Προσωπικές Εμπειρίες: Η Ιστορία της Εύης Part 3

Άλλη μια περίεργη εμπειρία της Εύης βρήκε τον δρόμο της για το site την οποία και ευχαριστούμε που δέχτηκε να μοιραστεί μαζί μας 

Φεβρουάριος 2013

Λίγες μέρες μετά το θάνατο ενός φίλου, βράδυ,βρισκόμουνα μόνη στο σπίτι(οι γονείς μου λείπανε στο χωριό)Καθόμουνα στον καναπέ και άκουγα μουσική απο το lap top, κόντευε 12 και άκουγα κάποια στενάχωρα τραγούδια και σκεφτόμουνα το παιδί που χάσαμε και έκλαιγα...

Αφού ηρέμησα 12 η ώρα πήγα να ξαπλώσω....(η πόρτα βρίσκεται απο την μεριά που βλέπουν τα πόδια)Είχα αφήσει την πόρτα λίγο ανοιχτη-μία σπιθαμή-δεν είχα προλάβει να κοιμηθώ,5 λεπτά αφού ξάπλωσα άκουσα βήματα στο σαλόνι ακριβώς έξω απο την πόρτα μου-κλέφτης-ήταν η πρώτη μου σκέψη...αλλα την επόμενη στιγμή σκέφτηκα ότι άμα ηταν κλέφτης θα είχα ακούσει κάποια πόρτα ή ένα παράθυρο να ανοίγει και σίγουρα θα έκανε θόρυβο...-οπότε τι ειναι?Άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας...με έπιασε ταχυκαρδία...σηνέχιζα να ακούω τα βήματα να πηγαινοέρχονται στο σαλόνι και την επόμενη στιγμή είδα απο το ανοιγμα της πόρτας να ανοίγει το φώς(!)...

Αυτό που άκουγα ήξερε ότι ήμουνα μέσα...άρχισα να κλαίω...ήξερα οτι υπήρχε κάτι μέσα στο σπίτι που δεν έπρεπε να είναι...κάτι....όχι κάποιος...άρχισα να λέω το Πάτερ Ημών απο μέσα μου και να σφίγκω τον σταυρό που φορούσα...

Η ώρα περνούσε και τα βήματα δεν έλεγαν να σταματήσουν...και εγώ δεν σταματουσα να κλαίω πάντα σιωπηρά βέβαια....η καρδιά μου κόντευε να σπάσει....φοβούμουνα πάρα πολύ...αυτή την φορά ήμουνα μόνη...δεν είχα κάποιον δίπλα μου....δεν είχα κάρτα να πάρω τους γονείς μου...-Πώς μπήκε αυτό εδώ μέσα!?-Δεν είναι άνθρωπος σίγουρα!-Ήταν ήδη εδώ μέσα...δεν μπήκε τώρα...

Είχε περάσει ήδη μία ώρα είχα κουραστεί απο το κλάμα...ακόμα όμως φοβόμουνα πολύ...δεν είχα κουνηθεί ούτε εκατοστό...Κάποια στιγμή με πήρε ο ύπνος...Ξύπνησα νωρίς έπρεπε να πάω στην δουλειά...όταν σηκώθηκα απο το κρεβάτι ο φόβος επέστρεψε όταν σκέφτηκα τι έγινε το προηγούμενο βράδυ...Βγήκα στο σαλόνι....όλα ήταν όπως τα άφησα το βράδυ...εκτός απο ένα,το φώς ήταν ακόμα αναμένο...

Έψαξα σε όλα τα δωμάτια δεν υπήρχε κάτι που να μαρτυρούσε τι είχε γίνει...κι όμως...όλα ήταν ζωντανά,όλα όσα πέρασα,όσα άκουσα όσα ένιωσα.

Το ίδιο απόγευμα αναγκάστηκα να πάω στην εκλησία...μίλησα με 2 Ιερείς και με έναν θείο μου μακρινό που είναι και αυτός Πάτερ...όλοι είπαν διαφορετικά πράγματα,οτι ίσως να ήταν ένας Αγιος,ίσως να ήταν η ψυχή του παιδιού που χάθηκε πρόσφατα....Ή ίσως ήταν κάτι κακό που με προηδοποιούσε γιαυτό δεν με πείραξε(ακόμα)...Και πάλι μου δίαβασαν προσευχή...Πάντως ότι και να ήταν,ήταν επίσκεψη απο την άλλη μεριά...

Τα συμπεράσματα δικά σας...