Στο Καρνάκ, κάθε πέτρα έχει και την ιστορία της. Εδώ ήτανε ο ναός του θεού Μαντού, που έπαιρνε πότε τη μορφή γερακιού και πότε γινόταν βόδι και σύντριβε τους εχθρούς. Έτσι πιστεύανε τότε οι άνθρωποι. Στο βάθος υπάρχει μια μεγάλη πύλη με τα πτολεμαϊκά ανάγλυφα, όπου ο Πτολεμαίος ο Φιλοπάτωρ, προσφέρει θυσία στο θεό. Για την πύλη αυτή ένας λαϊκός θρύλος διηγείται παράξενα πράγματα. Λένε πως τις νύχτες, μέσα στη θερμή σκοτεινιά, όταν μονάχα τα βατράχια τολμούν να ταράξουν την ησυχία, ένας μαύρος με μάτια που βγάζουν φλόγες, παραφυλάει κοντά στην πύλη. Όταν κάποιος τολμήσει να περάσει απ’ εκεί του ζητάει βοήθεια:-Καλέ μου άνθρωπε, έλα να με βοηθήσεις να σηκώσουμε τον θησαυρό που υπάρχει κάτω. Μόνος μου δεν μπορώ.
Κι επειδή το χρυσάφι θολώνει το μυαλό των ανθρώπων και η δίψα του νικάει τους δισταγμούς, ο διαβάτης δέχεται να περάσει την υπόγεια κρύπτη. Κατεβαίνουν, κατεβαίνουν στο πηχτό σκοτάδι. Κι όταν πια φτάσουν κάτω, ο μαύρος λέει στο διαβάτη:
-Πες τώρα τη μαγική λέξη, το σύνθημα, για ν’ ανοίξει η κρύπτη και να βγούμε.
Πού να ξέρει τη μαγική λέξη ο διαβάτης, που κατεβαίνοντας σκεφτόταν μόνο τους θησαυρούς; Η κρύπτη ξαφνικά κλείνει ερμητικά και η γη τον καταπίνει στα αχόρταγα σπλάχνα της.Κανένας φελλάχος δεν περνά νύχτα από το μέρος αυτό. Οι μητέρες φοβερίζουν τα άταχτα παιδιά τους “Θα σε στείλω στο μαύρο που φυλάει την πύλη”. Και τα παιδάκια ησυχάζουν…
Πηγή: Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Αιγύπτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου