Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εξής περίεργη ιστορία που μου συνέβη πριν από περίπου 1 χρόνο,το 2002. Σπουδάζω στα Γιάννενα εδώ και δύο χρόνια. Η παρέα μου αποτελείται από 4 άτομα. Ένας από αυτούς έχει τη φαεινή ιδέα να οργανώσουμε μια φάρσα με σκοπό να τρομάξουμε ένα φοβητσιάρη (ίσως και λίγο...αφελή) γνωστό μας, αλλά και να γελάσουμε. Αποφασίζουμε να τον καλέσουμε σπίτι για να κάνουμε "τραπεζάκι"δηλ να καλέσουμε κάποιο πνεύμα,και ουσιαστικά να... παίξουμε μαζί του. Είναι Τρίτη και μαζευόμαστε σπίτι μου,όντες συνεννοημένοι για το τι πρόκειται να συμβεί. Ξεκινάμε με "μπακάλικες" μεθόδους την διαδικασία και πράγματι το γέλιο πέφτει άφθονο!Αφού του λέμε την αλήθεια λυγούμε την φάρσα και ο καθένας σπίτι του.
Περνάνε δύο μέρες και την Πέμπτη το βράδυ είμαι μόνος μου σπίτι και διαβάζω. Έχω κλείσει όλα τα παράθυρα (είναι χειμώνας) και απλά διαβάζω. Με την άκρη του ματιού μου παρατηρώ το καπάκι του καλαθιού των αχρήστων να γυρίζει 2-3 βόλτες (!) κάτω και πιστεύω πώς είναι ποντίκι. Κοιτάω αλλά τίποτα... Πηγαίνω να ξυριστώ και λίγο πριν σκουπίσω το πρόσωπο μου,η κουρτίνα του μπάνιου τραντάζεται και αφού νιώθω το σώμα μου να παραλύει από το φόβο, βγαίνω και κάθομαι πάνω στο κρεβάτι. Ήθελα να φύγω αλλά τα πόδια μου έτρεμαν και απλά δεν μπορούσα.
Όταν πια σηκώθηκα μετά από λίγο, ένιωσα ένα ψυχρό ρεύμα να με διαπερνά και κλείνοντας την πόρτα το σκέφτηκα πολύ πια να επιστρέψω ακόμα και με συνοδεία. Όσο και αν κορόιδευα τα παραφυσικά, τα μάγια,τα όνειρα και το ξεμάτιασμα έζησα μια εμπειρία που με έκανε να σκεφτώ πολύ σοβαρότερα το θέμα. Δεν ξέρω τελικά αν ειμαι ψυχοπαθής ή απλά επηρεασμένος από αυτά που κάναμε 2 μέρες πριν αλλά τέτοιο συναίσθημα φόβου δεν ξεχνιέται.
Περνάνε δύο μέρες και την Πέμπτη το βράδυ είμαι μόνος μου σπίτι και διαβάζω. Έχω κλείσει όλα τα παράθυρα (είναι χειμώνας) και απλά διαβάζω. Με την άκρη του ματιού μου παρατηρώ το καπάκι του καλαθιού των αχρήστων να γυρίζει 2-3 βόλτες (!) κάτω και πιστεύω πώς είναι ποντίκι. Κοιτάω αλλά τίποτα... Πηγαίνω να ξυριστώ και λίγο πριν σκουπίσω το πρόσωπο μου,η κουρτίνα του μπάνιου τραντάζεται και αφού νιώθω το σώμα μου να παραλύει από το φόβο, βγαίνω και κάθομαι πάνω στο κρεβάτι. Ήθελα να φύγω αλλά τα πόδια μου έτρεμαν και απλά δεν μπορούσα.
Όταν πια σηκώθηκα μετά από λίγο, ένιωσα ένα ψυχρό ρεύμα να με διαπερνά και κλείνοντας την πόρτα το σκέφτηκα πολύ πια να επιστρέψω ακόμα και με συνοδεία. Όσο και αν κορόιδευα τα παραφυσικά, τα μάγια,τα όνειρα και το ξεμάτιασμα έζησα μια εμπειρία που με έκανε να σκεφτώ πολύ σοβαρότερα το θέμα. Δεν ξέρω τελικά αν ειμαι ψυχοπαθής ή απλά επηρεασμένος από αυτά που κάναμε 2 μέρες πριν αλλά τέτοιο συναίσθημα φόβου δεν ξεχνιέται.
Πηγή:http://www.xrisima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου