Από σήμερα βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να δημοσιεύσουμε στο Spooky Greek Story την προσωπική εμπειρία μιας φίλης του site (Εύης) η οποία και τόλμησε να την μοιραστεί μαζί μας. Δίνοντας μας την ευκαιρία να ανοίξουμε ένα νέο κεφαλαίο αυτό των Προσωπικών Εμπειριών. Ιστορίες που σίγουρα είναι παράξενες, σίγουρα τρόμαξαν αυτούς που της έζησαν, και σίγουρα ζητούν κάποια απάντηση.
Το παρακάτω κείμενο παρουσιάζετε αυτούσιο, όπως μας το έστειλε η κοπέλα που έζησε τα γεγονότα, και λόγο του μεγέθους του έχει χωριστεί σε 3 τμήματα, τεσσάρων ιστοριών.
Αύγουστος 2010,
Φεύγουμε λοιπόν και συναντάμε στο Δημαρχείο 2 φίλους μας τον Α. και τον Γ. Και λέμε να πάμε να αράξουμε σε κανα πάρκο.Και έτσι γίνετε.Αφού πέρασε αρκετή ώρα αποφασίζουμε να αλλάξουμε μέρος...και πάμε σε ένα πάρκο δίπλα από το γυμνάσιο(εκεί που τελειώναι το πάρκο βρίσκεται και το τρενάκι που θα αναφέρω, και απο εκεί και πίσω είναι ένα μικρό δάσος,ο δρόμος και τα νεκροταφεία!!!!)Λοιπόν πάμε στο παρκάκι και καθόμαστε πίσω στο τρενάκι,να αναφέρω οτι εγώ και ο Γ. κάτσαμε απέναντι ο ένας απο τον άλλον(δλδ στις 2 άκρες με ανοιχτά τα πόδια)και ο Α. κ η Μ. με πλάτη προς το δάσος,κανονικά δλδ.
Πέρασε αρκέτη ώρα και αφού είχαμε ακούσει μουσική είπαμε να μιλήσουμε ήσυχα...κάποια στιγμή παίρνει το μάτι μου κάτι ασπρο να τρέχει εκεί που αρχίζει το δάσος,γήρισα και κοίταξα αλλα δεν είδα τιποτα...την ίδια ακριβώς κίνηση έκανε και ο Γ., -Το είδες?-Ναι,τι λες να’ταν?-Κανα ζωντανό μωρέ!-Οκ ρε Γ.
Αφού ξεχνιόμαστε για λίγη ώρα,ξαναπερνάει κάτι άσπρο μπροστά απο τα δέντρα...Τώρα πραγματικά απο ότι κατάλαβα και ο Γ. τρόμαξε και κοιταχτήκαμε ανήσυχοι...Η Μ. κ ο Α. βέβαια δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία και νόμιζαν οτι θέλαμε να τους τρομάξουμε....όσπου...ακούστικε μέσα απο το δάσος ένας πάρα πολύ δυνατός κροτος που ούτε σαν κροτίδα δεν ακούστικε....ούτε σαν πυροβολισμός....πολύ περίεργος κρότος...αυτό ηταν δεν χρειστήκαμε τίποτα αλλο,πιαστήκαμε αγκαζέ ολοι και κατεβήκαμε καμία 20αρια μέτρα παρακάτω και κάτσαμε σε ενα πεζούλι...
Δεν μιλούσε κανείς...ο Γ. και μάλλον και εγώ είχαμε ασπρισει...Αποφάσισε να μιλήσει ο Γ.-Θέλω να πάω να δω τι ήταν..!!Ο Α.-Πάμε θέλω και εγώ να δω!Και ξεκίνησαν να ανεβαίνουν...Επιασα την Μ. απο το χέρι και της είπα:Πάμε και εμεις δεν μπορώ μόνες μας,φοβαμαι!Και ανεβαίνουμε και εμεις...Τα αγόρια είχανε φτάσει ήδη στο τρενάκι όταν μπήκαμε στο παρκο(δλδ όταν πατήσαμε στην αμμουδα κανα 10 μέτρα απο το τρενακι)Σταματήσαμε,και τα αγόρια μπήκανε μέσα στο δάσος...όταν ένιωσα να με τραβαει η Μ. το χέρι και μου έδειχνε κάτι-Κοιτα πάνω στο δέντρο τέρμα αριστερα!!!!!!!!!!!!Μου κόπηκαν τα πόδια...εκεί πάνω σε ένα απο τα κυππαρίσια πάνω αριστερα φενόταν σχεδόν ολοκάθαρα σαν να ήταν ένας ανθρωπος κρεμασμένος ανάποδα με μια ασπρη(!)μπλούζα....
Ευτηχώς τα αγόρια εκεινη την στιγμή βγαίνανε απο το δάσος και τους φωνάξαμε να φύγουμε!
Κατεβήκαμε στο πεζόδρομο που είχε λιγο κόσμο για να συνέλθουμε...τα αγόρια δεν είδαν τίποτα μέσα στο δάσος,αλλά όταν τους είπαμε τι είδαμε εμείς δεν είμαι σίγουρη αμα μας πίστεψανε...Χωριστήκαμε στο Δημαρχείο,τα αγόρια φύγανε απο την κάτω μεριά καιεμεις θα διασχίζαμε τον πεζόδρομο(για να πάμε στο σπίτι μου)και θα περνούσαμε μέσα απο το συντριβάνι το οποιο βρίσκεται κάτω απο το σπίτι μου.
Αφού βρισκόμασταν στην μέση της διαδρομής μέσα στο συντριβάνι,νιώθν την Μ. να με τραβάει προς αριστερά αλλαζοντας μας μονοπάτι,και μου λεει:Μην κοιτάξεις δεξιά!Ε και εγώ κοίταξα...τι το θελα...μου κόπηκα το αίμα...εκεί στο γρασίδι στα δεξιά μας καθότανε χάμο ενας με ασπρη(!)μπλούζα...
Όπου φύγει φύγει,ανεβήκαμε στο σπίτι μου...και περιμέναμε την μαμά της Μ. να έρθει να την πάρει...εγώ βέβαια δεν κοιμήθηκα παρα μόνο όταν ξημέρωσε.
Αφού βρισκόμασταν στην μέση της διαδρομής μέσα στο συντριβάνι,νιώθν την Μ. να με τραβάει προς αριστερά αλλαζοντας μας μονοπάτι,και μου λεει:Μην κοιτάξεις δεξιά!Ε και εγώ κοίταξα...τι το θελα...μου κόπηκα το αίμα...εκεί στο γρασίδι στα δεξιά μας καθότανε χάμο ενας με ασπρη(!)μπλούζα...
Όπου φύγει φύγει,ανεβήκαμε στο σπίτι μου...και περιμέναμε την μαμά της Μ. να έρθει να την πάρει...εγώ βέβαια δεν κοιμήθηκα παρα μόνο όταν ξημέρωσε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου