Αυτήν την έχω ακούσει από τη μαμά μου και την επιβεβαιώνει και ο μπαμπάς μου και είναι υπεράνω πάσης υποψίας αληθινή γιατί και οι δυο γονείς μου είναι ο τύπος ανθρώπου που δεν θα νιαζόταν ποτέ να πουν μια τέτοια ιστορία αν δεν ήταν αληθινή και δεν είχε συμβεί στους ίδιους. Οι γονείς μου έχουν ζήσει πολλά χρόνια στη Γερμανία προτού γεννηθούμε εμείς (η αδερφή μου κι εγώ). Κάποια χρονιά (δεκαετία 70-δεν ήταν ακόμα παντρεμένοι) είχαν πάει έξω από τη Φραγκφούρτη σε ένα φεστιβάλ που γινόταν κάθε χρόνο σε κάποιο χωριό δε θυμάμαι το όνομα και γυρίζαν πίσω στην πόλη βράδυ.Επειδή ήταν κουρασμένοι και πεινασμένοι (αν και είχαν φάει και πιει ένα σκασμό εκεί που πήγαν) σταμάτησαν σε ένα πολύ μικρό μαγαζάκι σαν καντίνα πάνω στο δρόμο για να φαν κάτι ξανά και να ξεκουραστούν. Η μαμά μου είπε ότι το μέρος της είχε φανεί πολύ περίεργο και παρόλο που είχε ξανακάνει τον ίδιο δρόμο δε θυμόταν το μαγαζάκι αν και τώρα που το έβλεπε έμοιαζε σαν να ήταν πολύ παλιό κατά κάτι δεκαετίες. Αυτό δεν της φάνηκε εκείνη τη στιγμή σημαντικό και μπήκαν μέσα. Τα φώτα ήταν ανοιχτά αλλά δεν ήταν κανείς. Μέσα υπήρχαν δύο τρία τραπέζια και καρέκλες,ένας πάγκος με ποτήρια και πιάτα κλπ. διαφημίσεις μπύρας στους τοίχους πολύ παλιές, πολύ σκόνη και απολύτως τίποτε άλλο, ούτε ψυγείο ούτε ψηστιέρες. Φώναξαν και δεν πήραν απάντηση.
Βγήκαν και απ' έξω να κοιτάξουν και φώναξαν ξανά. Περίμεναν για λίγο μήπως και έρθει ο μαγαζάτορας (ίσως και γιατί τους είχε φάει η περιέργεια) αλλά τσου. Ε τότε βέβαια αποφάσισαν να φύγουν αφού δεν είχε νόημα να κάτσουν και να περιμένουν μια αιωνιότητα!Μπαίνουν στο αυτοκίνητο και η μαμά μου γυρνάει το κεφάλι πλάγια να ρίξει μια ματιά στο περίεργο μαγαζί. Βλέπει τότε-και της κόβεται η ανάσα-κάτω στο τσιμέντο μπροστά στην πόρτα μια μεγάλη ανθρώπινη σκιά πολύ αμυδρή σαν να καθόταν στην πόρτα κάποιος που δεν φαινότανε και να τους παρατηρεί. Σκουντάει το μπαμπά μου και βλέπει κι αυτός τη σκιά όπως και ο Γερμανός ο οποίος πατάει γκάζι και στέλνει το αμάξι 3 κμ πέρα προτού να πεις φάντασμα!Δεν τέλειωσε όμως το βάσανό τους.
Στη συνέχεια χαθήκανε. Ο δρόμος για την πόλη ήταν όλο ευθεία αλλά αυτοί δεν ξέραν που βρισκότανε. Οδηγούσαν σε μέρος που τους φαίνονταν τελείως άγνωστο και δεν υπήρχαν άλλα αμάξια στο δρόμο κάτι ολοκληρωτικά απίθανο έξω από πόλη σαν την Φραγκ. Ισως ο Γερμανός από τη λαχτάρα του να μην ήξερε που πηγαίνει και να πήρε κάποια λάθος έξοδο αντί να πάει ίσια, ίσως πάλι να ήταν απλώς το τυχερό της μέρας εκείνης να πέσουν πάνω σε όλα τα μυστήρια. Ή ίσως πάλι η πολλή μπύρα....
Πάντως στο σπίτι τους γύρισαν τα ξημερώματα. Αυτά και αουφίντερζεν μέχρι την άλλη φορά.
Ευγενία
Πηγή:http://www.xrisima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου