Τελειωσα το λυκειο που λετε, περασα και σε μια σχολη, η παρεα μου το ιδιο, ολοι στην επαρχεια οποτε οσπου να βολευτουμε αποφασισαμε οπως ειναι φυσικο να αρχισουμε τις σπουδες δευτερο εξαμηνο. Τι σημαινει αυτο; Ολο το φθινοπωρο δικο μας. Ετσι λοιπον λεμε μεγαλα παιδια ειμαστε δεν κανουμε καμια εξορμιση στα αγρια βουνα και στα λαγκαδια να χαρουμε την φυση; Ετσι και καναμε. Τελικα αποφασισαμε να παμε στα Βαρδουσια Ορη.Εκει στην κορυφη εχει και ενα κυνηγετικο καταφυγιο οποτε δεν θα χρειαζομασταν και σκηνες. Ξεκιναμε λοιπον απο Αθηνα φτανουμε εκει σε ενα χωριουδακι 6 χιλιομετρα απο το καταφυγιο παιρνουμε τα κλειδια απο τον προεδρο του χωριου (πολυ καλος και φιλοξενος ανθρωπος) και αρχιζουμε ορεινη πεζοπορια για να φτασουμε επιτελους στο καταφυγιο. Στο δρομο ομως (περιπου 2,5 χιλιομετρα απο το χωριο) συνανταμε εναν γερο (συμπαθητικος μας φανηκε εκ πρωτης οψεως οπως ολοι σχεδον οι παππουδες στα χωρια) ο οποιος καθοταν σε ενα βραχακι στην ακρη του δρομου και σκαλιζε ενα ξυλο μαλλον φλογερα ηθελε να φτιαξει δεν τον ρωτησαμε κιολας. "Γεια σας παιδια" αυτος "Γεια σου παππου" εμεις. Μας ρωτησε μετα που παμε, του ειπαμε για το καταφυγιο και πιασαμε μια μικρη συζητηση.
Ο ενας μετα τον αλλον ομως παρατηρησαμε απο πισω του το πιο ανατριχιαστικο και αποκρουστικο θεαμα της ζωης μας. Πισω του βρισκοταν μια καλυβα (το σπιτι του προφανως) και διπλα απο αυτη ηταν ενας σκελετος (ναι σκελετος!!!) σταυρομενος (ναι σταυρομενος!!!!!!) φορουσε και ενα βρομικο μισο σκισμενο φορεμα μαλιστα! Ηταν σε πολυ αδιακριτο σημειο οποτε τον ειδαμε ολοι χωρις να χρειαστει ο ενας να σκουντισει τον αλλο η κατι τετοιο. Ο σκελετος λοιπον (γυναικας προφανως) ηταν σταυρομενος με σκοινια σε ενα ξυλινο σταυρο απο λεπτους κορμους δεντρων. Μολις το ειδαμε ολοι αυτο οπως ειναι φυσικο διακοψαμε την κουβεντα (οχι τελειως αποτομα βεβαια) και συνεχισαμε τον δρομο μας. Αν και εγω περιμενα στον δρομο να κανουμε μεγαλη κουβεντα γιαυτο που ειδαμε, ολοι ειχαμε παθει την πλακα μας οποτε και το ψιλοσυζητησαμε οταν φτασαμε στο καταφυγιο μην μποροντας ομως να βγαλουμε συμπερασμα. Εκει μειναμε ενα βραδυ και αυτο με σκοπια (ποτε δεν ξερεις).
Στον γυρισμο πηραμε αλλο δρομο (γιατι αραγε;) για το χωριο πιο δυσβατο αλλα και πιο συντομο. Οταν φτασαμε το πρωτο πραγμα που καναμε ηταν να δωσουμε τα κλειδια στον προεδρο και να του πουμε σχετικα με τον γερο. Ο προεδρος (πολυ καλος ανθρωπος οπως σας ειπα και πριν) μας ειπε οτι αυτα καλυτερα να μην τα πουμε εκει (ειμασταν στο καφενειο του χωριου το οποιο απο οτι καταλαβαμε ηταν και κατι σαν δημαρχειο! LOL!). Ετσι λοιπον αφου ειχε φτασει μεσημερι μας προτεινε να μας κανει το τραπεζι σπιτι του και να μας πει και γιαυτο. Δεκτηκαμε. Τελικα γιαυτο το περιστατικο μαθαμε τα εξης. Ο γερος αυτος τρελαθηκε μετα τον θανατο της γυναικας του. Την αγαπουσε πολυ φαινεται. Δυστυχως δεν καταφεραν ποτε τους να κανουν παιδια. Μετα τον θανατο της ο οποιος προηλθε απο καρκινο, ο γερος (κανεις δεν ξερει πως του ηρθε) νομιζε οτι η γυναικα του ηταν αγια η θα γινει η κατι τετοιο τελος παντων και την σταυρωσε οπως τον Χριστο (αν εξαιρεσουμε τα σκοινια). Οσο η γυναικα του ηταν αρρωστη ο γερος ελεγε σε ολους τους χωριανους οτι η γυναικα του ειναι αγια και κατι τετοια. Επισης ελεγε και φωναζε οτι η γυναικα του τυρανιεται σαν τον Χριστο (ειδατε ρε παιδια που μια λαικη εκφρασουλα μπορει να βαλει πολυ κακιες ιδεες). Τελος παντων. Την γυναικα του την εχει εκει τρια χρονια τωρα. Μαλιστα στην αρχη την ειχε κρεμασει στον πλατανο του χωριου. Οι αντιδρασεις ουκ ολιγες οπως ειναι φυσικο. Τους ειπε ομως οτι αμα την βγαλουνε απο κει θα τιναξει τα μυαλα του στο αερα (εχει και μια καραμπινα! Καλα αν το ξεραμε αυτο απο πριν σιγα μην πηγαιναμε εκει πανω να χαρουμε την φυση. Θα πηγαιναμε απο Εβρο μερια να κανουμε και καγιακ! Εκει δεν κανουν;) Τελικα κανανε συμβιβασμο.
Δικια του γυναικα ηταν στο κατω κατω αυτος ειχε τον τελευταιο λογο οσο αφορα την ταφη. Αποφασιστηκε λοιπον να την παει στο βουνο αμα θελει μακρια απο το χωριο, να μεινει και αυτος εκει ομως μονο για 1 χρονο. Μετα απο απειλες του γερου ο ενας χρονος εγινε τεσσερις. Οταν ρωτησαμε για συγγενεις της γυναικας και πως το δεχοντε αυτο το πραγμα μαθαμε οτι οι λιγοι συγγενεις που εχουνε ποτε δεν τους εδιναν σημασια και ερχονταν να τους δουν μια φορα στα δεκα χρονια οποτε εχουν και πληρη αγνοια. Αυτα μαθαμε. Παντως δεν νομιζω να ξαναπαμε εκει για εκδρομη ποτε. Α! το κοκκινιστο στο σπιτι του προεδρου ηταν εξαισιο!!
matrix_ghost
Πηγή: http://hauntededem.site90.net/old/
Δείτε όλες της Τρομακτικές μας Ιστορίες στον Κατάλογος Ιστοριών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου