυσε, δεν καταλάβαινε τίποτα και προσπαθούσε να χαϊδευτεί με την κοπέλα μου. Εγώ θύμωσα, αλλά δεν το έδειξα. Ύστερα μας σέρβιραν το χυλό στο τραπέζι και είπα στην κοπέλα μου μέσα απ’ τα δόντια μου: ''Μη φας, μην πιεις''. Κάποια στιγμή της ψιθύρισα ''Νιώθω τρόμο!''. ''Κι εγώ'' μου απάντησε. Τελικά, η κοπέλα μου και έφαγε και ήπιε. Εγώ ένιωθα ότι μου είχε φύγει όλο το αίμα. Όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε, οι οικοδεσπότες, με τεντωμένα χέρια, μας φώναζαν απ’ την εξώπορτα: ''Πού πάτε; Μη φύγετε, ελάτε πίσω''. Εκεί που περπατούσαμε, είπα στην κοπέλα μου ''Τι ήταν αυτό που ζήσαμε;'', αλλά εκείνη δεν θυμόταν απολύτως τίποτα! Ύστερα από λίγο καιρό χωρίσαμε.

Την ξανασυνάντησα έπειτα από χρόνια στο ''Dancing with the Stars''. Ξαφνιάστηκα μόλις την αντίκρισα και θυμηθήκαμε μαζί αυτή την ιστορία μυστηρίου, αφού ποτέ δε μάθαμε τι ήταν αυτός ο χυλός»…

Πηγή:http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=163994&cid=11

Δεν Νομίζω ότι χρειάζονται σχόλια αγαπάμε Γαρδέλη άλλα η ιστορία Sucks ...

Ετικέτες ,

Για να σώσει των Αδελφό του

Τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις για να σώσεις κάποιον που αγαπάς ?

Μια γυναίκα είχε δυο γιούς έναν δεκαπεντάχρονο και ένα δεκαεννιαχρονο. Για τον 15χρονο ακούγονταν φήμες πως έπαιρνε ναρκωτικά και ήταν εξαρτημένος αλλά η μητέρα του που του είχε εμπιστοσύνη απέρριπτε τις φήμες. Ο 19χρονος γιος ήταν και αυτός εξαρτημένος στα ναρκωτικά αλλά κατάφερε να απεξαρτηθεί με την βοήθεια ιδρύματος κρυφά από την οικογένεια του. Έτσι προσπάθησε να σώσει και τον αδερφό του που σε λίγο καιρό θα τον έβρισκε ο θάνατος με τον ένα και τον άλλο τρόπο αλλά δεν τα κατάφερε..

Κάποιοι φίλοι του του είπαν πως υπάρχει μόνο ένας σίγουρος τρόπος: να συνεργαστεί με τον σατανά. Του μίλησαν για μα τελετή που σίγουρα θα πετύχαινα αλλά αυτός έπρεπε να δώσει τη ζωή την δική του ή ενός δικό του πρόσωπου.. Αυτός επέλεξε το δεύτερο χωρίς να σκεφτεί ποιο συγκεκριμένο πρόσωπο θα πάρει αφού ο σατανάς θα αποφάσιζε...Έκανε την τελετή και κατάφερε να σώσει τον αδερφό του..

Σήμερα τα δυο παιδιά ζούνε ευτυχισμένα και απεξαρτημένα και έχουν οικογένεια...ο 15χρονος τότε γιος ποτέ του δεν συγχώρησε την μητέρα του που αυτοκτόνησε...

Η ιστορία είναι 100% αληθινή έπειτα από μαρτυρία του τότε 19χρονου αλλά ο ίδιος δεν δήλωσε ποτέ ονόματα...

Πηγή: http://thetwilightsaga.forumgreek.com/

Ετικέτες ,

Ο Διάβολος και το Ουίζα

Ιανουάριος 1949. Στην περιοχή του Mont Rainier, στο Mairyland, ζεί μια οικογένεια που απαρτίζεται από τον πατέρα, την μητέρα, τη γιαγιά, το νεαρό γιο τους, και μια θεία, η οποία, αν και δε μένει ακριβώς εκεί, περνά πολύ καιρό από τη ζωή της στο σπίτι αυτό, μιας και διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με όλους και κυρίως με τον ανιψιό της. Η θεία αυτοαποκαλείται μέντιουμ και περνά την ώρα της "παίζοντας" Ουίζα, και μυώντας και τον ανιψιό της σ' αυτήν την πρακτική. Η Ουίζα είναι μια θεωρητικά απλή αλλά ουσιαστικά πολύ επικίνδυνη πρακτική που επιτρέπει μέσω ενός πλακέ χαρτονιού ή ξύλου, όπου βρίσκονται τα γράμματα της αλφαβήτου καθώς και κάποια άλλα σύμβολα, να έρθεις σε επαφή με τον άυλο κόσμο των νεκρών. Στην Παλαιά μάλιστα Διαθήκη, η πρακτική αυτή τιμωρούνταν με θάνατο διότι επέτρεπε την επίκληση και τον ερχομό ενός δαίμονα στον κόσμο μας.

Κατά τη διάρκεια αυτών των "παιχνιδιών", παράξενα πράγματα άρχισαν να εκδηλώνονται στο σπίτι, όπως θόρυβοι που δεν υπήρχε λόγος να υπάρχουν, γδαρσίματα στους τοίχους... Έπειτα, οι θόρυβοι έγιναν πιο έντονοι κι' επίμονοι, συνεχίζονταν μάλιστα και κατά τη διάρκεια ατέλειωτων βραδιών. Αντικείμενα άρχισαν να μετακινούνται μόνα τους, φρούτα εκσφενδονίζονταν από τη μια άκρη του δωματίου στην άλλη, το τραπέζι στριφογύριζε... Στο δωμάτιο του παιδιού τα πρωινά διαπίστωναν έντρομοι ίχνη άγριων γραντζουνιών στο στρώμα του.

Στις 26 Ιανουαρίου, η θεία πεθαίνει. Ο νεαρός που ήταν δεμένος μαζί της δεν μπορεί να το ξεπεράσει και ψάχνοντας για κάποια διέξοδο, στρέφεται προς την Ουίζα, με την ελπίδα να έρθει σε επαφή μαζί της.

Αρχίζει να αλλάζει. Κλείνεται στον εαυτό του, ενώ οι νύχτες του στοιχειώνονται από εφιάλτες. Η οικογένεια δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει, η κατάσταση έχει ξεφύγει από οποιοδήποτε όριο. Θα στραφούν προς την Εκκλησία ελπίζοντας να βρουν εκεί μια απάντηση. Εκεί θα τους υποδεχθεί ο πάτερ Schuss.

Ο ιερέας γνωρίζει πολύ καλά τον δόκτωρα Rhein, γιατρό παραψυχολόγο. Σε μια αλληλογραφία που αντάλλαξαν διαβάζουμε: " Τη νύχτα της 17ης προς 18ης Φεβρουαρίου, πήρα το παιδί μαζί μου για τη νύχτα, για να διαπιστώσω από μόνος μου τα φαινόμενα που μου είχαν αναφέρει. Το παιδί αποκοιμήθηκε σε μια πολυθρόνα, κι 'έπειτα από λίγο γλίστρησε σιγά-σιγά κι' ακούμπησε στο πάτωμα. Το πήρα και το έβαλα στο κρεβάτι, το οποίο άρχισε να δονείται, το στρώμα βρέθηκε στο πάτωμα, και γλίστρησε κυριολεκτικά κάτω από το κρεβάτι..."

Πήγαν το παιδί σε ψυχιατρική κλινική υπό την επίβλεψη του δόκτωρα Mablerose, έκλεισαν τρία ραντεβού για να το εξετάσουν, πήγαν στα δύο, όχι όμως και στο τρίτο, από φόβο μην το κλείσουν μέσα, μιας και την εποχή εκείνη, το να σε κλείσουν σε ψυχιατρικό άσυλο ήταν αντίστοιχο με το να σε κλείσουν σε φυλακή καταδίκων.

Ο ιερέας θα τους προτείνει τη δική του εξήγηση: το παιδί πρέπει να είναι δαιμονισμένο. Θα πάρει την οικογένεια και θα πάνε στην εκκλησία Saint James, όπου τους περιμένει ο νεαρός πάτερ A. Hugues. Όταν ο ιερέας συναντάται με το παιδί, το παιδί εκστομίζει ακατονόμαστες βρισιές, το τηλέφωνο του ιερέα στο γραφείο του αρχίζει να κινείται από μόνο του, στο δωμάτιο πέφτει απότομα η θερμοκρασία σε σημείο ψύχους. Τρομοκρατημένος, ο ιερέας συμπεραίνει πως πρόκειται πράγματι περί δαιμονισμού που επιβάλει εξορκισμό. Όμως δεν τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις που έχει θεσπίσει η Εκκλησία για να πραγματοποιηθεί ο εξορκισμός, και πέρα απ' αυτό, ο ιερέας είναι νέος, χωρίς πείρα στους εξορκισμούς...

Ωστόσο, ο πάτερ Hugues θα κάνει όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες για τον εξορκισμό ενώ θα οδηγήσει το παιδί στο νοσοκομείο της Georgetown όπου θα λάβει χώρα ο εξορκισμός. Όλα είναι έτοιμα.

Το παιδί, δεμένο σφιχτά στο κρεβάτι με δερμάτινα λουριά, χτυπιέται ξέφρενο προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο πάτερ Hugues ξεκινά τον εξορκισμό... Όσο η διαδικασία προχωρά, τόσο πιο βίαιο γίνεται το παιδί, εκστομίζοντας ακατάπαυστα αισχρολογίες και βλασφημίες. Ο ιερέας δεν αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί από αυτά που ακούει και συνεχίζει τον εξορκισμό, αλλά σε κάποια στιγμή χαλάρωσης, το παιδί καταφέρνει να βγάλει ένα από τα λουριά, βγάζει από το κρεβάτι μια σούστα και σκίζει μ' αυτή το χέρι του ιερέα, από τον ώμο ως τον καρπό. Μετά από αυτή την πρώτη προσπάθεια εξορκισμού, ο ιερέας καταλαβαίνει ότι έχει να κάνει με τον ίδιο το Διάβολο. Παραδέχεται ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα και σταματά. Μόλις περνά η κρίση, το παιδί επιστρέφει με τους γονείς του στο σπίτι.

Την άλλη μέρα το πρωί, η λέξη "Louis" εμφανίστηκε στο στήθος του, χαραγμένη στο δέρμα με νύχια ή κάποιο άλλο αιχμηρό αντικείμενο. Οι γονείς κοντεύουν να τρελαθούν και, καθώς οι ίδιοι κατάγονται από την πόλη Saint Louis, πηγαίνουν στο σπίτι του θείου του παιδιού, ο οποίος μένει σ' αυτήν την πόλη. Παρά αυτή τους τη μετακίνηση, τίποτα δεν αλλάζει. Τα φαινόμενα εξακολουθούν να επιμένουν. Η κόρη αυτού του θείου, πηγαίνει στην εκκλησία του Αγίου Francois Xavier για να μιλήσει στους ιερείς για εκείνα που είδε να συμβαίνουν στο σπίτι της. Εκεί θα μιλήσει στον πατέρα Bishop, ο οποίος, συνοδευόμενος από το πατέρα Bowdern πηγαίνουν στο σπίτι να συναντήσουν τους δυστυχείς γονείς. Μόλις το παιδί τους βλέπει αρχίζει να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις, βρίζει και δείχνει να αηδιάζει στην όψη και μόνο των ιερέων αλλά και κάθε θρησκευτικού συμβόλου που φέρουν πάνω τους.

Πηγή:http://fanis-fns-95.pblogs.gr

Διαβάστε ακόμα μια Ιστορία Το Κακό Πνεύμα και το Ποτηράκι
Πώς να χρησιμοποιήσετε ένα πίνακα ouija

Δείτε όλες της Τρομακτικές μας Ιστορίες στον Κατάλογος Ιστοριών

Ετικέτες , ,

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Η Φόρμουλα του Θεού Σε Αγρογλυφικά

Με 300 Πόδια διάμετρο φωτογραφήθηκε στο Wilton Windmill, Wiltshire από των Mike Walker

http://www.flickr.com

Ετικέτες

Αγρογλυφικά

Ένα από τα εκατοντάδες Αγρογλυφικά (crop circles) που έχουν εμφανιστεί στην Μεγάλη Βρετανία. Σημάδια της Γαίας, εξωγήινοι κώδικες ή κακόγουστες ανθρώπινες φάρσες;

http://www.flickr.com

Ετικέτες