Το Δεύτερο Τμήμα περιλαμβάνει 2 γεγονότα που έλαβαν χωρά λίγες μέρες μετά
Συνεχεία από εδώ
Τον ίδιο μήνα μετα απο μία βδομάδα.Βράδυ.
Εγώ και η Μ. καθόμαστε κάτω απο το σπίτι μου,στο συντριβάνι...κάτω απο τον μεγάλο πλάτανο στο πεζούλι...δεν είχε κόσμο έξω αν και δεν ήταν και πολύ αργά...ήταν ήσυχα αλλά αυτή η ησυχία έσπασε όταν ακούστηκε ένα γρίλισμα...είμαι σίγουρη πως δεν ήταν σκυλίσιο...ούτε ανθρώπινο...ήταν τρομερό...απόκοσμο.
Σηκωθήκαμε...κοιτάξαμε γύρω μας,τίποτα...το ξανά ακούσαμε λες και ήταν ακριβώς δίπλα μας...άλλα δεν υπήρχε τίποτα...αυτό ήταν ,τρέξαμε στην αγορά να μπούμε σε κάποιο καφέ με κόσμο...ευτυχώς βρήκαμε μία φίλη και κάτσαμε...
Τέλος του μήνα.Βράδυ,σπίτι μου.
Εμείς οι 2 πάλι,με τις γειτόνισσες μου,αδελφές,που μένουν ακριβώς απέναντι απο μένα σε μονοκατοικία όπως εμένα.Ήταν γύρω στις δέκα....έξω είχε άπνια...Απλά καθόμασταν και ακούγαμε μουσική απο το lap top...Μέχρι τις εντεκάμιση γιατί μετα ήταν η ώρα κοινής ησυχίας...Κλείσαμε την μουσική και πήγα στην κουζίνα να μας κάνω απο ενα τοστ να φάμε.
Αφού τελειώσαμε αράξαμε στον καναπέ και στις πολυθρόνες...και τότε ξεκίνησε...χτυπήματα στην εξώπορτα(έχουμε και εσωτερική πόρτα)και ξανά και ξανά...και τότε άκουσα το χερόυλι να κατεβαίνει...κάποιος ή κάτι προσπαθούσε να μπει...αλλά ήταν κλειδωμένα...η Μ. άνοιξε το παραθυράκι της εσωτερικής πόρτας...ΔΕΝ ήταν κανείς...ξανακάτσαμε...πάλι χτυπήματα στην πόρτα...δεν άντεξα...πήγα στην κουζίνα και πήρα 2 μαχαίρια(!)Αυτό συνεχίστηκε για μισή ώρα τουλάχιστον...δεν πήγαινε άλλο...άλλα ευτυχώς γύρισαν οι γονείς των κοριτσιών και τους είπαν να πάνε σπίτι...πήγαμε και εμείς(στο μεταξύ για να βγούμε έξω μπήκε η Μ. μπροστά με το ένα το μαχαίρι τα κορίτσια ενδιάμεσα και εγώ απο πίσω με το άλλο μαχαίρι)Όσο καθόμασταν στο σπίτι των κοριτσιών είχαμε μαζί τα μαχαίρια και είχα αφήσει ανοιχτά τα φώτα απο το σπίτι αλλα είχα κλειδωμένα απο παντού...και τότε είδα μία σκια μέσα στο σπίτι να κινήτε...τρελάθηκα...
Το πρωί μας βρήκε στο μπαλκόνι,δεν υπήρχε άλλος τρόπος πήγα στην εκκλησία,μας διάβασε προσευχή ο Πάτερ και τον έφερα σπίτι να το αγίασει...
Όλα είχαν τελείωσει αφού απευθυνθήκα στην εκλησία...ή τουλάχιστον έτσι νομίζα...
Συνεχίζετε....
Συνεχεία από εδώ
Εγώ και η Μ. καθόμαστε κάτω απο το σπίτι μου,στο συντριβάνι...κάτω απο τον μεγάλο πλάτανο στο πεζούλι...δεν είχε κόσμο έξω αν και δεν ήταν και πολύ αργά...ήταν ήσυχα αλλά αυτή η ησυχία έσπασε όταν ακούστηκε ένα γρίλισμα...είμαι σίγουρη πως δεν ήταν σκυλίσιο...ούτε ανθρώπινο...ήταν τρομερό...απόκοσμο.
Σηκωθήκαμε...κοιτάξαμε γύρω μας,τίποτα...το ξανά ακούσαμε λες και ήταν ακριβώς δίπλα μας...άλλα δεν υπήρχε τίποτα...αυτό ήταν ,τρέξαμε στην αγορά να μπούμε σε κάποιο καφέ με κόσμο...ευτυχώς βρήκαμε μία φίλη και κάτσαμε...
Τέλος του μήνα.Βράδυ,σπίτι μου.
Εμείς οι 2 πάλι,με τις γειτόνισσες μου,αδελφές,που μένουν ακριβώς απέναντι απο μένα σε μονοκατοικία όπως εμένα.Ήταν γύρω στις δέκα....έξω είχε άπνια...Απλά καθόμασταν και ακούγαμε μουσική απο το lap top...Μέχρι τις εντεκάμιση γιατί μετα ήταν η ώρα κοινής ησυχίας...Κλείσαμε την μουσική και πήγα στην κουζίνα να μας κάνω απο ενα τοστ να φάμε.
Αφού τελειώσαμε αράξαμε στον καναπέ και στις πολυθρόνες...και τότε ξεκίνησε...χτυπήματα στην εξώπορτα(έχουμε και εσωτερική πόρτα)και ξανά και ξανά...και τότε άκουσα το χερόυλι να κατεβαίνει...κάποιος ή κάτι προσπαθούσε να μπει...αλλά ήταν κλειδωμένα...η Μ. άνοιξε το παραθυράκι της εσωτερικής πόρτας...ΔΕΝ ήταν κανείς...ξανακάτσαμε...πάλι χτυπήματα στην πόρτα...δεν άντεξα...πήγα στην κουζίνα και πήρα 2 μαχαίρια(!)Αυτό συνεχίστηκε για μισή ώρα τουλάχιστον...δεν πήγαινε άλλο...άλλα ευτυχώς γύρισαν οι γονείς των κοριτσιών και τους είπαν να πάνε σπίτι...πήγαμε και εμείς(στο μεταξύ για να βγούμε έξω μπήκε η Μ. μπροστά με το ένα το μαχαίρι τα κορίτσια ενδιάμεσα και εγώ απο πίσω με το άλλο μαχαίρι)Όσο καθόμασταν στο σπίτι των κοριτσιών είχαμε μαζί τα μαχαίρια και είχα αφήσει ανοιχτά τα φώτα απο το σπίτι αλλα είχα κλειδωμένα απο παντού...και τότε είδα μία σκια μέσα στο σπίτι να κινήτε...τρελάθηκα...
Το πρωί μας βρήκε στο μπαλκόνι,δεν υπήρχε άλλος τρόπος πήγα στην εκκλησία,μας διάβασε προσευχή ο Πάτερ και τον έφερα σπίτι να το αγίασει...
Όλα είχαν τελείωσει αφού απευθυνθήκα στην εκλησία...ή τουλάχιστον έτσι νομίζα...
Συνεχίζετε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου