Άνω Πόλη - Οδός Μαύρης Πέτρας

Θυμάμαι ήμουν τρίτη γυμνασίου όταν άκουσα για την Περιβόητη πλέων οδό Μαύρης Πέτρας. Νομίζω το είχαμε διαβάσει στο Βιβλίο "Μυστική Θεσσαλονίκη" και κάναμε την δικιά μας τότε μικρή ερευνά στο φόρουμ του Esoterica χωρίς μεγάλη επιτυχία....

Ο Μύθος λέει ότι η συγκεκριμένη οδό είναι αδιέξοδος και ότι κάθε 15 μέρες στης 12 η ώρα το βράδυ και για 15 λεπτά ανοίγει μια πύλη σε κάποια άλλη διάσταση... Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να περάσει σε αυτήν άλλα αν δεν επιστρέψει στον προβλεπόμενο χρόνο θα μείνει τουλάχιστον για δεκαπέντε μέρες στην άλλη πλευρά...

Χθες Παρασκευή, 8 Ιουλίου 2011 Πείρα δυο φιλαράκια και ξεκινήσαμε να ανακαλύψουμε την περιβόητη Οδό Μαύρης Πέτρας.... Η ώρα ήταν 7:30 (σας προτείνουμε τώρα το καλοκαίρι να ξεκινήσετε μετά της 9 γιατί έχει αρκετή ζέστη)Οι Οδηγίες που βρήκαμε στο Ίντερνετ ήταν σαφείς και ξεκινήσαμε οι καημένοι με τα ποδιά από την Κάμαρα....

Η Οδός είναι πολύ εύκολη να βρεθεί. Οδικώς ή με τα πόδια είναι περίπου η ίδια η διαδρομή. Αν π.χ. είναι κάποιος στην Καμάρα και θέλει να πάει προς τα εκεί, απλά ανεβαίνει τέρμα πάνω την Εθνική Αμύνης, συνεχίζει προς τον Άγ. Δημήτριο (νοσοκομείο) και στην συνέχεια, στρίβει δεξιά στην Ακροπόλεως. Εκεί, μετά από 200 μέτρα περίπου, ο δρόμος χωρίζει (πάνω και κάτω). Πηγαίνει προς τα πάνω και στα 20 μέτρα υπάρχει μία στάση λεωφορείου όπου ακριβώς από πίσω της είναι το στενάκι της οδού Μαύρης Πέτρας (να σημειωθεί εδώ ότι παλαιότερα δεν υπήρχε εκεί η στάση του λεωφορείου…)

Έμοιαζε σαν ένα παιχνίδι κριμένου Θησαυρού. Είχε πολύ ανηφόρα και είναι αρκετά μεγάλη απόσταση καλύτερα να πάρετε το 23 λεωφορείο που όπως ανακαλύψαμε σας αφήνει μπροστά ακριβώς (!) άλλα παρόλα αυτά είχε πολύ πλάκα και βγάλαμε αρκετές και όμορφες φωτογραφίες.

Τώρα φτάνοντας στον τελικό προορισμό είδαμε μια φιλική οικογένεια να κάθετε στο πλακόστρωτο στενάκι. Μη θέλοντας να τους τρομάξω τους ρώτησα αν βγάζει κάπου αυτό το στενάκι μου είπαν πως βγάζει πάνω στα κάστρα ... Ψιλό απογοητευτικά, έκανα νόημα στα παιδιά, τους χαιρετίσαμε και συνεχίσαμε να περπατάμε στην Οδό Μαύρης Πέτρας...

Ούτε δέκα μετρά παρακάτω ανεβήκαμε κάτι σκαλάκια τα οποία μας έβγαλαν σε ένα δρομάκι το οποίο είχε σπίτια από την μια και από την άλλη μια μοναδική θεά στο τείχος του κάστρου και την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη... Οι θέα εκεί άξιζε...

Η μοναδική θέα της Οδού Μαύρης Πέτρας

Κάτι που μου έκανε εντύπωση δεν ένιωσα τίποτα το περίεργο στο σημείο πέρα του ενθουσιασμού μου που την είχαμε βρει ανάμικτο με λίγη απογοήτευση που δεν είδα το μεγάλο εκείνο " μαγικό αδιέξοδο" που χρονιά φανταζόμουν ότι κάποτε θα ανακαλύψω...

Ανεβήκαμε έναν παράδρομο της οδού με σκάλες και βρεθήκαμε στην κάτω πλευρά του τείχους κάναμε μια ακόμα βολτούλα και μετά καθίσαμε για τσιπουράκι σε ένα πολύ όμορφο ταβερνάκι που είχε ζωντανή μουσική

Είχε πια νυχτώσει για τα καλά όταν αποφασίσαμε να κατεβούμε στην διαδρομή συναντήσαμε πολλά ερειπωμένα και ίσως τρομακτικά σπίτια... Φαντάζομαι όλο και κάποιος θρύλος θα υπάρχει και για αυτά.

Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από την Οδό Μαύρης Πέτρας, άλλα η βόλτα μέσα στα στενά της Άνω Πόλης είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία. Το μόνο που χρειάζεται είναι Χρόνος, Υπομονή, Φωτογραφική Μηχανή και ίσως λίγη Φαντασία η οποία θα σε ταξιδέψει στην πιο μαγική γωνιά της Θεσσαλονίκης....

Ακολουθούν μερικές ακόμα φωτογραφίες


Είσοδος Οικήματος που βρίσκετε κάτω από το ύψος του πεζοδρομίου


Στο τέλος της Ακροπόλεως κάτω ακριβώς από τον πύργο που βλέπετε στο βάθος υπάρχει αυτό το μικρό εγκαταλελειμμένο σπιτάκι.


Αυτό μάλιστα θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει ως σχεδόν στοιχειωμένο την εμφάνιση την έχει, ίσως του λείπουν τα περίεργα φαινόμενα, ίσως πάλι και όχι....

ΕΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ BLOG ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΝΤΕ ΜΑΣ ΕΝΑ LIKE ΣΤΟ FACEBOOK ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!