Ήταν ένα κοριτσάκι που μετακόμισε και όταν πήγε σχολείο δεν της μιλούσε κάνεις (πήγαινε Α-Β Λυκείου..) και γι αυτόν τον λόγο πήγε και έκατσε μονή της στο πρώτο θρανίο. Την δεύτερη μέρα πάλι τα ίδια. Δεν της μιλούσε κάνεις. Το ίδιο και την τρίτη.
Το απόγευμα της τρίτης μέρας, ήρθε ένα κοριτσάκι στο σπίτι της. Το κοριτσάκι φαινόταν στην ηλικία της και είχε μια χαρακτηριστική ουλή στο μάγουλο. Της συστήθηκε ως μια γειτόνισσα, που απλώς εκείνες τις μέρες ήταν άρρωστη άλλα θα πήγαινε στο ίδιο σχολειό και στην ίδια τάξη με αυτήν και θα καθόντουσαν μαζί. Το μόνο που ήθελε ήταν να της δώσει τα μαθήματα. Και αυτό έκανε. Το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε για καμιά βδομάδα. Το κοριτσάκι ήταν άρρωστο και κάθε απόγευμα περνούσε να πάρει τα μαθήματα. Μέχρι που μια μέρα έρχεται μια συμμαθήτρια της και της λέει:
"Συγνώμη που δεν σου μιλάμε, άλλα βλέπεις, στην θέση που κάθεσαι καθόταν παλιά μια φίλη μας, η Μαρία Πετράκη. Και την σκότωσε πρόσφατα ο πατέρας της με ένα τσεκούρι".
Όταν επιστρέφει από το σχολείο το λέει στον πάτερα της και εκείνος της λέει ότι δεν είναι ανησυχητικό και το πιο πιθανόν είναι να είναι μια απλή πλάκα-φάρσα. Το απόγευμα έρχεται και πάλι το κορίτσι και αφού της δίνει τα μαθήματα την ρωτάει αυτό που την έτρωγε όλη μέρα. "Σε λένε Μαρία Πετράκη;".
Τοτε το κοριτσάκι έσκυψε απειλητικά κοντά της και το πρόσωπο της παραμορφώθηκε "Ναι" είπε.
Το απόγευμα της τρίτης μέρας, ήρθε ένα κοριτσάκι στο σπίτι της. Το κοριτσάκι φαινόταν στην ηλικία της και είχε μια χαρακτηριστική ουλή στο μάγουλο. Της συστήθηκε ως μια γειτόνισσα, που απλώς εκείνες τις μέρες ήταν άρρωστη άλλα θα πήγαινε στο ίδιο σχολειό και στην ίδια τάξη με αυτήν και θα καθόντουσαν μαζί. Το μόνο που ήθελε ήταν να της δώσει τα μαθήματα. Και αυτό έκανε. Το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε για καμιά βδομάδα. Το κοριτσάκι ήταν άρρωστο και κάθε απόγευμα περνούσε να πάρει τα μαθήματα. Μέχρι που μια μέρα έρχεται μια συμμαθήτρια της και της λέει:
"Συγνώμη που δεν σου μιλάμε, άλλα βλέπεις, στην θέση που κάθεσαι καθόταν παλιά μια φίλη μας, η Μαρία Πετράκη. Και την σκότωσε πρόσφατα ο πατέρας της με ένα τσεκούρι".
Όταν επιστρέφει από το σχολείο το λέει στον πάτερα της και εκείνος της λέει ότι δεν είναι ανησυχητικό και το πιο πιθανόν είναι να είναι μια απλή πλάκα-φάρσα. Το απόγευμα έρχεται και πάλι το κορίτσι και αφού της δίνει τα μαθήματα την ρωτάει αυτό που την έτρωγε όλη μέρα. "Σε λένε Μαρία Πετράκη;".
Τοτε το κοριτσάκι έσκυψε απειλητικά κοντά της και το πρόσωπο της παραμορφώθηκε "Ναι" είπε.
ΠΩΠΩ ΡΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΜΕΡΙΚΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΎ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήOlo mounia!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλε παρα πολυ καλη η ιστορια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελό!
ΑπάντησηΔιαγραφή