Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Τρομακτική Ιστορία: Ο πεθαμένος που έγινε φίδι

Γεια σας φίλοι μου αυτή είναι μια αληθινή ιστορία που μου την έχει πει η μητέρα μου...

Παλιά όταν η μητέρα μου ήταν μικρή η γιαγιά της είχε παντρευτεί έναν πολύ κακό άνθρωπο που χτύπαγε τα παιδιά που πέρναγαν μπροστά από το σπίτι του με ένα μπαστούνι που είχε μια μέρα πέρασε η γιαγιά μου από εκεί ( η μητέρα της μητέρας μου δηλαδή) και εκείνος άρχισε να λέει κάποια προγράμματα τα οποία ενοχλούσαν την γιαγιά μου και εκείνη του είπε αν δεν έρθω εγώ να σε δω να μην σου βγαίνει η ψυχή μετά από λίγο καιρό αυτός αρρώστησε πολύ ήταν στα τελευταία του αλλά δεν πέθαινε με τίποτα 1 εβδομάδα σχεδόν μετά πήγε η γιαγιά μου και μόλις μπήκε μέσα και τον είδε μετά από λίγο πέθανε... ένα μήνα μετά περίπου η μητέρα μου ο θείος της και η γιαγιά της πήγαν στον τάφο του να τον φτιάξουν και βλέπουν μία τρύπα πάνω στο τάφο του και μέσα από την τρύπα βγήκε ένα φίδι με μούσι...... η γιαγιά μου πίστευε πως ήταν ο άντρας της επειδή ήταν κακός άνθρωπος έγινε φίδι.....


Πηγή: Τρομακτικές Ιστορίες

Ετικέτες , ,

Όνειρα: Μουσικά Όνειρα Γλυκά!

Άλλη μια ιστορία από το Tromaktikes istories !

Εκείνη την περίοδο είχε έρθει από το χωριό η γιαγιά και ο παππούς μου. Τους είχα παραχωρήσει το δωμάτιο μου και κοιμόμουν στον καναπέ-κρεβάτι που έχουμε στο σαλόνι. Το σκηνικό έχει ως εξής. Στο σαλόνι έχουμε ένα cd player με 5 cdιέρες. Έβαζα λοιπόν κάθε βράδυ είτε ραδιόφωνό, είτε 5 cds μέσα και έβαζα πρόγραμμα κάποια τραγούδια να παίξουν (έπαιζε το πρόγραμμα μέχρι το πρωί). Πέφτω να κοιμηθώ λοιπόν εκείνο το βράδυ έχοντας φτιάξει το πρόγραμμα μου και βλέπω το εξής όνειρο.

 Ήμουν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι σε ένα σχετικά μικρό δωμάτιο. Το κρεβάτι μου ήταν απέναντι από την πόρτα και υπήρχε και ένα δεύτερο κρεβάτι στο δωμάτιο δίπλα από την πόρτα. Ήμουν ανασηκωμένος και ακουμπούσα στους αγκώνες μου και στο άλλο κρεβάτι ήταν ξαπλωμένος κάποιος άλλος. Το κεφάλι του ήταν από την πλευρά της πόρτας και κοιτούσε προς τα μένα. Ήταν κ αυτός ανασηκωμένος και μπορούσα να διακρίνω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Από την πόρτα έμπαινε άπλετο λευκό φως και δεν μπορούσες να δεις εξαιτίας του τίποτα από έξω. Ήξερα ότι ήμουν σε όνειρο. Το διαισθανόμουν. Θυμάμαι να του λέω το εξής. «το ξέρεις ότι μπορώ να σε εξαφανίσω;» και μετά είπα κάτι σαν ξόρκι, σαν προσευχή. Και με την μία εξαφανίζεται το άλλο άτομο. Ένοιωσα εκείνη την στιγμή μια ευφορία. Μια δύναμη μέσα μου ότι μπορούσα να κάνω οτιδήποτε.

 Να πω εδώ ότι μόλις ξύπνησα μετά το όνειρο μου θυμόμουν τι του είχα πει. Θυμάμαι ότι ήταν ένα πάρα πολύ όμορφο τετράστιχο που και εγώ ο ίδιος αναρωτήθηκα μα πως το επινόησα αυτό μες στον ύπνο μου. Δυστυχώς το πρωί που ξαναξύπνησα δεν θυμόμουν ούτε γραμμή από το τετράστιχο αυτό αλλά μόνο ότι ήταν καταπληκτικό.

Στην θέση του εμφανίστηκε από το πουθενά ένα άλλο άτομο. Καθόταν ακριβώς όπως καθόταν ο πρώτος αλλά σε αντίθεση με τον άλλον, το πρόσωπο του φαινόταν μαύρο. Μια σκιά. Δεν διέκρινες τίποτα από το πρόσωπο του άσχετα αν έμπαινε τόσο φως από την πόρτα. Τον ακούω να γελάει και να μου λέει «νομίζεις ότι μπορείς να το κάνεις αυτό και σε μένα; Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», λέω πάλι εκείνο το τετράστιχο και δεν γίνεται τίποτα. Γελάει πάλι αυτός και με ξαναρωτάει με περισσότερη έμφαση «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Τότε λέει αυτός κάτι σαν προσευχή κάτι σαν το δικό μου και ξαφνικά νοιώθω τα πόδια μου να κόβονται και πετάγομαι από τον ύπνο μου. Πετάχτηκα τόσο πολύ που βρέθηκα σχεδόν καθιστός στα κατωπόδαρα του κρεβατιού. Ακριβώς εκείνη την στιγμή ακούω από το ράδιο την λέξη Lucifer. Περιττό να σας πω ότι χέστηκα πάνω μου. Το πρόγραμμα που είχα βάλει είχε διάρκεια περίπου 5 ώρες. Από όλα τα τραγούδια μόνο σε ένα ακουγόταν η λέξη Lucifer 2 φορές αν δεν απατώμαι. Πληροφοριακά το τραγούδι είναι Ιced Εarth – Danteʼs inferno.

Από εκείνη την νύχτα δεν ξαναείχα lucid dreaming ποτέ μου και για ένα πολύ μεγάλο διάστημα (περίπου 4 χρόνια αν δεν απατώμαι) δεν θυμάμαι να έβλεπα όνειρο και ακόμα και αν έβλεπα, το πρωί το είχα ξεχάσει.

Ετικέτες ,

Τρομακτική Ιστορία: Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Ακόμα μια Ιστορία αν και λίγο ανεπίκαιρη μιας και έχουμε πλέων καλοκαίρι μας έρχεται από το Tromaktikes istories ! Mε το οποίο και επίσημα πλέων συνεργαζόμαστε... 

Η μικρή Κωνσταντίνα αγρύπνησε στο κρεβάτι της όλη τη νύχτα περιμένοντας τον Αί-Βασίλη μέχρι πού δεν άντεξε και αποφάσισε να επισκεφτεί το σαλόνι που το στόλιζε ένα 2μετρο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κατέβηκε γεμάτη λαχτάρα τα σκοτεινά σκαλιά που έτριζαν και παραπονιούνταν σε κάθε πάτημα της. Αντικρίζοντας τη θέα του καλοστολισμένου σαλονιού το χαμόγελο της πάγωσε. Μία λίμνη με κόκκινο υγρό απλωνόταν μπροστά της. Κοίταξε παραπέρα όπου η ματιά της έφτασε σε μία μαυροφορεμένη γυναίκα η οποία κρατούσε ένα δώρο στα χέρια της. 

Η μικρή μη καταλαβαίνοντας τον κίνδυνο έτρεξε προς την γυναίκα και άρπαξε γεμάτη χαρά το δώρο από τα χέρια της. Ανοίγοντας το αντίκρισε κάτι απόκοσμο. Ένα κομμένο κεφάλι με μια έντρομη έκφραση. Πάγωσε ολόκληρη! Πέταξε αμέσως το «δώρο» κάτω και κοίταξε προς την γυναίκα κλαίγοντας, γεμάτη φόβο. Η γυναίκα τότε ούρλιαξε και ένα τεράστιο σατανικό χαμόγελο απλώθηκε στο απόκοσμο πρόσωπό της. Το κορίτσι βρέθηκε το επόμενο πρωί νεκρό κάτω από το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο μαζί με ένα σημείωμα που έλεγε « ΘΑ ΓΥΡΊΣΩ ΓΙΑ ΕΣΑΣ»

Ετικέτες ,

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Νεράιδες

Λέγετε ότι το όνομά τους προέρχεται από τις Νηρηίδες, τις θαλάσσιες νύμφες που ταυτίστηκαν με τις Νύμφες των πηγών, λέγονται και Ανεράιδες ή Ανεράδες. O λαός μας τις φαντάζεται ν’αγαπούν το τραγούδι και τον χορό και να ζουν μέσα σε δάση ή σε όχθές ποταμών και λιμνών ή και εκεί που συναντιούνται τα ποτάμια με τη θάλασσα, παίζοντας με τα λουλούδια και με τα βότσαλα, λατρεύουν υπερβολικά το υγρό στοιχείο!

ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΛΑΦΡΟΙΣΚΙΩΤΟΙΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΙΣ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΒΛΕΠΟΥΝ

οι λαϊκοί συνήθως έπλαθαν με τις νεράιδες ιστορίες που εξυμνούσαν το χαρακτήρα τους που βοηθούσαν τους ανθρώπους , που ακόμα και ζήλευαν τις όμορφες θνητές

Γνωρίζουμε πολλά για τις νεράιδες από τα παραμυθία. Συνήθως είναι καλές, όπως η νεράιδα νονά της Σταχτοπούτας, που τη βοήθησε να πάει στον χορό. Όμως υπάρχουν και κακές νεράιδες. Η Ωραία Κοιμωμένη πήρε στη βάφτισή της υπέροχα δώρα από τις νεράιδες νονές της, όμως μια κακία νεράιδα εμφανίστηκε και την καταράστηκε να πεθάνει. Ευτυχώς, μια άλλη νεράιδα χρησιμοποίησε τη μαγική της δύναμη, ώστε η πριγκίπισσα απλώς να πέσει σε ύπνο βαθύ. Έπειτα από χρονιά ένας όμορφος πρίγκιπας ξύπνησε την Ωραία Κοιμωμένη όταν, μαγεμένος από την ομορφιά της, τη φίλησε.
 
Στο παραμύθι του Πίτερ Παν η νεράιδα Τίννκερμπελ αφήνει πάντα πίσω της ίχνη από νεραιδόσκονη.
Η Γουέντι, ο Μάικλ και ο Τζόν ανακαλύπτουν ότι χάρη στη νεραιδόσκονη μπορούν να πετάξουν!
Οι νεράιδες είναι υπερφυσικά μικροσκοπικά πλάσματα με ανθρώπινη μορφή που κατέχουν την τέχνη της μαγείας και της γοητείας και έχουν στην πλάτη τους φτερά εύθραυστα σαν της πεταλούδας

Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο νεράιδα άλλο ξωτικά άλλο ξωνέρια. τώρα το κυράδες < ο γνωστός θρύλος της κυράς της λίμνης που έριξε μέσα ο ιππότης το εξκάλιμπερ > καλομοίρες και καλούδες είναι ιδιότητες που τις συνόδευαν

Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι Νεράιδες γίνονται Ξωτικά, Αγερικά, Ανεμικές, Ξωνέρια, Κυράδες, Καλομοίρες, Καλούδες. Εμφανίζονται στα σπήλαια, στις πηγές, κοντά στα πηγάδια, στα ποτάμια αλλά και στους αγρούς και στα αλώνια. Διακρίνονται επίσης σε τοπικές και ξενικές. Οι τοπικές είναι καλές και προστατεύουν τους συντοπίτες τους, ενώ οι ξενικές είναι επικίνδυνες. Οι όμορφες Νεράιδες με μακριά μαλλιά και λευκά φορέματα είναι καλόγνωμες, αν και μπορούν να γίνουν επικίνδυνες. Οι άσχημες και μαυροντυμένες είναι πάντα κακές. Για τους Σαρακατσάνους οι λευκοντυμένες νεράιδες ζουν στις πηγές και τα ρέματα και το σούρουπο μπορεί κανείς να ακούσει τα γέλια τους. Οι μαυροφορεμένες κατοικούν στα σκοτεινά σημεία και τις χαράδρες των βουνών.
 
Άλλοτε παρουσιάζονται κόρες ωραιότατες λευκοφορεμένες.< Άλλοτε σαν ανθρωπόμορφα τέρατα πανύψηλα με δάχτυλα γυρισμένα ξανάστροφα με κανιά (πόδια) ανάποδα τα μπρος πίσω και τα πίσω μπρος. (περιγράφη στυμφαλίδες όρνιθες??) Πιστεύεται ακόμη ότι κατά την εποχή του θερισμού, που οι μητέρες αναγκάζονταν να βοηθούν τους συζύγους τους έπαιρναν μαζί και τα μωρά τους, τα άλλαζαν ή τα παραμόρφωναν. Η συνήθεια αυτή από το 1926 έπαψε να υπάρχει. Αυτό οφείλονταν και στους τότε δασκάλους που διαφώτισαν τους χωρικούς και τους έπεισαν ότι τα βρέφη διατρέχουν πολλούς κινδύνους στην εξοχή. Σ΄ αυτό συνετέλεσε και η εμφάνιση φιδιών κοντά στα παιδιά ίσως εξ αιτίας του γάλακτος, που ιδιαίτερα αγαπούν τα φίδια και απαλλάχτηκαν οριστικά από τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες και οι μητέρες και τα βρέφη και τα μικρότερα παιδιά, που συνόδευαν αναγκαστικά τους γονείς τους κατά την περίοδο του θερισμού για να μεταφέρουν νερό και να τακτοποιούν τα «δρομιά» αγκαλιές από στάχυα. Πολλά παιδιά πλήρωσαν με τη ζωή τους τη συνήθεια αυτή εξαιτίας ηλιάσεων, κρυολογημάτων και δαγκώματα ακόμη φιδιών. Οι νεράιδες, τις περισσότερες φορές, εμφανίζονται να χορεύουν. Ο χορός και μάλιστα ο δετός είναι η πιο προσφιλής ενασχόληση με τη συνοδεία τραγουδιού και μουσικής. Παρουσιάζονται όμως και να πλένουν ή να κουβαλούν νερό ή να καβουρδίζουν καφέ ή να φουρνίζουν ή να φτυαρίζουν θησαυρό γι΄ αυτό θεωρούνται και φύλακες θησαυρών όπως και τα «στοιχειά» ή να παντρεύονται και στους γάμους τους προσκαλούν και μουσικούς θνητούς. Ακόμη παρουσιάζονται με μορφή ανεμοστρόβιλου. Τότε λέγονται «αγερικά» διότι πιστεύουν ότι όταν σε καιρό νηνεμίας ξεσπάει απότομα ανεμοστρόβιλος περνούν νεράιδες. Τότε κάμνουν τρεις φορές το σημείο του σταυρού ή αγιάζουν με αγιασμό για να διαλύσουν τη θύελλα που ξέσπασε. Οι ώρες που κυρίως παρουσιάζονται οι νεράιδες όπως και όλα τα πονηρά πνεύματα είναι το μεσονύκτιο και το «γάργαρο» του μεσημεριού, αλλά και κάθε άλλη ώρα και τα πειράγματά τους βλάπτουν τους θνητούς που πρέπει να τις αποφεύγουν. Μπορούν να γίνουν επικίνδυνες και να μεταμορφώσουν τους ανθρώπους ή να τους πάρουν τα λογικά, ακόμα και να προκαλέσουν το θάνατο.  
οι κακές νεράιδες
 
Οι νεράιδες σαν κακοποιά πνεύματα αφαιρούν τη μιλιά (φωνή). Επίσης αλλάζουν τα παιδιά, δηλ. αρπάζουν τα γερά και τα αντικαθιστούν με καχεκτικά, ασθενικά και παραμορφωμένα που ονομάζονται «γεραγιδόσποροι» ή τα «μιλιγανοπαίδια». Αφαιρούν την όραση, άλλοτε το λογικό αυτού που τις παρατηρεί και καμία φορά σκοτώνουν. Φοβούνται τους ιερείς και διώχνονται με τα εικονίσματα, τον αγιασμό, τα φυλαχτά, τα πατερμά (προσευχές). Υπάρχει η συνήθεια (πρόληψη) και τώρα ακόμη να μπαίνουν τη νύχτα σε σπίτι με λεχώνα και ο ίδιος ο σύζυγος πρέπει να αφήσει έξω από την πόρτα τα παπούτσια του γιατί πιστεύουν ότι με αυτά μπορεί να μπει στο σπίτι η Γαλλού και να πνίξει τη λεχώνα ή το βρέφος. Αν είναι γυναίκα πρέπει ν΄ αφήσει την μαντίλα της.

Οι νεράιδες των δοντιών

Αυτές αναφέρονται ως μικρούλες πονηρούλες καλούλες νεράιδες που επισκέπτονται τη νύχτα τα παιδάκια τα οποία βάζουν κατω απο το μαξιλάρι το δόντι που βγήκε και το παίρνει η νεράιδα και του αφήνει ένα χρυσο νόμισμα ή δωράκια κάτω από το μαξιλάρι των παιδιών σε αντάλλαγμα με τα βρεφικά τους δοντάκια, που τα χρησιμοποιούν για να φτιάχνουν άστρα.

Οι νεράιδες των κήπων

Όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα οι νεράιδες των κήπων είναι απασχολημένες με τα λουλούδια και τα δέντρα που υπάρχουν στους κήπους μας. Πριν ακόμα ξυπνήσουμε, στολίζουν με την πρωϊνή δροσιά τους ιστούς που φτιάχνουν οι αράχνες, ξεσκονίζουν τα πέταλα και τα φύλλα και γυαλίζουν το κέλυφος των σαλιγκαριών.  Τη μέρα φυτεύουν αθόρυβα νέους σπόρους και φροντίζουν τα νεαρά βλαστάρια.  Το σούρουπο είναι πολύ απασχολημένες, καθώς τότε απλώνουν νεραιδόσκονη σε όλο τον κήπο, για να μεγαλώσουν και να γίνουν όμορφα τα λουλούδια. Οι νεράιδες των κήπων είναι ντροπαλές και κρύβονται. Αν όμως καθίσετε στον κήπο το σούρουπο, μπείτε να δείτε κάποια απ’ αυτές να τριγυρίζει ανάμεσα στα φυτά.

Οι νεράιδες δεν θέλουν να γίνονται αντικείμενο προσοχής και απεχθάνονται οποιαδήποτε επέμβαση στην ζωή τους κι αυτούς που το κάνουν τους τιμωρούν.

Η Νεραιδοχώρα είναι ένα μαγικό βασίλειο που θυμίζει λίγο τον κόσμο μας. Εκεί ζουν νεαρές και ηλικιωμένες νεράιδες, κηπουροί και ράφτες, δασκάλες και φουρνάρηδες.

οι νεράιδες Λατρεύουν την τάξη και την καθαριότητα εμφανίζονται και κρύβονται μέσα σε μια λαμπερή αχλύ που κατασκευάζουν με τις μαγικές τους δυνάμεις

Λέγεται ότι το αγαπημένο φαγητό των νεράιδων είναι το νεραιδένιο κέικ που φτιάχνεται με γάλα και μελί. Όλες οι νεράιδες αγαπούν τη μουσική και είναι καλές στην κατασκευή μουσικών οργάνων και στο τραγούδι

Οι σπιτικές νεράιδες ζουν στο σπίτι μας. Αν και είναι μικροσκοπικές, βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού. Είναι καλόκαρδες, αλλα καμιά φορά γίνονται σκανταλιάρες: έχετε ποτέ αναρωτηθεί ποιος πηρέ τις κάλτσες σας που δεν μπορείτε να βρείτε;

Ο χορός των νεράιδων

Στις νεράιδες αρέσουν πολύ οι γιορτές και η διασκέδαση. Η αγαπημένη γιορτή τους είναι ο Χορός του Μαΐου που οργανώνουν κάθε χρόνο την Πρωτομαγιά ο Νεραιδοβασιλιάς και η Νεραιδοβασίλισσα.
 
Νεράιδες από όλη τη Νεραιδοχώρα συγκεντρώνονται σε ένα μαγικό ξέφωτο για να υποδεχτούν το καλοκαίρι. Παίζουν μουσική, χορεύουν και γελούν. 

Πηγή: mythsandlegends

Ετικέτες

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Θρύλοι και Παραδόσεις: Μοναστήρι του Αγίου Προδρόμου

Η ιστορία ξεκινάει από το 1920 στο μοναστήρι του αγίου προδρόμου στα βραχώδη όροι κάπου κοντά στη Σέρρες. Από την αρχή λοιπόν το μοναστήρι αυτό διοικούνταν από καλόγερους. Σύμφωνα με την ιστορία τον προστάτη αυτού του μοναστηριού τον είχε σκοτώσει μια γυναίκα κ για πολλά χρόνια απαγορευόταν στις γυναίκες να εισέλθουν στο εσωτερικό της μόνης ως που μια γυναίκα μεταμφιεσμένη σε άνδρας βέβαια ότι δεν θα την πάρει κανένας χαμπάρι προσπάθησε να μπει μέσα. Μόλις μήπως πέρασε την κεντρική πύλη κ αφού είχε κάνει μερικά βήματα έπεσε κάτω μένοντας παράλυτη. Λίγες μέρες αργότερα από τον τάφο του αγίου προδρόμου άρχισε να ακούγετε ένας ήχος σαν να χτυπάει η καρδιά του (ο ήχος αυτός ακούγεται ακόμα κ σήμερα). Λίγο καιρό αργότερα οι καλόγεροι εγκατέλειψαν το μοναστήρι κ από τότε κατηχείτε από καλόγριες.

Ετικέτες

Τρομακτική Ιστορία: Το Καταραμένο Μαχαίρι

Ο κύριος Γιώργος είναι ένας ευγενικός κύριος που ζει μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του στα δυτικά του Λονδίνου, σε ένα αρχοντικό. 

Μια μέρα ο κύριος Γιώργος πήγε στο σουπερμάρκετ της πόλης για να αγοράσει ένα πραγματικά παράξενο μαχαίρι για τη κουζίνα του, πολύ κοφτερό... Όταν έφτασε σπίτι το έβγαλε από το πακέτο και το άφησε στο τραπέζι της κουζίνας.

Την επόμενη μέρα( το μαχαίρι δεν είχε χρησιμοποιηθεί) που ήταν μόνος του σπίτι ήθελε να κόψει λίγο ψωμί για να φάει, αλλά ποτέ δεν έκοψε. Πιάνοντας το αιχμηρό μαχαίρι αυτοκτόνησε, αλλά όχι με τη θέλησή του. 

Το μαχαίρι ήταν αυτό που πήρε τον έλεγχο του μυαλού του και ο ίδιος άρχισε να αυτομαχαιρώνεται. Με κάποιο σατανικό τρόπο ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ τον πήγε στο πιο κοντινό νεκροταφείο, τον έθαψε, γύρισε πάλι στο σπίτι και περίμενε για το επόμενο θύμα του... Μετά από μια εβδομάδα(!) όλοι η οικογένεια είχε εξαφανιστεί κάτω από το χώμα.

Το αρχοντικό εγκαταλείφθηκε και το μαχαίρι πήγε πάλι σε ένα ράφι του σουπερμάρκετ προκαλώντας τόσους θανάτους στους αγοραστές του μέχρι που κάποιοι άνθρωποι το κατάλαβαν και το έκαναν κομμάτια. 

Φήμες λένε πως το συγκεκριμένο μαχαίρι το έλεγχε πνεύμα του σατανά... που πιθανότατα συνεχίζει να δολοφονεί και να αποκεφαλίζει...

Ετικέτες ,

Προσωπικές Εμπειρίες: Η Ιστορία της Εύης Part 3

Άλλη μια περίεργη εμπειρία της Εύης βρήκε τον δρόμο της για το site την οποία και ευχαριστούμε που δέχτηκε να μοιραστεί μαζί μας 
Φεβρουάριος 2013

Λίγες μέρες μετά το θάνατο ενός φίλου, βράδυ,βρισκόμουνα μόνη στο σπίτι(οι γονείς μου λείπανε στο χωριό)Καθόμουνα στον καναπέ και άκουγα μουσική απο το lap top, κόντευε 12 και άκουγα κάποια στενάχωρα τραγούδια και σκεφτόμουνα το παιδί που χάσαμε και έκλαιγα...

Αφού ηρέμησα 12 η ώρα πήγα να ξαπλώσω....(η πόρτα βρίσκεται απο την μεριά που βλέπουν τα πόδια)Είχα αφήσει την πόρτα λίγο ανοιχτη-μία σπιθαμή-δεν είχα προλάβει να κοιμηθώ,5 λεπτά αφού ξάπλωσα άκουσα βήματα στο σαλόνι ακριβώς έξω απο την πόρτα μου-κλέφτης-ήταν η πρώτη μου σκέψη...αλλα την επόμενη στιγμή σκέφτηκα ότι άμα ηταν κλέφτης θα είχα ακούσει κάποια πόρτα ή ένα παράθυρο να ανοίγει και σίγουρα θα έκανε θόρυβο...-οπότε τι ειναι?Άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας...με έπιασε ταχυκαρδία...σηνέχιζα να ακούω τα βήματα να πηγαινοέρχονται στο σαλόνι και την επόμενη στιγμή είδα απο το ανοιγμα της πόρτας να ανοίγει το φώς(!)...

Αυτό που άκουγα ήξερε ότι ήμουνα μέσα...άρχισα να κλαίω...ήξερα οτι υπήρχε κάτι μέσα στο σπίτι που δεν έπρεπε να είναι...κάτι....όχι κάποιος...άρχισα να λέω το Πάτερ Ημών απο μέσα μου και να σφίγκω τον σταυρό που φορούσα...

Η ώρα περνούσε και τα βήματα δεν έλεγαν να σταματήσουν...και εγώ δεν σταματουσα να κλαίω πάντα σιωπηρά βέβαια....η καρδιά μου κόντευε να σπάσει....φοβούμουνα πάρα πολύ...αυτή την φορά ήμουνα μόνη...δεν είχα κάποιον δίπλα μου....δεν είχα κάρτα να πάρω τους γονείς μου...-Πώς μπήκε αυτό εδώ μέσα!?-Δεν είναι άνθρωπος σίγουρα!-Ήταν ήδη εδώ μέσα...δεν μπήκε τώρα...

Είχε περάσει ήδη μία ώρα είχα κουραστεί απο το κλάμα...ακόμα όμως φοβόμουνα πολύ...δεν είχα κουνηθεί ούτε εκατοστό...Κάποια στιγμή με πήρε ο ύπνος...Ξύπνησα νωρίς έπρεπε να πάω στην δουλειά...όταν σηκώθηκα απο το κρεβάτι ο φόβος επέστρεψε όταν σκέφτηκα τι έγινε το προηγούμενο βράδυ...Βγήκα στο σαλόνι....όλα ήταν όπως τα άφησα το βράδυ...εκτός απο ένα,το φώς ήταν ακόμα αναμένο...

Έψαξα σε όλα τα δωμάτια δεν υπήρχε κάτι που να μαρτυρούσε τι είχε γίνει...κι όμως...όλα ήταν ζωντανά,όλα όσα πέρασα,όσα άκουσα όσα ένιωσα.

Το ίδιο απόγευμα αναγκάστηκα να πάω στην εκλησία...μίλησα με 2 Ιερείς και με έναν θείο μου μακρινό που είναι και αυτός Πάτερ...όλοι είπαν διαφορετικά πράγματα,οτι ίσως να ήταν ένας Αγιος,ίσως να ήταν η ψυχή του παιδιού που χάθηκε πρόσφατα....Ή ίσως ήταν κάτι κακό που με προηδοποιούσε γιαυτό δεν με πείραξε(ακόμα)...Και πάλι μου δίαβασαν προσευχή...Πάντως ότι και να ήταν,ήταν επίσκεψη απο την άλλη μεριά...

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Ετικέτες

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Προσωπικές Εμπειρίες: Η Ιστορία της Εύης Part 2

Το Δεύτερο Τμήμα περιλαμβάνει 2 γεγονότα που έλαβαν χωρά λίγες μέρες μετά


Συνεχεία από εδώ

Τον ίδιο μήνα μετα απο μία βδομάδα.Βράδυ.
Εγώ και η Μ. καθόμαστε κάτω απο το σπίτι μου,στο συντριβάνι...κάτω απο τον μεγάλο πλάτανο στο πεζούλι...δεν είχε κόσμο έξω αν και δεν ήταν και πολύ αργά...ήταν ήσυχα αλλά αυτή η ησυχία έσπασε όταν ακούστηκε ένα γρίλισμα...είμαι σίγουρη πως δεν ήταν σκυλίσιο...ούτε ανθρώπινο...ήταν τρομερό...απόκοσμο.

Σηκωθήκαμε...κοιτάξαμε γύρω μας,τίποτα...το ξανά ακούσαμε λες και ήταν ακριβώς δίπλα μας...άλλα δεν υπήρχε τίποτα...αυτό ήταν ,τρέξαμε στην αγορά να μπούμε σε κάποιο καφέ με κόσμο...ευτυχώς βρήκαμε μία φίλη και κάτσαμε...

Τέλος του μήνα.Βράδυ,σπίτι μου.
Εμείς οι 2 πάλι,με τις γειτόνισσες μου,αδελφές,που μένουν ακριβώς απέναντι απο μένα σε μονοκατοικία όπως εμένα.Ήταν γύρω στις δέκα....έξω είχε άπνια...Απλά καθόμασταν και ακούγαμε μουσική απο το lap top...Μέχρι τις εντεκάμιση γιατί μετα ήταν η ώρα κοινής ησυχίας...Κλείσαμε την μουσική και πήγα στην κουζίνα να μας κάνω απο ενα τοστ να φάμε.

Αφού τελειώσαμε αράξαμε στον καναπέ και στις πολυθρόνες...και τότε ξεκίνησε...χτυπήματα στην εξώπορτα(έχουμε και εσωτερική πόρτα)και ξανά και ξανά...και τότε άκουσα το χερόυλι να κατεβαίνει...κάποιος ή κάτι προσπαθούσε να μπει...αλλά ήταν κλειδωμένα...η Μ. άνοιξε το παραθυράκι της εσωτερικής πόρτας...ΔΕΝ ήταν κανείς...ξανακάτσαμε...πάλι χτυπήματα στην πόρτα...δεν άντεξα...πήγα στην κουζίνα και πήρα 2 μαχαίρια(!)Αυτό συνεχίστηκε για μισή ώρα τουλάχιστον...δεν πήγαινε άλλο...άλλα ευτυχώς γύρισαν οι γονείς των κοριτσιών και τους είπαν να πάνε σπίτι...πήγαμε και εμείς(στο μεταξύ για να βγούμε έξω μπήκε η Μ. μπροστά με το ένα το μαχαίρι τα κορίτσια ενδιάμεσα και εγώ απο πίσω με το άλλο μαχαίρι)Όσο καθόμασταν στο σπίτι των κοριτσιών είχαμε μαζί τα μαχαίρια και είχα αφήσει ανοιχτά τα φώτα απο το σπίτι αλλα είχα κλειδωμένα απο παντού...και τότε είδα μία σκια μέσα στο σπίτι να κινήτε...τρελάθηκα...

Το πρωί μας βρήκε στο μπαλκόνι,δεν υπήρχε άλλος τρόπος πήγα στην εκκλησία,μας διάβασε προσευχή ο Πάτερ και τον έφερα σπίτι να το αγίασει...

Όλα είχαν τελείωσει αφού απευθυνθήκα στην εκλησία...ή τουλάχιστον έτσι νομίζα...
Συνεχίζετε....

Ετικέτες

Προσωπικές Εμπειρίες: Η Ιστορία της Εύης Part 1

Από σήμερα βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να δημοσιεύσουμε στο Spooky Greek Story την προσωπική εμπειρία μιας φίλης του site (Εύης) η οποία και τόλμησε να την μοιραστεί μαζί μας. Δίνοντας μας την ευκαιρία να ανοίξουμε ένα νέο κεφαλαίο αυτό των Προσωπικών Εμπειριών. Ιστορίες  που σίγουρα είναι παράξενες, σίγουρα τρόμαξαν αυτούς που της έζησαν, και σίγουρα ζητούν κάποια απάντηση.  

Το παρακάτω κείμενο παρουσιάζετε αυτούσιο, όπως μας το έστειλε η κοπέλα που έζησε τα γεγονότα, και λόγο του μεγέθους του έχει χωριστεί σε 3 τμήματα, τεσσάρων ιστοριών. 
Αύγουστος 2010,

Εγώ και η φίλη μου η Μ. βγαίνουμε βόλτα αργά το απόγευμα.Αφού νυχτώνει αποφασίζουμε να πάμε στα νεκροταφεία να ανάψουμε κεράκια στους φίλους μας(δεν ήταν και πολύ έξυπνη ιδέα βραδίατικα)Εκεί λοιπόν αφού καθόμαστε η κάθε μία σε έναν τάφο δίπλα, η Μ. πετάγεται ξαφνικά πάνω,-Τι έπαθες?-Νομίζω πως κάτι ήρθε πάνω στο πόδι μου!-Έλα ρε αφού έβρεξε σήμερα,κανα βατράχι θα ήταν!-Εγώ λέω να φύγουμε!...

Φεύγουμε λοιπόν και συναντάμε στο Δημαρχείο 2 φίλους μας τον Α. και τον Γ. Και λέμε να πάμε να αράξουμε σε κανα πάρκο.Και έτσι γίνετε.Αφού πέρασε αρκετή ώρα αποφασίζουμε να αλλάξουμε μέρος...και πάμε σε ένα πάρκο δίπλα από το γυμνάσιο(εκεί που τελειώναι το πάρκο βρίσκεται και το τρενάκι που θα αναφέρω, και απο εκεί και πίσω είναι ένα μικρό δάσος,ο δρόμος και τα νεκροταφεία!!!!)Λοιπόν πάμε στο παρκάκι και καθόμαστε πίσω στο τρενάκι,να αναφέρω οτι εγώ και ο Γ. κάτσαμε απέναντι ο ένας απο τον άλλον(δλδ στις 2 άκρες με ανοιχτά τα πόδια)και ο Α. κ η Μ. με πλάτη προς το δάσος,κανονικά δλδ.

Πέρασε αρκέτη ώρα και αφού είχαμε ακούσει μουσική είπαμε να μιλήσουμε ήσυχα...κάποια στιγμή παίρνει το μάτι μου κάτι ασπρο να τρέχει εκεί που αρχίζει το δάσος,γήρισα και κοίταξα αλλα δεν είδα τιποτα...την ίδια ακριβώς κίνηση έκανε και ο Γ., -Το είδες?-Ναι,τι λες να’ταν?-Κανα ζωντανό μωρέ!-Οκ ρε Γ.

Αφού ξεχνιόμαστε για λίγη ώρα,ξαναπερνάει κάτι άσπρο μπροστά απο τα δέντρα...Τώρα πραγματικά απο ότι κατάλαβα και ο Γ. τρόμαξε και κοιταχτήκαμε ανήσυχοι...Η Μ. κ ο Α. βέβαια δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία και νόμιζαν οτι θέλαμε να τους τρομάξουμε....όσπου...ακούστικε μέσα απο το δάσος ένας πάρα πολύ δυνατός κροτος που ούτε σαν κροτίδα δεν ακούστικε....ούτε σαν πυροβολισμός....πολύ περίεργος κρότος...αυτό ηταν δεν χρειστήκαμε τίποτα αλλο,πιαστήκαμε αγκαζέ ολοι και κατεβήκαμε καμία 20αρια μέτρα παρακάτω και κάτσαμε σε ενα πεζούλι...

Δεν μιλούσε κανείς...ο Γ. και μάλλον και εγώ είχαμε ασπρισει...Αποφάσισε να μιλήσει ο Γ.-Θέλω να πάω να δω τι ήταν..!!Ο Α.-Πάμε θέλω και εγώ να δω!Και ξεκίνησαν να ανεβαίνουν...Επιασα την Μ. απο το χέρι και της είπα:Πάμε και εμεις δεν μπορώ μόνες μας,φοβαμαι!Και ανεβαίνουμε και εμεις...Τα αγόρια είχανε φτάσει ήδη στο τρενάκι όταν μπήκαμε στο παρκο(δλδ όταν πατήσαμε στην αμμουδα κανα 10 μέτρα απο το τρενακι)Σταματήσαμε,και τα αγόρια μπήκανε μέσα στο δάσος...όταν ένιωσα να με τραβαει η Μ. το χέρι και μου έδειχνε κάτι-Κοιτα πάνω στο δέντρο τέρμα αριστερα!!!!!!!!!!!!Μου κόπηκαν τα πόδια...εκεί πάνω σε ένα απο τα κυππαρίσια πάνω αριστερα φενόταν σχεδόν ολοκάθαρα σαν να ήταν ένας ανθρωπος κρεμασμένος ανάποδα με μια ασπρη(!)μπλούζα....

Ευτηχώς τα αγόρια εκεινη την στιγμή βγαίνανε απο το δάσος και τους φωνάξαμε να φύγουμε!
Κατεβήκαμε στο πεζόδρομο που είχε λιγο κόσμο για να συνέλθουμε...τα αγόρια δεν είδαν τίποτα μέσα στο δάσος,αλλά όταν τους είπαμε τι είδαμε εμείς δεν είμαι σίγουρη αμα μας πίστεψανε...Χωριστήκαμε στο Δημαρχείο,τα αγόρια φύγανε απο την κάτω μεριά καιεμεις θα διασχίζαμε τον πεζόδρομο(για να πάμε στο σπίτι μου)και θα περνούσαμε μέσα απο το συντριβάνι το οποιο βρίσκεται κάτω απο το σπίτι μου.

Αφού βρισκόμασταν στην μέση της διαδρομής μέσα στο συντριβάνι,νιώθν την Μ. να με τραβάει προς αριστερά αλλαζοντας μας μονοπάτι,και μου λεει:Μην κοιτάξεις δεξιά!Ε και εγώ κοίταξα...τι το θελα...μου κόπηκα το αίμα...εκεί στο γρασίδι στα δεξιά μας καθότανε χάμο ενας με ασπρη(!)μπλούζα...

Όπου φύγει φύγει,ανεβήκαμε στο σπίτι μου...και περιμέναμε την μαμά της Μ. να έρθει να την πάρει...εγώ βέβαια δεν κοιμήθηκα παρα μόνο όταν ξημέρωσε.

Αφού βρισκόμασταν στην μέση της διαδρομής μέσα στο συντριβάνι,νιώθν την Μ. να με τραβάει προς αριστερά αλλαζοντας μας μονοπάτι,και μου λεει:Μην κοιτάξεις δεξιά!Ε και εγώ κοίταξα...τι το θελα...μου κόπηκα το αίμα...εκεί στο γρασίδι στα δεξιά μας καθότανε χάμο ενας με ασπρη(!)μπλούζα...

Όπου φύγει φύγει,ανεβήκαμε στο σπίτι μου...και περιμέναμε την μαμά της Μ. να έρθει να την πάρει...εγώ βέβαια δεν κοιμήθηκα παρα μόνο όταν ξημέρωσε....

Ετικέτες

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Τρομακτική Ιστορία: Φυλακισμένοι στον Πίνακα

Πριν πενήντα- εξήντα χρονιά, σε ένα απομονωμένο από τον κόσμο χωριό, έγινε μια αποτρόπαια δολοφονία. Στο 'Αρχοντόσπιτο' όπως τότε το φώναζαν , η οικογένεια που ζούσε τότε εκεί βρέθηκε σε άθλια κατάσταση..Όλα τα μελή της οικογενείας βρεθήκαν ακρωτηριασμένα και παρατημένα σε μια λίμνη του δικοί τους αίματος.. Το ίδιο ακριβώς τέλος είχε και η οικογένεια πριν από αυτήν, και η οικογένεια πριν από αυτήν και πίσω στο παρελθόν άλλες γενιές πριν από αυτές .. Πολλές ιστορίες λέγονται από τότε έχοντας ως αφετηρία την χρονολογία του 1910. 

Η ΠΡΩΤΗ Οικογένεια όπως λέγαν οι παλιότεροι, υποστηρίζουν πως ξεκίνησαν αυτόν τον αλυσιδωτό εφιάλτη. 

Ήταν τότε η νύχτα, περίεργα ήσυχη, όταν ξαφνικά ακουστήκαν ανάμεικτες φωνές οργής και τρόμου και στην συνεχεία νεκρική σιγή.. Μάρτυρας ο εβδομηντάχρονος κηπουρός ο οποίος έντρομος είπε στις τοπικές τότε αρχές πως όλα ξεκίνησαν απο μια διαμάχη μεταξύ του ζευγαριού.Στην συνεχεία υποστήριξε, πως ο πατέρας άρχισε να φέρεται τρομακτικά περίεργα , άρπαξε έναν σουγιά απο το γραφείο και 'θολωμένος' σκότωσε με μακάβριο τρόπο την γυναικά του, τον γιο του την θετή κόρη του.. και στο τέλος αυτοκτόνησε με τον ίδιο σουγιά. Την ιστορία αυτή την διηγούνται μέχρι και σήμερα σε αυτό το χωριό με πολλές παραλλαγές.. 

Μια υπόθεση είναι πως το σπίτι είναι στοιχειωμένο και αυτός ηταν ο λόγος που οι οικογένειες είχαν τέτοιο αποτρόπαιο τέλος και πιο συγκεκριμένα παρέες ανά καιρούς που έχουν μπει παράνομα στο παρατημένο σπιτι, παρατήρησαν πως στον παμπάλαιο, ξεθωριασμενο κρεμασμένο πινάκα πάνω απο το μισογκρεμισμένο τζάκι που απεικονίζονταν η ΠΡΩΤΗ οικογένεια , στο ζωγραφισμένο τραπεζάκι διπλά από την θετή κόρη υπήρχε πάντα ενας ανοιχτός σουγιάς. Κι όμως.. σε κάθε επέτειο θανάτου των οικογενειών, τα πρόσωπα της οικογενείας που απεικονίζονταν στον πινάκα ήταν τρομακτικά αλλοιωμένα και ο σουγιάς έλειπε απο την θέση του...
 

Ετικέτες ,