Κιόλα αυτά για ένα Μπουφάν... 2η Εκδοχή

Πριν πολλά χρόνια ήτανε ένας φαντάρος που υπηρετούσε στον Έβρο. Σε μια άδεια που πήρε, πήγε στο χωριό του που ήτανε κοντά στον Έβρο. Στον δρόμο είδε ένα κορίτσι που φορούσε ένα άσπρο νυφικό και καθότανε σε ένα παγκάκι και έκλαιγε. Πήγε κοντά της ο φαντάρος και την ρώτησε τι έχει και κλαίει. Το κορίτσι του είπε ότι είχε καρκίνο και σε λίγο καιρό θα πεθάνει (γιαυτό τον λόγο είχε φύγει λίγο πριν από τον γάμο της). Τότε ο φαντάρος της είπε να ηρεμήσει και να πάνε σε ένα ζαχαροπλαστείο που ήτανε κοντά στο χωριό της κοπέλας, να φάνε κάτι και μετά να την πάει στο σπίτι της.

Στον δρόμο το κορίτσι κρύωνε και ο φαντάρος της έδωσε το στρατιωτικό του τζάκετ. Μετά που φύγανε, πήγανε στο σπίτι της κοπέλας και την άφησε έξω από την πόρτα της, μπήκε μέσα στο σπίτι της και ο φαντάρος έφυγε. (το κορίτσι το λέγανε Κατερίνα). Το κορίτσι ξέχασε να δώσει πίσω το μπουφάν του φαντάρου. Έτσι την άλλη μέρα το πρωί πήγε ο φαντάρος στο σπίτι της για να πάρει το μπουφάν του. Χτύπησε το κουδούνι και άνοιξε μία γριά. Της είπε ο φαντάρος αν ήταν μέσα η Κατερίνα για να του δώσει το μπουφάν. Η γριούλα λέει ότι δεν μένει καμία Κατερίνα εδώ. Τότε της λέει ο φαντάρος τι είχε γίνει εχθές ότι γνώρισε ένα κορίτσι που το λέγανε Κατερίνα και την έφερε σε αυτό το σπίτι.

Η γριούλα τότε του λέει ότι είχε μια κόρη που την λέγανε Κατερίνα αλλά είχε πεθάνει πριν πολλά χρόνια και την είχανε θάψει με το νυφικό της γιατί ήτανε απάντρευτη. Τότε πήγανε και βρήκανε τον παπά του χωριού και του είπανε τι είχε γίνει. Μετά πήγανε στον τάφο τον ανοίξανε και είδαν μέσα στον τάφο το μπουφάν του φαντάρου.

Κιόλα αυτά για ένα Μπουφάν 1η Εκδοχή